Een meerderheid van de Amsterdamse gemeenteraad stemde donderdag 14 juli 2011 in met een verzoek van de Amsterdamse ict-wethouder Eric Wiebes om voor het derde kwartaal van 2011 een krediet van 4,9 miljoen euro beschikbaar te stellen. Dat geld is nodig voor het stabiliseren van organisatie, techniek en financiën van de Amsterdamse ict-infrastructuur. Deze 'crisisaanpak' moet eind 2012 zijn afgerond.
De raadsfracties van D66 en de SP stemden tegen het voorstel. Drie maanden geleden kreeg het verzoek van VVD-wethouder Wiebes om 4,1 miljoen beschikbaar te stellen voor het tweede kwartaal van 2011 ondanks veel kritiek nog de unanieme steun van de raad.
'Er wordt reddingsplan na reddingsplan gemaakt en telkens worder er weer miljoenen aan uitgegeven', zegt SP-raadslid Laurens Ivens. 'Geld dat eigenlijk bestemd was voor een toekomstgericht ict. Zonder dat de onderliggende oorzaken in kaart gebracht worden, kunnen we miljoenen blijven weggooien. De SP heeft vertrouwen in de goede inzet van de wethouder op dit dossier, maar nu weer zomaar een reddingsplan goedkeuren en er miljoenen aan uitgeven, zonder goede onderbouwing en idee waar we heen willen, is onverantwoord.'
Dat zegt ook D66-raadslid Carlien Roodink: 'Op dit moment ligt er nog geen uitgewerkte visie hoe de wethouder de problemen in de ict wil uitpakken. Desondanks wordt er op voorhand alweer 4,9 miljoen extra budget gevraagd voor de Amsterdamse ICT. Dit bedrag komt boven op de 130 miljoen die de stad jaarlijks aan ict uitgeeft en waarvan wethouder Wiebes zelf heeft gezegd dat dit bedrag tientallen miljoen euro hoger is dan in een vergelijkbare steden. We begrijpen dat de wethouder verder moet, maar vinden dat de ruimte voorlopig binnen de bestaande budgetten gevonden moet worden totdat duidelijk er een duidelijke visie otnwikkeld is.'
Stabilisatieplan
Woensdagavond 6 juli 2011 verdedigde Wiebes zijn plannen in de commissie EZP. De ict-wethouder belooft in oktober 2011 te komen met een 'stabilisatieplan', waarin concreter is beschreven hoe de ict van de hoofdstad tot en met 2012 kan worden 'genormaliseerd'.
Verschillende commissieleden vreesden dat de crisisaanpak van Wiebes ernstige financiële consequenties heeft voor het budget van honderd miljoen voor ict-vernieuwing, dat begin 2010 in het programma-akkoord werd gereserveerd.
'Als ik even de zestig miljoen (die eind 2010 resteerden voor een vernieuwingsplan, red.) neem, dan gaat dit (de crisisaanpak, red.) beslag leggen op een flink deel, maar niet aanzienlijk meer dan de helft daarvan', zei Wiebes in de vergadering.
Dat betekent dat er begin 2013 nog maximaal dertig miljoen euro resteert voor verniewing van de Amsterdamse ict.
De logica zie ik even niet. Dit jaar wordt tussen de 100 en 200 miljoen Euro uitgegeven aan een organisatie die jaarlijks heeft bewezen dat zij niet in staat is om zelfs de simpelste ICT-beheertaken uit te voeren (zelfs nu weer bij het datacenter. Zie Computable 15 juli: Amsterdam zoekt virtualisatie-experts). Dit is volkomen bizar. Hoeveel kost het versturen van één e-mailtje dan wel niet voor de gemeente Amsterdam?
Het zou getuigen van integer gedrag indien verantwoordelijken met de billen bloot gaan. Al die onnavolgbare praat zorgt er voornamelijk voor dat de honderden miljoenen onnavolgbaar blijven verdwijnen. Helaas zullen er nooit antwoorden komen op de volgende vragen die ik bij deze en andere forums zag (beter goed gejat dan slecht bedacht):
1. Heeft de gemeente nu wel het gevoel dat het goedkomt met deze dienst op deze manier?
2. Wie zijn de mensen die bij Dienst ICT de echte touwtjes in handen hebben? Worden ‘thuis gewerkte uren’ ook gedeclareerd (belangrijkste doel v/e detacheerder is winstmaximalisatie)? Kloppen de declaraties? Controleren detacheerders de declaraties onderling?
3. Wie van de externen profiteren van deze langdurige chaos?
4. Zijn burgergegevens nog wel veilig bij deze dienst?
5. Waarom worden de simpelste ICT-beheertaken niet uitgevoerd ondanks dat deze ICT afdelingen bestaan uit meer dan 70% inhuur via detacheringsbureau’s? Komen deze detacheerders op een zwarte lijst, zodat herhaling van de chaos beter voorkomen kan worden?
6. Wordt er met de interne creatie van ICT-chaos eigen werk gecreëerd?
7. Wat is er gebeurd met het advies van de ingehuurde adviesbureau’s? Werd het dure advies alleen voor de vorm tijdelijk opgevolgd vanwege de gemaakt kosten van dat advies? Kon het voor de hand liggende advies niet goedkoper worden ingekocht en opgevolgd?
8. Hadden mensen gedeelde verantwoordelijkheden, waardoor niemand zich verantwoordelijk voelde? Was er sprake van een by-stander effect?
9. Wat bespraken de externen onderling in de rookruimte waar de directie buitengesloten werd, zoals gemeld in de media.
10. Zijn er nog wel ambtenaren bij deze dienst te vinden die het aandurven om de vinger op de zere plek te leggen? Gaat het om een doofpot affaire waarbij klokkenluiders worden afgestraft?
