BSA pleit voor nieuwe softwarewetgeving. Dat is hun goed recht, maar volgens mij zijn er betere oplossingen. DSA en ook BREIN komen nu over als 'Big Brother'. Het zou deze organisaties sieren om in plaats daarvan over te komen als 'Sweet Sister'.
Niet alleen de BSA, ook BREIN komt geregeld in het nieuws met hun inspanningen om verspreiders èn gebruikers van illegale content (ik bedoel daarmee materiaal dat intellectuele eigendom kent, auteursrechtelijk is beschermd, of onvoldoende gedekt is met licenties). Ze maken zichzelf niet populair. Hoewel ze aandacht trekken, kunnen ze licentieschendingen en illegaal gebruik van content niet uitbannen.
Legaal of illegaal
In Nederland is het downloaden (niet het uploaden en verspreiden) van illegale content – nog altijd – toegestaan. 'Hoe kan je nu een commercieel software bedrijf hebben als je niet betaald krijgt voor je werk' verzuchtte Bill Gates een paar jaar geleden. Als we Paul Allen mogen geloven is Bill alleen ethisch bezig als hem uitkomt. Maar gelijk heeft hij in dit geval wel.
BSA, BREIN en geestverwanten moeten nu zonder 'downloadverbod' zelf maar zien hoe ze hun rechten afdwingen. Dat moet meestal civielrechtelijk en soms, bijvoorbeeld ingeval van piraterij, via het strafrecht. Helpt het? Als ik de cijfers zie, moet ik concluderen van niet. Ze zoeken (daarom?) nadrukkelijk zelf ook de grenzen van de wet op. Dat is niet zo best voor hun maatschappelijke draagvlak.
In het buitenland is het downloaden van illegale content wel illegaal. Three Strikes Out betekent dat een 'overtreder' na drie waarschuwingen van Internet wordt afgesloten. Hardleersheid is niets om trots op te zijn, maar dit is een maatregel die niet in verhouding staat tot het 'vergrijp'. De geclaimde 'schade' komt op mij overdreven over. Ik geloof niet dat een tiener tienduizenden euro aan content zou willen 'kopen'. De downloaders in kwestie, kunnen immers niet in 24 uur per dag 2400 uur aan Mp3's beluisteren. Getuige (ook) een uitspraak in Januari voor een Engelse rechtbank (BBC):
'An American woman told to pay $2m (£1.23m) for sharing 24 songs over the internet has had her fine slashed. Following an appeal, Jammie Thomas-Rasset has now been ordered to pay the Recording Industry Association of America (RIAA) $54,000 (£33,420). The judge who reduced the fine said the original multi-million dollar claim by the industry body was 'monstrous'.'
Recht hebben is niet gelijk krijgen
Veel illegale content is niet als zodanig herkenbaar, bijvoorbeeld op Youtube. Als je het verschil niet kent word je zo gestraft voor een vergrijp dat je niet kent. Ik begrijp dat BREIN en BSA het anders zien en boos en gefrustreerd zijn. Maar ook het hek om een bedrijfsterrein en het slot op de ingang worden niet door de overheid betaald. Dat moet de ondernemer toch echt zelf regelen. En een gewapend checkpoint op elke straathoek is dan echt geen oplossing.
Voor de 'opsporing' van wat BREIN en (in mindere mate) BSA als overtreders ziet, speelt het gebruikte ip-nummer een belangrijke rol. Dat is discutabel, zoals ook rechters reeds oordelen. En hoe verhoudt zich dit tot de uitspraak dat binnen gaan in een 'onbeveiligd' WiFi-netwerk geen overtreding of misdrijf zou zijn? Het is dus onzin om een bij een download gebruikt ip-nummer gelijk te stellen aan een (rechts)persoon of identiteit.
Boter op het hoofd?
Een veel gehoorde klacht van gebruikers van zowel legale als illegale content is dat zij door de spaghetti van licenties ook nauwelijks nog weten waar ze aan toe zijn. Niet dat dat een excuus is om administratie te verwaarlozen, maar licenties, dat lijkt meer op die bak met wormen uit die meesterlijke James Bond film, dan op een transparant en ordelijk geheel. Je wilt er niet in belanden. Ook is bekend – recent bleek het weer bij Google – dat uitgevers nou niet echt meewerken om het de gebruikers makkelijk te maken. Zo verlagen ze wel de drempel voor de illegale torrent sites. De downloader van illegale content zoekt gebruiksgemak en kostenbesparing. Zaken waarvoor leveranciers zich altijd moeten inspannen. Gebruiks 'on'-gemak hangt echter samen met onwil bij veel leveranciers van legale content. Het verband tussen prijsbeleid en (werkelijke) kosten is vaak ver te zoeken. Dat geeft een gevoel van onrecht. Ik zou er niet voor kiezen.
