Er is nogal wat mis mee, met de wervingssites van ict-bedrijven. Ict'ers zouden zich ergeren en daardoor liever elders solliciteren. Enkele afknappers op een rijtje.
Volgens onderzoeker van wervingssites Bas van de Haterd behoort dit jaar geen enkel ict-bedrijf tot de top vijf werkgevers met beste wervingssites. Dat was vorig jaar nog wel het geval: internetbedrijf TamTam stond op de eerste plaats. 'Ze zijn ingehaald door bedrijven die tijdens de crisis geïnvesteerd hebben in nieuwe sites', stelde hij onlangs.
Een gemiste kans voor werkgevers. De informatie die werkzoekenden enthousiast kan maken om te solliciteren, is meestal al aanwezig. 'Het verbeteren van recruitmentsites is dus eigenlijk heel eenvoudig.'
Afknappers en percentage sollicitanten dat zich ergert
Geen informatie over arbeidsvoorwaarden |
36 procent |
Geen informatie over sollicitatieprocedure |
22 procent |
Een lang sollicitatieformulier |
11 procent |
Geen privacyverklaring |
8 procent |
Amateuristische wervingssite |
3 procent |
Er zijn geen afknappers |
2 procent |
Andere maatschappelijke standpunten |
1 procent |
Anders |
17 procent |
Ariane,
Hoe bepaalt de kleding en accessoires nou de werksfeer. Genoeg spijkerbroeken+truien gezien die elkaar het licht in de ogen niet gunnen en pakken die als vrienden met elkaar omgaan en elkaar helpen in plaats van vliegen af te vangen…
Hey Koen, ik kan mij wel heel goed vinden in de opmerkingen van Henk.
Ook ik voel er weinig voor te moeten werken voor de leasebak van de vrouw van broer van de tante van het afdelingshoofd.
Mijn colega’s rijden allemaal een mooie bedrijfstrabant maar Zelf heb ik een (veel te) dikke bak die gewoon van mij zelf is, iedereen tevreden.
Ik heb gewoon het geluk dat ik bij een klein maar leuk en sucsesvol bedrijf mag werken.
Verder kan ik de kritiek op wervingssites enkel bevestigen.
Hoe kun je jezelf als ICT-onderneming serieus nemen als je niet eens in staat bent je eigen ICT op orde te hebben.
Koen, dankjewel voor je verfrissende bijdrage in deze discussie.
Ontopic: het gaat hier om personeelsadvertenties. Dan kan je nog helemaal niet weten hoe het met de werksfeer gesteld is. Zelfs als je op gesprek komt krijg je daar geen beeld van, want de recruiter stelt het bedrijf natuurlijk altijd als “super jong dynamisch informeel” voor. Een echt objectief beeld heb je pas als je er een paar weken hebt gewerkt. Tot dat moment moet je het doen met je intuitie en je onbewuste alarmbellen.
Off-topic: het meest interessante hieraan vind ik dat er blijkbaar veel mensen zijn die blijkbaar (op dit gebied) wèl weten hoe je een bedrijf moet runnen, maar het niet doen. Of reageren er hier alleen (HR) directeuren?
Is dit allemaal boegeroep vanaf de zijlijn of komt het ondernemerschap/de managementbaan soms niet terecht bij zij die er echt goed in zouden zijn?
Zoals een klant graag vooraf zo goed mogelijk geinformeerd wil worden, zo wil een sollicitant dus graag zo goed mogelijk geinformeerd worden over een vacature en werkgever. Steeds vaker meld Cruit de procedure van de betreffende klant. Salaris wordt bij Cruit in 99% vermeld en info over die ene procent komt soms wat later. Wel zou ik graag aan reactanten die dit lezen willen vragen: Wat versta jij (nog meer) onder arbeidsvoorwaarden? Hoe ver ga je met de details. Welke details zijn belangrijk om te weten voordat je je cv aan iemand toevertrouwt? Ik vraag het omdat er toch vaak al een bom aan info gegeven wordt. Over Werkgever , cultuur, teamsamenstelling, technische omgeving. Te veel info wordt ook weer niet gelezen en schrikt mogelijk zelfs af. Er is altijd veel meer te vertellen over de vacature in een voorgesprek. Maar wat wil jij (aan avw) minimaal weten naast het salaris?
Martin – de kop:
“Afknappers en percentage sollicitanten dat zich ergert”
klopt wel: het is immers “het percentage … dat”
Computable: jullie hoeven de kop niet aan te passen.
Karen, het gaat niet om het betrekkelijk voornaamwoord maar om het gebruik van “zich irriteren” (inmiddels gewijzigd in “zich ergeren”).
Grootste afknapper? Weten dat als je boven de 35 bent dat je cv al niet eens meer gelezen wordt. Met dank aan de “vergroening” bij personeelszaken waar jongens en meiden die nog niet droog achter de oren zijn ervaren en geschoolde mensen dumpen.
@ Karen en @ Kees:
Het percentage ergert zich niet, maar de sollicitanten.
De subkop zou daarom bijvoorbeeld kunnen luiden: “Afknappers en percentage sollicitanten die zich ergeren”.