Als ik met mensen praat over offshoring krijg ik vaak de opmerking te horen dat offshoring werkgelegenheid in ons land vernietigd en dat buitenlanders 'onze' banen stelen. Vaak schrijft de media op dezelfde manier over offshoring en mensen die reageren op artikelen zijn beledigd dat 'zij' 'onze' banen stelen.
Mark Hillary, een Britse auteur die schrijft over offshoring, heeft onlangs een artikel geplaatst over datzelfde onderwerp. Het artikel gaat over werk dat in Engeland gedaan wordt door mensen uit andere landen. In offshoring ‘verhuist’ het werk naar het andere land, maar het resultaat is hetzelfde.
Ik ben het eens met Hillary dat één van de redenen dat werk gedaan wordt door buitenlanders is dat bedrijven meestal niet makkelijk de juiste mensen kunnen vinden voor het werk dat ze gedaan willen hebben. Mensen in ons eigen land willen geen vijftig kilometer rijden om naar hun werk te gaan, maar mensen uit Oost-Europa verhuizen zelfs naar ons land om dat werk te doen en zijn blij dat ze die baan hebben. Trouwens, we zijn allemaal ‘Europeanen’ en we hebben samen besloten de EU te creëren. Dit brengt me tot het punt dat mij altijd het meest raakt: waarom denken mensen in termen van ‘wij’ en ‘zij’? Waarom blijven we bij onze oude opvattingen die gebaseerd zijn op grenzen die onze overgrootouders op een kaart hebben getrokken?
Naar mijn mening zijn we allemaal wereldburgers. Het maakt niet uit of ik Nederlands, Brits, Oekraïens of Indiaas ben. Iedereen heeft in deze wereld recht op een goed leven en een goedbetaalde baan. Als een bedrijf een vacature heeft en iemand uit een ander land wil graag hard werken, zelfs tegen een lager loon, wat is er dan mis mee voor dat bedrijf om die persoon aan te nemen? Het is puur rationeel gedrag: de juiste persoon voor de juiste prijs in elke vacature.
We leven in een nieuw tijdperk. Een tijdperk waarin werk verdeeld is op wereldniveau. Het is maar het begin. Over een paar decennia zal het vaak voorkomen dat bedrijven de juiste persoon aannemen uit elk deel van de wereld. Ik geloof dat we allemaal moeten wennen aan dat idee en het ‘ons’ en ‘zij’ idee moeten laten varen.
Ik ben benieuwd hoe deze expert tegen de materie aan zou kijken op het moment dat hij ervaringsexpert zou worden, dat wil zeggen op het moment dat hij zelf vervangen zou worden door een wereldburger.
Waarschijnlijk zou zijn reactie vergelijkbaar zijn met die van de Rus in de volgende grap. Een Amerikaan zit met een Rus in een bar zit te pimpelen (dit speelt in de “goeie ouwe Sovjet-tijd). De Amerikaan zegt tegen de Rus. Dus, als ik dat communisme van jouw goed begrijp dan zou jij mij 1 van je auto’s geven als jij er 2 had en ik geen. Natuurlijk, zegt de Rus. Een glas later zegt de Amerikaan; ik begrijp het nog niet helemaal geloof ik, dus als jij 2 koelkasten had en ik geen dan kreeg ik er 1 van jouw? Vanzelfsprekend antwoord de Rus. Weer een glas later. Dus als jij 2 T-shirts had en ik geen dan kreeg ik er 1 van jouw? NEE, zegt de Rus. Hoezo niet? vraagt de Amerikaan verbaasd. Ik heb 2 T-shirts antwoord de Rus.
Wederom een zwetsverhaal van een auteur die er belang bij heeft om de publieke opinie zijn kant op te krijgen.
Ja, ieder mens heeft recht op een goede baan en een goed leven, maar de verantwoordelijkheid daarvoor wordt door het land genomen waar de bewoner als burger geregistreerd staat.
De stelling dat werkgevers geen goede werknemers kunnen vinden is puur op kosten gericht. Er zijn zat goede werknemers, maar een goede werknemer is blijkbaar iemand die voor weinig werkt en de winstmarge van de werkgever vergroot.
Al die genoemde Oost-europeanen en Indiers zouden hier niet komen als ze dezelfde kosten (huis, belasting, levensonderhoud etc.) hadden als nederlandse werknemers.
Een lager loon dan een minimumloon zou een bom onder de samenleving leggen. Wie gaat bijvoorbeeld alle werkelozen in Nederland betalen als de plannen van “visionairen” als de auteur van dit artikel doorgingen?
Of bedoelt hij dat Nederland vanzelf een lageloonland wordt en dat de welvaart straks ergens anders opgezocht moet worden, waarbij werkgevers uiteraard ook meeverhuizen?