Willen we 'overtreders' dan keihard kunnen straffen, zoals BSA en BREIN voorstaan. Dat wil de rest van Nederland natuurlijk niet. Het vergt permanente bespieding en dus volautomatische, onvrijwillige inbreuk op de privacy. Zo pak je allen voor het vergrijp van enkelen. Ik zelf gruw van dit ongecontroleerde gespioneer. Ik denk en vind dat er een betere oplossing is dan de keuze voor opgelegde Big Brother constructies.
Sweet Sister: Vrijwillige Opt-In
De oplossing zou zijn als de BSA, BREIN, providers, klanten èn consumenten de handen ineen slaan. Ik noem het de Sweet Sister Opt-In optie. Waarom wil BREIN niet gewoon de consument en klant betalen door korting te bieden, of vouchers te geven voor het vrijwillig inschakelen van een 'legale content filter' bij de provider? Nu al gebruiken veel klanten en consumenten allerlei filters, meer gericht op 'adult content', anti-spam en security. Dat is eigen belang van de consument en hij (zij) betaalt daarom (nog) zelf.
Idealiter zou de BSA niet op jacht hoeven, maar een stuk integraal licentiemanagement bieden. Zeker bij een IPv6-implementatie, zou je dan bijvoorbeeld een licentiemodel per uur per ip-nummer kunnen kiezen.
Kortom BSA en BREIN, maak het de klant eens gemakkelijk! Beloon en waardeer degenen die zich aan de regels houden! Een groot deel van jullie aandachtsveld wordt beheersbaar, de boosdoeners zullen zich hieraan onttrekken maar bevinden zich dan toch in een veel beperktere groep. Hun 'markt' zal in elk geval zienderogen verminderen. En een klant die toch geen kwaad in de zin heeft, heeft ook niets te verliezen. Mits het vrijwillig en (dus) service gericht gebeurt. Dat is wel een harde voorwaarde. Géén onbemande helpdesks en muzakjes.
Vrijwilligheid leidt tot Win-Win
Door zo'n vrijwillig filter tegen een korting op provider kosten te installeren, wint iedereen. De consument wint, doordat hij (zij) 'vrijwillig' niet meer wordt blootgesteld aan illegale content, en nog korting/tegoedbonnen krijgt voor zijn/haar abonnement, legale aanschaf van content en licenties. De providers en operators winnen, omdat de bandbreedte die nu voor de betreffende downloads wordt gebruikt, vrij komt. Ongetwijfeld kunnen hier weer innovatieve diensten omheen groeien. De zakelijke klanten winnen, doordat die bandbreedte beter gebruikt kan worden. De BSA en BREIN winnen, omdat zij zich op echte criminelen kunnen richten (en hun kosten verlagen of bereik vergroten). Als ik mij niet vergis, wordt internet er ook nog eens veiliger van. Deze oplossing kent ècht alleen maar winnaars.
Ik geloof dat belonen (kosten)effectiever zal zijn dan Three Strikes Out, die feitelijk een riskant Big Brother instituut op Internet zal zijn. Zelfs als de 'schades' door downloaden en licentiefouten niet zo overdreven zijn als ze op mij overkomen, dan nog is er een betere case voor Sweet Sister: een actief opt-in filter/licentiemanager dat de gebruiker een voordeel biedt. Doe bovendien als content- en softwareleverancier maximaal je best om het klanten makkelijk te maken. Bijvoorbeeld door eindelijk eens méé te werken bij transparant licentiebeheer en het beschikbaar maken van legale content via e-commerce.
BREIN, BSA, het roer moet echt om. Kies voor Sweet Sister, begraaf Big Brother.
Beste Peter,
Hoewel ik zelf niet zo van de filters ben vindt ik het wel goed dat je de discussie wilt aanslingeren ten aanzien van BREIN.
Ik voel me echter gedwongen om een correctie of nuancering aan te brengen op bovenstaand verhaal.
Allereerst is er een subtiel maar cruciaal verschil tussen illegale content en content wat is aangeboden zonder toestemming van de rechthebbende. Het eerste is namelijk gewoon altijd al strafbaar omdat kennelijk de content zelf “illegaal” is. Denk bijvoorbeeld aan afbeeldingen waarvan de strafwet zegt dat het bezit of het gebruik strafbaar is. Jouw oproep legt de focus op de tweede categorie: content aangeboden zonder toestemming.
