Ondanks dat ik Het Financieele Dagblad niet lees kon ik deze week niet om de financiële berichtgeving heen. Lokaal is dit de tijd dat veel gemeenteraadsleden zich zwetend buigen over de voorjaarsnota en forse bezuinigingen op hun zien afkomen.
Zij mogen hun achterban uitleggen dat de gemeente tonnen bezuinigt op de bijstand en in dezelfde tijd de lokale voetbalclub een kunstgrasveld geeft. Veelal zijn de ict-begrotingen volstrekt onbegrijpelijk voor diezelfde raadsleden, die zich dan ook maar op andere onderwerpen richten en daar tegenwoordig ook trots over twitteren.De kapitale website van de gemeente Breda was ook weer even in het nieuws. Volgens een onderzoek van de Stichting Accessibility, in opdracht van Breda, is de site al iets verbeterd sinds de lancering ervan begin dit jaar. Maar er valt nog heel wat werk te verzetten. De berichtgeving is enigszins lachwekkend als je weet wat Breda voor de website heeft betaald.
Opvallend is dat een land als Portugal ook aan de eurosteun moet omdat het bijna failliet is, maar wel twee voetbalclubs in de finale van de Europa Leagueheeft staan. Blijkbaar gaat al het geld op aan de salarissen van de voetballers.
De Telegraaf start een actie dat er geen enkele euro meer naar Griekenland gaat en Saab wil maar niet failliet gaan omdat er nog steeds Chinese bedrijven zijn die in topman Muller geloven.
Tegelijkertijd lees ik in de jaarrapportage van het ministerie van BZK dat het Rijk in 2010 voor 178 miljoen euro meer aan grote ict-projecten heeft uitgegeven dan was ingeschat in 2009. De totale meerjarig geraamde kosten van de huidige 36 grote en risicovolle lopende projecten bedragen 1,942 miljard euro.
Onbegrijpelijk dat dit midden in de crisis kan gebeuren. Terwijl het bedrijfsleven zich vanaf 2008 sterk op kostenbesparing heeft gericht om het hoofd boven water te houden, kan de landelijke overheid zich dit soort overschrijdingen permitteren.
Toch is de tijd dat ontelbare programmabureaus tientallen miljoenen voor de e-overheid mochten investeren voorbij. We gaan de tijd in van zinvolle samenwerkingsverbanden met beperkte middelen. Wat mij betreft heel heilzaam.
Ja, het is verschrikkelijk,
Ik ben blij met deze berichtgeving, des te eerder komen dit soort scheefgegroeide priorariteiten aan het licht.
Bedankt.
En dat kan toch?! En we moeten zuiniger zijn!
(…)
Dat is wel lekker makkelijk scoren.
Wat is de oorzaak van de overschrijdingen in de hoge risico projecten? Wellicht programmabureau’s die willens en wetens hun gang gaan? Of hun gang kunnen gaan bij gebrek aan goed opdrachtgeverschap? Of zijn de initiele budgetten structureel te laag, gestuurd door de heilige graal der zuinigheid, de Europese aanbestedingen? Hoe staat het met de besparingen van deze grote projecten? Wegen de kosten (toch) tegen de baten op?
Lijken me aardige vragen voor het volgende artikel.