Computerbackups zorgen voor veilige kopieën van belangrijke data. Maar ze zijn ook een manier om verantwoordelijkheden af te schuiven naar systeembeheerders.
Traditioneel wordt een backup gemaakt door, simpel gezegd, een kopie van de harde schijf te maken op een magneetband of zo. Maar met de datavolumes van tegenwoordig gaat dat kopiëren veel te lang duren, om nog maar te zwijgen van de tijd die het kost om iets van die back-up terug te halen. Bovendien vermengen we hierin eigenlijk drie functies, waardoor we het iedereen moeilijker maken dan nodig.
‘Disaster recovery' is de bekendste functie van backup. Met een kopie van de data van een informatiesysteem, of dat nu een enkele pc is of een complete erp- oplossing, denken we bij technische uitval dat systeem te kunnen herstellen. Helaas veronderstelt dat meestal dat je snel precies dezelfde hardware kan terugvinden om het op te zetten. Redundantie is vaak een betere oplossing, zodat nooit je hele systeem tegelijk stuk gaat.
Een andere functie is de ‘time machine'. De gebruiker heeft per ongeluk iets weggegooid waar hij bij nader inzien toch wel aan was gehecht. Kan dat bestand of record even terugkomen van tape? Zuchtend gaat de storagebeheerder de tapes weer opzoeken. Dit kan beter in de applicatie geregeld worden, of in het besturingssysteem, of in zogenaamde objectstorage die met instelbare automatische bewaartermijnen werkt.
En dan nog de functie van archief. Wettelijk is het verplicht bepaalde gegevens jaren lang te bewaren. Daarvoor is een backup van gegevens op een magneetband volkomen onvoldoende. Over tien jaar is de applicatie die die gegevens kan lezen al lang niet meer operationeel. Kleine kans dat je dus een werkend archief hebt op die manier. Ook dat zal echt door de applicatie geregeld moeten worden, die alle gegevens kan markeren met de juiste bewaartermijn, en ze in een open en leesbaar formaat kan wegschrijven.
Door de verantwoordelijkheid voor de drie functies af te schuiven naar een tapesysteem maken we daar het afvoerputje van de it-architectuur van. Dat doet me er aan denken dat ‘backup' in het Engels ook een woord is voor een verstopping van het riool.
Wow, een column naar mijn hart! Dat vraag ik me ook steeds weer af: hoe kunnen ze na 5 of 10 jaar die backup nog lezen, wetende dat de apparatuur dan inmiddels twee keer vervangen is… En hoe kun je het nog lezen?
Backups hebben m.i.z. alleen enige waarde bij calamiteiten of het (stom) weggooien van data die niet weg moest, want alleen adn heb je nog de apparatuur om de boel te lezen en de software die erbij hoort.
Het net als een recovery disc bij je pc: daar heb je niets aan als je de pc al een jaar in gebruik hebt, want je installeert een oude versie waar dan tig updates en service packs bij moeten. Uit ervaring weet ik adt dat tijd kost.
Dus een backup, of dat nu van je eigen pc is of van een server, moet gemaakt worden met een stuk software die het ook weer kan reconstrueren. Ik moet er niet aan denken om nog gegevens van een mainframe database terug te halen die 3 jaar oud is… de eigen ontwikkelde software daarvoor bestaat waarschijnlijk niet meer in die vorm, die is alweer heel wat releases verder,
Nee, Peter, je hebt helemaal gelijk!
disaster recovery : hardwarevirtualizatie maakt omgeving waar guest OS op kan draaien ook na 10 jaar mogelijk. Ja, de virtualizatieserver is vast nog wel ergens te krijgen, dan wel tegen die tijd zelf ook virtueel.
timemachine : in de storage literatuur heeft met het over tiered backups met als een van de eigenschappen dat hoe vaker iets nodig is, hoe eenvoudiger te restoren. Veel bedrijven leveren al snapshot-backups met bijv NetApp/Ontap of ZFS.
archief : dia’s zetten consumenten op dvd, videobanden op HD, DVD. Datavolumes nemen toe. 10 jaar geleden had je geen 16 GB USB sticks.
Makkelijke manier van commentaar. Ik lees een stukje tekst dat door de hoofden van alle data beheerders gaat. Het zou beter zijn om met een zinnig alternatief te komen.
Iemand die alleen maar roept dat iets niet deugt is niet opbouwend bezig.
Noem dan alternatieven!
Een archief met hardcopies zijn namelijk op elk systeem opnieuw in te voeren. Het kost wat tijd…. Maar dan heb je alles weer terug.
Het systeem waarin je het terug zet bedenk je zelf.
Wanneer die data namelijk niet printbaar is deugt het systeem niet.
Zet dat even onder het kul verhaal en het verandert in een Wow epistel.
Want zo simpel is het gewoon.
Kun je brullen Maar 25 mijoen records intikken je bent gekkkkkkk.
Kan zijn maar het is beter dan niets…….
@Ton Davids: tuurlijk is de inhoud van het stuk van Peter chargerend geschreven, maar jouw voorstel om 25 miljoen records in te voeren… in opnieuw gebouwde softaware. Waar haal je de tijd en het budget vandaan? En dan heb je systemen waar data in opgeslagen wordt die niet printbaar is of data die niet afgedrukt mag worden. Denk aan gevoelige persoons of financiële informatie, dat wil je niet op papier bewaren. En dan nog het punt van de ruimte die een papieren archief inneemt. Geen bedrijf die het nog in zijn hoofd haalt om weer grote kelders vol met papier te stouwen. Ook fotografische kopieën, microfiche of beeldplaat bijvoorbeeld) zijn een optie, maar ook dat is beperkt houdbaar en de apparatuur blijft duur.
Oplossingen zijn er best wel, gezien de reactie van ‘ookweerzo’.
Tot zover.