Ten tweede is het niet zo dat Nederland een uitzondering is op het gebied van de “thuiskopie”. Belgie kent bijvoorbeeld een met Nederland vergelijkbare regeling, dus om nu te generaliseren dat in het buitenland die regeling niet zou voorkomen gaat te ver.
Ten aanzien van software, en daar gaat de BSA toch over, kennen we in de auteurswet bovendien helemaal geen thuiskopie uitzondering. Software is in art. 45n Auteurswet namelijk uitdrukkelijk hiervan uitgezonderd. De oproep van BSA is daarom vooral opvallend omdat daarmee pijnlijk duidelijk wordt dat ze geen kennis hebben van de materie. Ze vragen om een downloadverbod voor software terwijl dat effectief dus al bestaat.
Misschien moeten we gewoon eens accepteren dat het businessmodel van de tachtiger jaren achterhaald is en dat BREIN en consorten zich daarom vooral bezig zouden moeten houden met de ontwikkeling van alternatieven. Krampachtig vasthouden aan oude ideeen en spreken over “boosdoeners”, straffen en filters lijkt me niet de juiste oplossing.
Brein en BSA weten ook wel dat ze niet kunnen winnen van de “illigale” downloaders, dus worden er andere manieren gezocht om het downloaden te stoppen. en daar gaan ze heel ver in en schromen er niet voor om de wet te overtreden om hun gram te halen. invallen bij providers om klant gegevens, maar om servers in beslag te nemen zonder een gerechtelijk bevel en daarna de eigenaar/provider en daarna zou Brein de servers pas willen teruggeven als er een ‘regeling’ over schending van auteursrechten wordt getroffen.
ik zou toch haast willen zeggen dat deze stichting zich bedient van diefstal, privacyschending en chantage.
wat deze stichtingen zich niet realiseren is dat op het moment dat deze stichtingen echt een wettelijke basis hebben om downloaders aan te pakken, dat deze zich er tegen wapenen bv. incriptie, vpn verbindingen, decentrale servers, proxy’s en noem maar op. deze middelen worden al ingezet en dat zal dan alleen nog meer worden en op dat moment heb je helemaal geen vat meer op deze mensen en verlies je de strijd als nog.
de entertainment industrie, die ook deze stichtingen financiert, gaat maar om 1 ding: geld verdienen en vooral vasthouden aan het oude verdienmodel. ze zijn zo machtig geworden dat ze in staat zijn, doormiddel van bv. lobbyen (of andere manieren) voor hun gunstige wetten er doorheen te drukken. kijk maar eens naar het aankomende antipiraterijverdrag Acta. en dat is iets wat ik veel gevaarlijker vind.
BREIN gedraagt zich als een overheidsinstantie maar is dat niet. Ze nemen illegaal computers in beslag, lokken overtredingen uit en schuwen ook niet om personen te bedreigen met dure en langslepende rechtszaken.
De top van deze stichting zit grotendeels ook in andere soortgelijke organisaties en maakt deel uit van een conservatief denkend old-boys netwerk dat hand- en spandiensten uitvoert voor hun geldschieters die uiteindelijk bepalen wat er gebeurt.
BREIN spreekt geen individuele gebruikers aan maar gaat achter illegale sites aan. BREIN is enkel voor de handhaving niet voor de uitbating. BREIN geeft dus geen licenties, dat doen rechthebbenden zelf.
Overigens opereert BREIN binnen de wettelijke kaders. Dat een paar schreeuwertjes op internet (ik doel niet op de schrijver, al had die zich beter kunnen informeren) daar anders over denken betekent geenzins dat het BREIN aan draagvlak ontbeert.
@Tim K: die actie met het meenemen van die servers kan ik niet echt “binnen de wettelijke kaders” noemen.
Handhaving van het huidige door techniek achterhaalde copyright-systeem nastreven is overigens geen nuttige bijdrage aan de maatschappij.
Stel dat ik bijvoorbeeld het recht kan kopen om een bepaalde film te kijken en ik kan dat die dan overal en altijd online beschikbaar hebben. Dat zou een mooie oplossing zijn. Steeds dezelfde film verkopen, eerst op VHS, dan op DVD en dan nog een keer op Blu-Ray, dat is pas achterbaks. Misschien volgens de wet geen diefstal maar moreel voelt het wel zo.
