EU's ambities met betrekking tot cloud computing reiken hoog. De vraag is evenwel of een diffuus begrip als cloud computing wel in de juiste context wordt geplaatst door Brussel. Hier volgt een demystificatie van de cloud en een nuchtere kijk op de zaken.
Er is al het nodige gezegd over de sturende rol van de EU met betrekking tot het fenomeen cloud computing. De discussie die is aangezwengeld door Eurocommissaris Kroes over regelgeving rond cloud computing heeft inmiddels geleid tot verschillende initiatieven, uiteenlopend van werkgroepjes tot EU-brede enquêtes.
Al deze goede bedoelingen en dadendrang aanschouwend, bleef ik na het lezen van haar toespraak 'European Cloud Computing Strategy needs to aim high' zitten met de volgende (retorische) vraag: weten de beleidsbepalers in Brussel wel wat de term cloud computing nu precies inhoudt?
Deze vraag is van belang aangezien de ongetwijfeld kostbare vervolgacties in EU-verband gericht dienen te zijn op een helder doel. Per slot van rekening streeft mevrouw Kroes als geen ander helderheid na. Maar de beantwoording van deze vraag zal buitengewoon lastig zijn – ik leg uit waarom.
Inzichtelijk concept
Cloud computing is de laatste twee jaren langzaam maar zeker uitgegroeid van een enigszins inzichtelijk concept – een model waarbij applicaties en andere it-middelen werden aangeboden als (standaard)diensten via het internet – naar een volkomen diffuus begrip. Cloud computing is anno 2011 synoniem geworden aan vrijwel alle nieuwe it-diensten via computernetwerken, ongeacht hoe deze worden opgezet en afgenomen. Ofschoon het National Institute of Standards and Technology.
(NIST) en academici manmoedige pogingen ondernemen om de definitie van cloud computing zo exact mogelijk vast te leggen (NIST zit al bij versie 15) zorgt de it-industrie voor verwarring. Ten einde mee te kunnen liften op de hype krijgen webservices, virtualisatie, online servicedesks en zelfs doodeenvoudige webwinkels het label cloud computing toebedeeld.
De introductie van verschillende typen zoals private cloud, dedicated cloud, community cloud en hybrid cloud heeft de verwarring alleen maar groter gemaakt. Wat voorheen hosting werd genoemd heet nu dedicated (of externe private) cloud, terwijl verscheidende private cloudoplossingen van providers zoals IBM (SmartCloud) en HP (CloudStart) weinig anders beogen dan een vorm van virtualisatie van de it met additionele portalen. Bovendien blijft de hybride cloud een betrekkelijk theoretische exercitie gezien de gebrekkige integratiemogelijkheden en (open) standaarden op dit terrein.
Kortom: vrijwel alles wat we al deden met it wordt opeens geschaard onder de noemer cloud computing, waarmee de term cloud computing is gedevalueerd tot een allesomvattend en daarmee een nietszeggend begrip. En het lijkt me niet dat het mevrouw Kroes haar bedoeling is om EU-regels op te leggen voor een nietszeggend begrip.
Verschuiving
Is er dan helemaal niets aan de hand? Nee, want los van de hype van cloud computing zien we wel degelijk een verschuiving, een ‘paradigm shift'. De beweging richting centralisatie en uitbesteding van it-middelen is ingezet sinds de millenniumwisseling en accelereert de laatste jaren. Door Shared Service Centers worden it-middelen zoveel mogelijk gedeeld en hergebruikt binnen één organisatie. Ook kiezen steeds meer organisaties om delen van hun it onder te brengen bij gespecialiseerde partijen. Vaak gaat het om een volledige uitbesteding van it-activiteiten zoals offshoring naar lagelonenlanden. Dit proces gaat voort waarbij nieuwe dienstenmodellen van providers zoals Google, Salesforce.com, Microsoft (Office 365) en Amazon aan populariteit winnen. Het gaat hierbij in feite om een verregaande vorm van centralisatie en uitbesteding, waarbij de afnemer de infrastructuur van de provider gebruikt en deelt met andere afnemers zonder noemenswaardige voorinvesteringen in software, hardware en beheer.
Deze verschuiving, de toenemende centralisatie en uitbesteding, heeft uiteraard gevolgen voor de inrichting van it. Steeds meer it-diensten zullen vanuit externe, vaak buitenlandse, locaties door gespecialiseerde partijen worden aangeboden met implicaties op compliance, beveiliging, dataprivacy en contractbeheer. Deze issues zijn niet nieuw, maar zullen wel in omvang en complexiteit toenemen.
Dat de EU (spel)regels voor opstelt om deze ‘paradigm shift' in goede banen te leiden kan ik onderschrijven, maar dan dienen de betrokkenen in Brussel eerst wel te weten wat dit proces inhoudt.
Wellicht wat laat, maar ik kan me helemaal vinden in je artikel. Zelf doe ik gedreven mee met het veroorzaken van ruis door Cloud computing ook nog “zachte” waarden mee te geven zoals een organisatorische verandering en relaties te leggen naar (interne) social media. Daarnaast wordt het ook nog complexer. Want als ik Facebook gebruik voor een deel van mijn marketing en communicatue processen, valt dit ook nog onder de toepassing van Cloud computing?
Met andere woorden; ik zie het toepassen van de Cloud computing als meer dan techniek alleen. Het afnemen van IaaS is conceptueel en feitelijk heel anders dan het gebruiken van een SaaS, terwijl beide een toepassing (kunnen) zijn van Cloud Computing.