De invoering van een landelijk elektronisch patiëntendossier (epd) is een politiek spel dat ver afstaat van de zorgpraktijk. Dat is de algemene teneur onder de bezoekers van de beurs Zorg & ICT 2011. Dat de Eerste Kamer mogelijk de ontwikkeling van het landelijk epd staakt, laat bijna iedereen koud. De ontwikkeling van het epd gaat toch door; op regionaal en Europees niveau is het er al of zal het er komen.
De meeste standhouders op Zorg & ICT 2011 krijgen geen vragen over de gevolgen wanneer de ontwikkeling van het landelijk epd wordt stopgezet. 'Zorgaanbieders blijven heus niet wachten op de uitkomst van dat debat, maar trekken hun eigen plan', zegt Hans ter Brake, directeur strategie & marketing van Pinkroccade Healthcare. ‘Neem het Flevoziekenhuis. Daar kan een patiënt allang zelf zijn afspraken maken en inzage krijgen in gegevens via het internet.'
Nictiz en Epic
Op de stand van het Nationaal ICT-instituut in de zorg (Nictiz), de organisatie die zorgverleners helpt bij de aansluiting op het landelijk schakelpunt en informeert over het epd, zijn er wel leveranciers en zorginstellingen langsgeweest met vragen. De medewerkers houden zich op de vlakte over wat zij van de ontwikkelingen vinden.
Voor de grote Amerikaanse epd-leverancier Epic is er geen man over boord als de senaat de nieuwe wet voor de verplichte invoering van het epd eind maart definitief zou afschieten. 'In de praktijk heeft het epd voor 80 à 90 procent betrekking op regionale en lokale zorg. Het niet doorgaan van het landelijk epd is vooral een politieke discussie. Het zal onze activiteiten niet schaden', reageert manager John van der Sanden.
Achtergrondartikel
Lees de reportage over wat bezoekers en standhouders van de beurs Zorg & ICT 2011 vinden van de mogelijk afschaffing van het landelijk epd: ‘Landelijk EPD is non-issue'.
Ik vind het werkelijk ongelooflijk dat een systeem als het EPD zo veel tegenwerking krijgt. Met zoveel verschillende, los van elkaar opererende, zorginstanties is het centraal registreren van medische dossiers gewoon een absolute must!
EPD is voor mijn gevoel net zoiets als een landelijke DNA database. Ongewenst en gevaarlijk.
bruut en lomp zijn ze!!!! De overheid wil jou vanaf de geboorte, tot aan de dood monitoren, en dat maakt mij bang!
De mens vernietigt zich zelf,en andere…..
Ik heb als mens zelf het recht om te beslissen of ik een EDP wil of niet. Dit hoeft niet door de overheid te worden geregeld. Ik wil op basis van mijn eigen wensen een EPD aanbieder kiezen uit de markt. Ik wil daar graag voor betalen omdat ik mij heel onprettig voel bij de wetenschap dat verschillende specialistische zorgverleners mij behandelen zonder een goed holistisch beeld van mijn lichaam en geest.
Ik respecteer ook de mensen die voor wat voor reden geen EDP willen.
Ik respecteer NIET die mensen die uit eigenbelang op allerlei manieren het EPD tegenhouden.
Ik ben absoluut voor het EPD, met twee kanttekeningen. Ik zou graag willen kunnen zien wie mijn gegevens inziet. En ik wil dat kunnen blokkeren als ik vind dat dat gerechtvaardigd is. Het is tenslotte MIJN dossier.
Voor een landelijke EPD mist de benodigde infrastructuur. Daar zou de overheid zich nou eens mee moeten bemoeien i.p.v. het eeuwige geleuter over open code/open standaards.
Het begint met het erkennen van uitwisselingsformaten van metastructuur (WDSL enzo). Vervolgens moet er registratie/certificatie komen van code-applets zodat ik weet op welk abstractieniveau er welke informatie naar buiten wordt gebracht als ik onder mijn rechten dat applet toegang geef tot mijn informatie. Deze applets kunnen uitsluitend in een door mij of namens mij beheerde omgeving draaien, anders ontbreken de toegangsrechten.