“Wat deze zich er tegen wapenen bv. incriptie, vpn verbindingen, decentrale servers, proxy’s en noem maar op. deze middelen worden al ingezet en dat zal dan alleen nog meer worden en op dat moment heb je helemaal geen vat meer op deze mensen en verlies je de strijd als nog.”
Het is nooit een geldige reden (oftewel het is een drogreden) om iets NIET door te voeren omdat men anders meer andere manieren gaat vinden om iets illegaals te doen. NATUURLIJK zal dat dan (al dan niet meer) gebeuren. Maar da’s geen enkele reden om een wet NIET door te voeren. Verder kunnen ook (technisch gezien) die andere zaken zoals encryptie en proxies aan worden gepakt. Proxies kunnen bijv. gewoon verplicht worden te loggen en de gegevens door te geven aan een overheid of justitie. Mensen die encryptie toepassen, kunnen gewoon m.b.v. ouderwets recherchewerk (met ‘handen en voeten’, i.p.v. met de PC) onderzocht worden, mocht die aanleiding er zijn. Maar zelfs als die mogelijkheden er niet waren: het blijft dan een drogreden om iets NIET te verbieden.
Er moet louter gekeken worden of een wet er gezien de normen en waarden (lees: wat de kiezers willen) doorheen gejast mag worden of niet. Andere argumenten doen er nauwelijks toe. Anders zou je immers ook bijv. verkrachting niet hoeven verbieden: immers, als je ’t verbiedt, gaat ’t zich meer in ’t geniep afspelen. Ja nogal wiedes! Is dat dan een reden om die wet niet in te voeren? Natuurlijk niet! Precies zo met het kopiëren van auteursrechtelijk beschermd materiaal: er moet gewoon naar gekeken worden of we dat willen of niet. En wat mij (persoonlijk dus) betreft wil ik dat dus niet, en gelukkig velen met mij. Simpelweg omdat de auteurs uitgeperst worden tot en met en de grote bazen er met het geld vandoor lopen. Dát is grotendeels het huidige (onterechte en technisch achterhaalde) verdienmodel. En dát is het systeem waar ik helemaal niet achter sta. Zangers en zangeressen genoeg die geen cent verdienen terwijl hun muziek gewoon goed verkoopt. Ze mogen van de mediamaatschappijen geen icoontje op de website zetten van ‘betaal hier rechtstreeks aan de artiest wat je ’t gedownloade werk waard vindt’. Konden of deden de artiesten dat maar, dan kan die ongewilde tussenlaag (managers, platenmaatschappij bazen, etc.) er grotendeels tussenuit. Niet omdat ik die lagen er persé uit wil hebben omdat die geheel overbodig zouden zijn (maar toch zeker wel deels, tegenwoordig), maar omdat ik er niet tegen kan hoe ontzettend de artiesten worden uitgeknepen met vreselijke contracten. Natuurlijk ondertekenen die artiesten zo’n contract wel, ze zijn al lang blij DAT ze uberhaupt een contract aangeboden krijgen, maar ze komen er veel later pas achter hoe vreselijk slecht zo’n langdurig contract is. En dat alle rechten op hun hoofdzakelijk eigen werk uit handen is gegeven. Laat BREIN éérst maar eens pleiten voor: ‘Het is verboden dat de auteur/artiest zelf het recht op het werk waar hij zelf hoofdverantwoordelijk is, mag verkopen.’. (…Aan een zichzelf onterecht verrijkende manager of platenmaatschappij.) Of dat contracten niet langdurig mogen zijn en niet uitknijpend tot en met.
Die nu deels onnodige tussenlagen, dát zijn de mensen die BREIN rijk wil houden. Natuurlijk zegt BREIN dat ’t hun om de artiesten/auteurs gaat, anders zouden ze geen draagvlak overhouden. Maar de waarheid is anders: het gaat om het in stand houden van de totaal verouderde verdienmodellen.
I.p.v. nieuwe verdienmodellen bedenken, komt men met maatregelen die legale gebruikers steeds verder pesten: DRM, regiocodes, niet te skippen reclame en meer van die onzin. Je duwt mensen zo juist de illegaliteit in, al is dat natuurlijk nog steeds geen geldige reden om dan maar illegaal te doen.
