Vorige week gaf ik een presentatie bij de Rajagiri School of Management in Cochin, India voor een groep van honderdvijftig MBA studenten. Het hoofdonderwerp was outsourcing. Een van de vragen die naar boven kwam was 'wat zijn de culturele verschillen tussen India en Europa?'. Ik vind het altijd erg lastig om een antwoord op deze vraag te geven, omdat je je snel in 'generalisaties' laat vervallen (kunnen we überhaupt een generaliserende conclusie maken over een land met meer dan een miljard inwoners of een heel continent?). Maar ik probeer het toch altijd.
Ik heb geprobeerd twee punten te beschrijven die me voorkomen als typisch Indiaas gedrag, gebaseerd op mijn ervaring. Deze twee punten zijn in de context van internationale outsourcing relevant, omdat ze een grote invloed hebben op de manier van organiseren. Inzicht in deze verschillen zorgt ervoor dat beide 'kanten' elkaar beter begrijpen en effectiever samen kunnen werken.
1. Hiërarchie
De Indiase samenleving is sterk hiërarchisch ingericht. Dit is al te zien aan de manier waarop ouders hun kinderen opvoeden. De ouders zijn de baas en de kinderen volgen instructies op. Toen ik een aantal dagverblijven bezocht voor mijn eigen kinderen, viel het me op dat kinderen vaak netjes op een stoel zitten te wachten tot de lerares ze vertelt wat ze moeten doen. Dit is substantieel anders dan het Nederlands dagverblijf waar mijn kinderen heen gingen, waar een 'georganiseerde chaos' heerst waarin kinderen vrij zijn om te doen wat ze willen.
In Indiase bedrijven is hiërarchie de voornaamste manier van organiseren. Als je met een Indiaas software bedrijf werkt, zelfs met een kleinere partij, dan tref je een project manager aan die de team leader managet, die de programmeurs managet. Zelfs in een klein project. En de programmeur heeft zijn superieur nodig voor alles wat hij doet.
In Nederland geven bedrijven over het algemeen vrijheid en verantwoordelijkheden en worden mensen beoordeeld op hun prestaties binnen de gestelde grenzen.
2. Openheid
Een van mijn eigen core values (tevens van mijn bedrijf) is 'openheid'. Ik geloof dat het belangrijk is om een ander exact hetzelfde beeld van iets te geven zoals jij het in je geest hebt (uiteraard is soms een uitzondering wenselijk…). In India (in ieder geval in Kerala waar ik een kantoor run), is de algemene houding niet die van openheid. Mensen proberen altijd uiterst vriendelijk te blijven en zullen niet snel iets negatief of beledigend zeggen (wat je ook een hele positieve culturele ervaring geeft). Soms is het heel moeilijk om de werkelijkheid van iemands visie op een onderwerp te achterhalen.
In Nederland zijn mensen erg open. Soms zelfs te open, wat in botheid en belediging resulteert. In een organisatie helpt deze openheid wel effectief samenwerken, de neuzen de zelfde kant op krijgen en problemen voorkomen.
Ik ben benieuwd wat anderen als verschillen ervaren.
Beste Hugo. Ik las je artikel over India op het Web.
Ik vind het erg prettig te merken dat je dezelfde ervari gen hebt met de Indiers als ikzelf. De hierarchie en het niet open zijn vind ik vaak erg lastig. Ik ben oprichter voorzitter van stichting ladder, een kleine stichting die zich actief bezig houdt met het creeren van onderwijskansen voor de allerarmste mensen in Zuid India.
Ik loop er steeds tegen aan dat de je de eigen mening die leeft bij de mensen vaak niet te horen krijgt,en al helemaal niet bij de vrouwen. De antwoorden zijn wenselijk.
De taalbarriere , is erg lastig. Ons project gebied is niet heel ver van jou basis op dit moment. We hebben nu een jonge HBO student communicatie en media als vrijwilliger op os project zitten. Hij heeft de grrotste moeite om een open interview te hebben met een meisje van zijn leeftijd(19) om te horen hoe haar leven nu echt is. De tolk is vaak een man of iemand met aanzien( priester), dus dat maakt het allemaal niet een voudig. OOk ikzelf ben vaak gefrustreerd omdat ik aan mijn water voel als dingen niet echt uitgesproken worden. Als westerse vrouw die vrijwillig de wereld over reist om kinderen te helpen een betere kans te krijgen op educatie is dat soms HEEL moeilijk te accepteren. Soms heb ik e neiging uit te schreeuwen: “Zeg nu verdomme eens wat je echt denkt!!” Het is een soort troost voor me te lezen dat ook jij hier tegen aanloopt.
Voor hoe lang zit je daar? Voor welk bedrijf?
Succes met je werk daar.
vr groet Eileen O’Neill oprichter voorzitter stichtingladder
Beste Eileen, dank voor je interessante reactie! Ik ga meteen op je site kijken, wellicht kunnen we jullie initiatief ondersteunen vanuit Bridge.
Op zich heb ik zelf weinig ‘last’ van de geslotenheid en een van onze kernwaarden is ‘openheid’. Het grappige is dat mensen in ons bedrijf in Cochin nu juist die waarde als ‘speciaal voor ons bedrijf’ benoemen. En daardoor verandert gedrag ook, worden mensen opener. Wij hebben ook continu westerlingen rondlopen (en ik zit hier nu zelf 7 maanden, heb eerder een jaar hier gewoond), wat de openheid stimuleert. Maar ik begrijp je frustratie erg goed…
Ik schrijf vaker stukjes over mijn ervaringen/visie, misschien leuk voor je om te lezen (we ondersteunen ook wat Indiase initiatieven, die vind je ook op de site).
Groet
Hugo Messer