11. Wat voor rol heeft de OR gespeeld en zaten daar ook externen in? Was er voldoende ruimte voor intern personeel om ongeregeldheden aan te kaarten?
12. Hoe kan het dat de voor de crisis verantwoordelijke ad interims niet werden vervangen (terwijl daar zeer lang vacatures voor uitstonden), maar wel herhaaldelijk de managementlaag daarboven het veld moesten ruimen? Zijn die herhaaldelijk een pootje gelicht?
13. In hoeverre houden de niet ICT-managers/adviseurs (bijvoorbeeld communicatiedeskundigen, business architecten en ‘doorgeefluik’ functionarissen) deze disfunctionerende ICT situatie in stand? Niet gehinderd door ICT-kennis worden ze voorlopig nergens voor afgerekend voor de huidige problemen bij DICT en in de onoverzichtelijke situatie kunnen ook zij niet gecontroleerd worden op hun functioneren.
14. In hoeverre waren de a.i. managers verantwoordelijk voor het aannemen van ongeschikt personeel? Verliepen de sollicitatierondes waarbij a.i. managers aanwezig moesten zijn wel correct? Liepen de sollicitatierondes eveneens zo chaotisch en traag, waardoor goede ICT sollicitanten in de tussentijd allang ergens anders een andere baan hadden gevonden? Waren externen in plaats van internen aangenomen op basis van ‘learning on the job’, afgeschermd door ad interims die van hetzelfde detacheringsbureau kwamen?
15. Wil het intern personeel wel goede interne collega’s erbij hebben? Nieuwe, beter gekwalificeerde collega’s zijn bij de eerst volgende reorganisatie de gevaarlijkste concurrenten.
16. Hoe kan het zijn dat er zoveel mis-communicatie was tussen Dienst ICT en haar klanten en leveranciers?
17. Hoe komt dat het hoger intern management slecht geïnformeerd werd/wordt wat er op de werkvloer plaatsvond/plaatsvindt? Een interne organisatie die zich zo lang verkeerd laat laten informeren door externe managers/adviseurs geeft ruimte aan externe partijen om de organisatie ongestoord financieel leeg te zuigen. Hoe kan het dat de gemeenteraad herhaaldelijk verkeerd werd ingelicht? Speelden daar extra belangen mee die niet in het belang waren van de gemeente (bijvoorbeeld zo veel mogelijk declarabele uren draaien bij de gemeente)?
18. Zijn de noodscenario’s voor ICT wel op orde en worden deze ook fysiek getest?
19. Wat is nu de strategie die er voor moet zorgen dat het gemeentegeld niet meer in rook opgaat (‘follow the money’)?
20. Zijn er tijdens de aanbestedingen interne en externe managers/projectleiders ‘toevallig’ benaderd door een of meerdere hierbij betrokken externe bedrijven?
21. De managers bij deze dienst vonden dat het merendeel van het personeel op de werkvloer geen goede ICT-ers zijn, terwijl zij wel door deze managers zelf waren aangenomen/aanbevolen. (http://webwereld.nl/nieuws/107106/geheime-stukken-onthullen-amsterdamse-ict-beerput.html) Wat waren de reacties van de externen managers hierop (behalve dat ze hogere tarieven willen)? Was het in dienst nemen van slecht personeel onderdeel van het beleid van deze ad interims, ten gunste van detacheerders?
22. Heeft de gemeente zich niet te afhankelijk opgesteld tegenover externen (leveranciers, managers van detacheringsbureau’s, etc.), waardoor zij te veel vrij spel kregen? Durft het hoger management te zeggen wanneer zij iets niet snapt? Weet het hoger management zelf wat zij wil of wordt dat hun gezegd door externen die ook aan hun eigen business moeten denken? Is er een duidelijke visie? Wordt er te groots gedacht over eenvoudige ICT problemen, niet gehinderd door ICT kennis?
23. Was er sprake van uitwisseling van ‘advies’- en detacheringsopdrachten en facturen tussen de detacheringsbedrijven (‘business as usual’). Interne organisaties hebben meestal geen weet van wat daarbuiten allemaal wordt geritseld en kan vaak moeilijk grip krijgen op dit soort situaties. Hoe zit dat bij de aanbestedingen?
24. In hoeverre kan Amsterdam leren van de nette pakken misdaad in Napels, waarbij er bewust chaos werd gecreëerd met afval? Iedere keer dat daar de vuilnis crisis oplaaide, stroomden de noodfondsen binnen en verslapten de controles. Burgers kregen verkeerde informatie waardoor ze hun huisvuil gingen verbranden tot chemisch afval waaraan de misdaad nog meer gemeentegeld heeft kunnen incasseren. Zit Amsterdam in een vergelijkbare wurggreep?
25. Wat heeft de gemeente geleerd van wat was misgegaan (lessons learned). Is er een doofpot/’schone lei’ beleid zodat steeds dezelfde fouten opnieuw gemaakt mogen worden?
Whow itcybitsie, ik snap niet waarom jij maar drie sterretjes krijgt, jij bent in de Amsterdam soap de eerste die eens een paar relevante analyse opsteld.
Zoals je eerlijk erbij verteld heb je ze ook maar bij elkaar gezocht, dat is eigenlijk de taak van een journalist.
Jolein geef die jongen alsjeblieft een extra sterretje erbij 😉
Voor Amsterdam is er maar een werkbare oplossing.
Al die computers het raam uit, en terug naar de grote archiefkasten. en daarna onder streng toezicht nog eens opnieuw proberen.
Maar uiteraard is ongeacht het resultaat al bij voorbaat te voorspellen, immers niemand durft het probleem grondig aan te pakken, en waarschijnlijk zijn daarvoor ook niet genoeg gekwalificeerde mensen die voor deze gemeente willen werken te vinden.