Als auteur zo graag globaal wil denken, gelooft hij dan ook dat de mens in Nederland er beter van wordt als werknemers globaal betaald worden? Stel je eens 1 maatschappij voor, verantwoordelijk voor de hele wereld, waar werkelozen gefinancierd worden door de werkenden (via belastingen). Zal dat voldoende opleveren? Wat is eigenlijk het bruto wereld product? Is er voldoende werk voor de hele werkende wereldbevolking?
Ik zie graag een vervolgstuk waar auteur dat eens uit de doeken doet, dan ben ik gelijk een fan.
50km rijden? Meestal is het meer 50km stilstaan.
Maar laat bedrijven dan eens kijken naar hun eigen klagen. Mensen willen niet 50km rijden en ze klagen dat de files in NL zoveel kosten. Maar tegelijkertijd willen ze wel het kantoor verhuizen naar de zuidas omdat ze dan lekker dicht bij schiphol zitten. Tip, wil een bedrijf geen last meer hebben van files zijn er twee mogelijkheden. Of zorg zelf voor de infrastructuur of ga niet in een regio zitten waar de gemiddelde snelheid op de snelweg onder de 25km p/u zit. Men wil best 50km rijden maar niet als je daar twee uur over doet.
Trouwens, hard werken en een goed leven, is dat niet tegenstrijdig met elkaar? Wat is een goede baan? Een baan waarin hard gewerkt moet worden? Of eentje die goed betaalt tegen weinig inspanning? Nu zullen werkgevers graag werknemers hebben die hard werken en weinig kosten, zodat ze veel winst maken. Maar is dat dan niet tegenstrijdig met een goed leven van de werknemer?
Samenvattend:
Een goed leven is: Zo weinig mogelijk werken en veel verdienen
Een goede baan is: Zo weinig mogelijk werken en veel verdienen
Werkgever: Zo hard mogelijk werken en weinig verdienen
Ziedaar het kromme van het verhaal.
Weer een artikel van een direct belanghebbende en die daar dan ook meteen maar de bijbehorende demagogie mee bedrijft: NL mensen zijn niet te vinden, ze willen geen 50 km rijden om naar hun werk te gaan, ze zijn duur, ze werken minder hard etc…
Beste Drs. Hugo. Waarschijnlijk heb jij een goede baan in het bedrijfsleven en zit je hoog boven de boomgrens. Iedereen ziet er hetzelfde uit, of ze nu uit Nederland of uit Verweggistan komen. Wie zich aanbiedt om hetzelfde voor minder te doen krijgt van jou applaus en de baan. Meer winst voor het bedrijf en jij nog wat beter betaald. Ik daag je uit net zoveel te gaan verdienen als die mensen die jij “onze” banen zo gunt. Ik vrees dat die mop hierboven dan geen mop meer is, maar harde realiteit.
Ook ik mag ervaringsdeskundige worden op dit gebied.
De auteur van dit verhaal is net zo kortzichtig als de rest van zijn “vriendjes”.
De mensen die graag dat mooie geld willen verdienen ten koste van andere mensen.
Het is inderdaad gewoon een ontwrichting van “onze” maatschappij.
Maar zolang we maar steeds meer winst maken , is dat te rechtvaardigen blijkbaar.
Is dit nu werkelijk het niveau van argumentatie in de offshoring discussie? Als je dit soort teksten kan ophoesten, maakt dat je een expert? Slappe praat over wereldburgerschap en hullie vs zullie? Onvoorstelbaar.
Weer zo’n ideologies belerend stukje van een elitist.
De ‘wereldburger’ en offshoring-aanhanger Drs. CEO Hugo Messner die stelt dat iedereen recht heeft op onze banen.
Mag ik dan ook even de vrijheid claimen om mijn belasting ergens anders in de wereld te betalen (Dubai bijvoorbeeld), of wat goederen zonder importbelasting te bestellen via Internet, een auto te kopen zonder BPM voor een prikkie, een huis waarop geen overdrachtsbelasting wordt geheven en niet op is gespeculeerd, een nalatenschap te ontvangen zonder de helft af te dragen, etc. etc. ?
Waarom precies moet een bedrijf dat in Nederland haar diensten verkoopt, het personeel uit een lage lonen land betrekken ? Omdat de diensten daardoor goedkoper worden ? Of omdat de winsten en daarmee de bonussen van de topmannen kunnen groeien ? Heb ik als inwoner van Nederland een ook dergelijke vrijheid als consument ?
Ik dacht het niet.
Mensen die zichzelf wereldburger noemen maken meestal alleen op geestelijk niveau verre reizen.
Ik rijd 40 km met het OV. Kost me 90 minuten enkele reis. Ik doe dat graag, want mijn werk is leuk, de collega’s plezierig. En dan mag ik plost iets anders gaan doen omdat er werk naar India verplaatst gaat worden. En dat is dan nog niet eens mijn werk….
Er zijn automatiseerders die al eerder werk naar India brachten en na een jaartje het werk weer terughaalden omdat het daar niet goed ging. Waarom leert management niet van andermans fouten…