Zorg voor knoppen op websites van artiesten en auteurs en zet al het werk verder gratis op die sites van die artiesten zelf. Dan kan de consument zelf bepalen wat men er voor over heeft, en kan een veel groter deel naar de artiest i.p.v. dat er schandalig veel gaat naar allerlei hogeren in de geledingen die dat helemaal niet verdiend hebben. De waarheid onder ogen zien dat er een artiest nu juist minder kosten zou moeten hebben omdat hij erg goedkoop zijn werken kan aanbieden, i.p.v. dat verspreiding nog steeds via bedrijven moet die dichtgetimmerde pacten onderhouden wil BREIN natuurlijk uiteraard niet. Daar worden ze niet voor betaald.
Ik geef een goede artiest/auteur graag 10 euro via zijn/haar website, maar niet dat ik 20 euro wil geven voor een CD waar de artiest misschien maar 1 euro van krijgt en de rest opgaat aan overbodige transport- en verpakkings- en tussenhandelkosten en aan dure BMW’s van de hogere geledingen bij de platenmaatschappijen.
Niet dat ik iets tegen dure BMW’s heb, maar wel als zoiets verkregen is door artiesten uit te knijpen. En dat is gewoon nog veel te vaak realiteit.
Helaas hebben veel artiesten dat zelf niet eens door…
@Marcel:
“Stel dat ik bijvoorbeeld het recht kan kopen om een bepaalde film te kijken en ik kan dat die dan overal en altijd online beschikbaar hebben. Dat zou een mooie oplossing zijn. Steeds dezelfde film verkopen, eerst op VHS, dan op DVD en dan nog een keer op Blu-Ray, dat is pas achterbaks. Misschien volgens de wet geen diefstal maar moreel voelt het wel zo.”
Als je een steeds betere kwaliteit koopt van grotendeels verder toch wel het zelfde product, vind ik niet onredelijk dat je dan (deels) opnieuw in de buidel moet tasten. (Wel vind ik de prijzen te hoog, door eerder genoemde redenen.)
Maar laat men dan ook bijv. gratis een te downloaden versie van een oudere versie aanbieden als blijkt dat een CD of LP niet goed meer werkt (door krasjes ofzo). Waar het mis gaat is dat men zegt dat je slechts een licentie koopt om voor jezelf die muziek af te spelen, maar dat ’t wel op een fysieke slijtbare drager verspreid wordt. Totaal achterhaald; het kan nu gewoon digitaal en backups maken zou een fluitje van een cent moeten zijn (al zou dat laatste niet eens nodig hoeven zijn: je moet ’t gewoon legaal opnieuw kunnen downloaden indien nodig. Maar in de toekomst download je natuurlijk niks meer; alles staat dan gewoon online).
Of dat je korting krijgt als je aantoont dat je de DVD al hebt maar nu graag de Blu-ray wilt. Maar ’t blijft allemaal ouderwets en overbodig natuurlijk – het kan gewoon via internet. Laten we daar dan ook gebruik van maken. Scheelt een hoop overbodig materiaal (de schijfjes, diesel voor de vrachtwagentjes die het naar de winkels of rechtstreeks naar klanten brengen, etc.).
Vaste media is binnenkort slechts nog weggelegd voor de echte fans die ook graag een mooie boekenplank of CD-plank of DVD-plank willen hebben.
Wat mij opvalt is dat er gedacht wordt dat het het een of het ander moet zijn: handhaving of nieuwe dsitributiemodellen. Dat is natuurlijk niet zo. Het gaat om een combinatie van handhaving, voorlichting en verdere ontwikkeling van legale digitale intitiatieven.
BREIN is verantwoordelijk voor de gemeenschappelijke handhaving (muv strafrecht dat door de oeverheid gebeurt), voorlichting is een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de verschillende marktpartijen en rechthebbenden (en hun collectieve vertegenwoordigers) moeten eenvoudig nieuwe initiatieven kunnen licentiëren.
Digitale technologie zal aanpassingen blijven vragen van de content productie en content distributie markt, zoals voor film, TV series, games, muziek en boeken maar ook tijdschriften en kranten.
Tegelijkertijd staat het ook als een paal boven water dat het auteursrecht als stimulator van nieuwe creatieve productie en innovatie in distributie niet kan slagen als het niet gehandhaafd wordt tegen inbreuk. Vanzelfsprekend moet die handhaving plaatsvinden zonder de consument te vervreemden (vandaar dat BREIN tegen illegale sites optreedt en niet individuele gebruikers). Er moet tevens voorlichting plaatsvinden, bijvoorbeeld door rechthebbenden samen met ISP’s, en natuurlijk verdere groei en ontwikkeling van legale digitale distributieplatforms. Drempels die in de weg staan aan die groei en ontwikkeling moeten weggenomen worden zonder het kind met het badwater weg te gooien.