Ik zal het maar gelijk heel duidelijk zeggen; ik heb geen hekel aan managers, uitzondering daargelaten natuurlijk. Sterker nog, sommige van mijn beste vrienden zijn manager. Toch word ik soms door mensen in mijn omgeving daar wel eens van beticht en dat klopt niet helemaal, of liever gezegd, helemaal niet. Ik heb absoluut geen hekel aan managers. Ik zie best wel in dat er bij organisaties een soort van leiding nodig is. Of ze nu directeur, teamleider, voorzitter, scrum master, dirigent, leider, chef, voorman of manager genoemd worden maakt mij dan ook niet zoveel uit. Waar ik wel een hekel aan heb zijn mensen die menen te moeten gaan managen.
Het werkwoord 'managen', oftewel het besturen van de groep roept bij mij direct een irritatie op. Het geeft een beeld van 'ik weet het beter en jullie moeten allemaal naar mijn opdrachten luisteren' en dat is aan mij dan ook niet besteed. Ik geloof best dat iemand veel weet, maar meer weten dan een hele groep lijkt mij toch in de meeste gevallen overdreven en getuigen van een ongezonde zelfoverschatting. Maar waarom is deze activiteit dan nog steeds dominant aanwezig in organisaties?
Nu zijn er vele vormen van managen. Iedereen kent wel een aantal vormen uit de 'management by' reeks. Een soort van dreigement, ik doe niks, maar als dat gebeurd dan moet ik toch gaan managen. Men gaat dan bijvoorbeeld managen als je de doelstelling niet haalt (management by objectives), teveel afwijkt van de standaard (exception) gevaarlijke bezigheid, gewoon omdat het kan (management by fear) of om te laten zien dat men het beter kan (management by example).
Zelf zie ik meer voordelen in de 'by management'-variant hiervan. Het beschrijft dan activiteiten die een manager vaak doet en zolang daar geen managen in voorkomt zal het mij om het even zijn. De meest bekende varianten, en niet geheel toevallig degene die ik het meest toegepast heb, zijn 'walking around' en 'lunching around'. Ik heb die laatste twee met name toegepast om te horen en te zien hoe mensen in hun rol zaten. Snappen ze wat ze doen, hebben ze voldoende kennis en informatie om de juiste keuzes te maken en nog meer van dat soort dingen. En in aanvulling daarop geeft deze stijl mij de mogelijkheid om nieuwe informatie terug te geven zodat ze de rol nog beter kunnen invullen. In mijn overtuiging draait het altijd om goede mensen die boven de materie staan en voldoende informatie en lef hebben om de juiste afwegingen en keuzes te maken.
Dit is voor mij zo vanzelfsprekend dat ik er niet eens bij stil sta dat anderen er anders in kunnen zitten. Als ik erop terugkijk snap ik nu ook de frustratie die ik onbewust heb veroorzaakt bij mijn manager. Elke maand hadden wij een voortgangsmeeting waarin de resultaten van de verschillende onderdelen besproken werden. En bij onderdelen die achterbleven kreeg ik dan steevast de vraag wat de reden was en wat eraan gedaan ging worden. Mooie 'managers vragen' natuurlijk die ik steevast met 'mensen antwoorden' voorzag. Vaak antwoordde ik in de trant van 'maak je geen zorgen, hij zit er goed in', wat dan voor mij betekende dat het onderdeel in goede handen was en men de juiste keuzes zou maken. Dat was natuurlijk niet het antwoord waar hij op zat te wachten en waar hij vanuit sturing en controle wat mee kon.
Gelukkig maar dat ik niet slim genoeg ben om te begrijpen dat er ook een andere manier van leidinggeven bestond. Anders was ik wellicht ook op het donkere pad van 'management by' terecht gekomen.
Managen is maatwerk, vooral het managen van mensen.
Voor de één zal de manager constant moeten (bij-)sturen, vragen naar status, hulp bieden etcetera.
Voor de ander zal hij vooral faciliterend op moeten treden: schep een omgeving waarin de werknemer uit de voeten kan en zich prettig voelt, en de rest volgt vanzelf
In het eerste geval zal hij echt moeten managen, anders gaat het fout
Gaat hij in het tweede geval managen, kom je in de buurt van wat in het artikel geschreven wordt.
Een goed manager weet bij welke medewerker hij welke managementstijl toe moet passen.
Ik heb juist een hekel aan de management-by varianten. De reden is dat ik ongeveer eens per 2 jaar een andere manager krijg. Job rotation heet dat. Daarmee krijg ik steeds te maken met een andere stijl van leidinggeven en dan komt dat op mij over als management by surprise. Kiekeboe! Als medewerker die volgens hogere goden dagelijks gemanaged moet worden heb ik baat bij duidelijkheid. Dat mijn omgeving verandert, snap ik en aanvaard ik, maar dat spelregels kunnen wijzigen alleen maar doordat de persoon erachter wijzigt, vind ik ergerlijk. Dick, je schrijft over managers, schrijf ook eens vanuit het perspectief van de medewerker. Hoe pareer ik de kiekeboemannen?