Een arts, zorgverzekeraar of apotheker kan ik dan autoriseren om na te gaan of ik wel of geen astma heb, terwijl ik een marktonderzoeker toestemming kan geven te onderzoeken of er bij mij of bij familie in de 1ste graad sprake is van luchtwegaandoeningen. Applets die draaien onder mijn rechten hebben dus eventueel ook rechten bepaalde applets te starten in de informatie-omgeving van mijn familie. Ga praten met de ontwikkelaars van Facebook, zou ik zeggen.
Ik moet zelf kunnen onderzoeken (in documentatie) welke informatie beschikbaar komt en daarvoor gecertificeerde instellingen (overheid, consumentenorganisatie, notarissen) geven een betrouwbaarheidscertificaat aan de informatievragers uit de zorg.
@Rob: je snapt dat 99% van de bevolking jouw technospeak totaal niet begrijpt.
Het idee is juist dat in noodgevallen snel kan worden ingezien in de medische gegevens. In die gevalllen ben je niet bij machte om zelf toegang te verlenen. Bij alle medische gegevens is er natuurlijk een audit trail, ook voor inzien. Dat is nu al zo bij elk ziekenhuis.
Nu heb je ook in ieder ziekenhuis recht om je eigen (digitale) status in te zien. Dat niet iedereen er gebruik van maakt doordat er nogal zakelijk met veel jargon wordt gedocumenteerd is een tweede.
Dus EPD is niet een erg grote verandering: het is alleen het gedistribueerd aanbieden wat nu al bestaat. Veel van de risico´s en bezwaren die genoemd worden in dit debat zijn daarom al een voorbij station, en niet erg rationeel.
“Het idee is juist dat in noodgevallen snel kan worden ingezien in de medische gegevens”
@Sebastiaan: Sneller dan een paar nano- of milliseconden wil niet. Ik kan toch informatievragende partijen met de certificaat-status “spoedeisende hulp” bij voorbaat op een gewenst niveau permissie geven? Ik kan dat zelfs verbinden aan de eis dat er daadwerkelijk sprake moet zijn van het verschaffen van zorg (dat kan een van toveren geformuleerde situatie-status zijn, waar ik dan ook nog achteraf op kan toetsen).
Ik zie het probleem niet zo. Er zijn talloze practische voorbeelden van. Kijk maar naar Ebay, Facebook, LinkedIn, etc.
@Robert-Jan: Ondanks dat ik een grote voorstander ben van vrije marktwerking en zo min mogelijk overheidsbemoeienis kan ik me niet vinden in het idee om het uitvoeren van het EPD bij verschillende (commerciële) aanbieders neer te leggen. Ten eerste maakt dat de controle op het gebruik van de gegevens lastiger, maar dat is wel te regelen. Wat veel bezwaarlijker is, is dat een zorginstantie dan eerst moet weten bij welke aanbieder mijn gegevens opgevraagd kunnen worden. Ook moet een zorginstantie dan bij alle aanbieders aangesloten zijn, anders krijg je hetzelfde gezeur als met verzekeraars “Sorry mijnheer, wij kunnen u niet helpen want we hebben geen contract met uw verzekeraar”.
@Rob Koelmans: Op zich helemaal met je eens, alleen denk ik dat het gros van de mensen (inclusief ikzelf) niet in staat is goed in te schatten wie wel en wie geen toegang moet hebben tot mijn gegevens, nu of in de yoekomst. Op zich is een kwalificatie als ‘spoedeisende hulp’ wel duidelijk, maar dan weet ik nog steeds niet wie daar onder valt.
Al eens de Rathenaurapporten aan de Eerste Kamer bestudeerd? Aanbevolen! Zie http://www.rathenau.nl/publicaties en zoek op EPD.