Een aantal weken geleden ben ik gevraagd om mijn opinie bijdrage te leveren over het nut van certificeringen bij it-specialisten. Omdat ik mijzelf alleen richt op de bemiddeling van freelance database specialisten, heb ik voor deze vraag de hulp ingeschakeld van een aantal freelance Oracle en SQL Server DBA’s in mijn netwerk. Dit zijn tenslotte mensen die met de techniek bezig zijn en regelmatig op interview gaan bij organisaties.
In totaal hebben 18 freelancers gereageerd op de vraag of certificering een goede graadmeter is voor ervaring. Omdat ik vond dat daar behoorlijk wat interessante reacties tussen zaten, vind ik het jammer dat er slechts een aantal citaten van zijn verschenen in de verschillende artikelen over dit onderwerp. Om deze reden wil ik graag alsnog het hele artikel online zetten.
Wat mij direct opviel toen ik alle reactie naast elkaar legde, was dat op vier of vijf uitzonderingen na, de overwegende mening toch wel was dat certificaten geen goede graadmeter zijn voor iemand zijn ervaring. Echter, het is wel belangrijk dat men een onderscheid maakt tussen verschillende certificeringen. Zo blijkt dat bij sommige certificeringen alleen theoretische kennis gevraagd wordt, terwijl bij andere certificeringen ook een stuk praktijkervaring aan bod komt.
Mensen die praktijkervaring moesten toepassen om hun certificering te behalen, waren in het algemeen positief hierover en gaven aan dat certificaten wèl een goede graadmeter voor ervaring zijn. Het is daarom ook erg belangrijk om te weten wat er getoetst wordt, voordat men waarde aan een certificaat kan geven.
De overige mensen zien een certificering meer als een graadmeter van de theoretische kennis die je over het product hebt. De certificering dwingt je het product op een meer conceptueel niveau te bezien en het product beter te leren kennen.
De meeste database specialisten geven echter aan dat een certificaat zonder ervaring, een schijnzekerheid is die uiteindelijk maar weinig toegevoegde waarde biedt op de werkvloer. Verschillende database specialisten gaven voorbeeldsituaties van mensen die ze kenden, OCP (Oracle Certified Professional) waren en simpelweg niet eens de basis van de database wisten. Zo schreef één van hen dat hij met iemand sprak die zijn OCP had gehaald, maar nauwelijks wist hoe je een database moest opstarten en ook toegaf weinig te weten van de onderliggende technieken door gebrek aan ervaring. Met andere woorden, ondanks een certificaat blijft ervaring een grote must!
In een aantal gevallen gaven deze freelancers duidelijk aan certificering te zien als een commerciële cash-cow, in leven geroepen door grote multinationals om geld te verdienen aan de onkunde op het vlak van ict bij managers en hr-mensen. Managers en hr-mensen grijpen door onwetendheid op het ict-vlak, certificaten aan als garantie voor kennis. Zo schreef een freelancer dat hij zijn certificaten gebruikt om bij intakes de discussie over kennis te vermijden.
Het blijft echter de realiteit dat managers en hr-mensen in veel gevallen de beslissingen maken. Daarbij komt dat, ondanks dat de meeste database specialisten die ik gevraagd heb certificeringen niet als een goede graadmeter zien, ze het wel eens zijn over het feit dat het je kansen vergroot om op gesprek uitgenodigd te worden. Zeker wanneer twee mensen over dezelfde ervaring beschikken, zal de keuze snel vallen voor degene die de meeste certificeringen heeft op het gebied waar de gevraagde kennis ligt. Tenslotte moeten mensen met minder kennis van ict een handvat hebben, iets van onderbouwing voor het maken van de juiste keuze . Een certificaat kan dan net dit voordeel verschaffen.
ha Mark,
Uit eigen ervaring weet ik dat een OCP examen zowel diepgaande DB architectuur kennis als praktisch gebruik (CLI + syntax) test.
Tja, waar jij zit zijn er wellicht ook collega’s zijn die jou een bedrijfskunde-studentepikkie vinden, die niets klaarspeelt als er echt iets moet worden gedaan.
Hey Mark,
Ik denk dat je onderzoek uitwijst wat onder ICT-ers al jaren bekend is, het bestaan van de papieren ICT-er.
Toen het certificering fenomeen jaren geleden opkwam werd dit door velen al aangegrepen als mogelijkheid om de carrière een extra schop te geven of te beschermen. Binnen elke groep die met certificering aan de slag ging, was wel een indeling te maken; deel X dat daadwerkelijk geïnteresseerd was in de kennis, deel Y “moest van de baas” en deel Z dat alleen maar een papiertje kwam halen om de carrière te beschermen.
Dit leidde initieel tot bijvoorbeeld de “papieren MCSE”; alle certificaten behaald op basis van ExamCram o.i.d., maar geen idee van de praktijk. Ik begrijp dat dit nog steeds geldt voor bijvoorbeeld ICT-ers in de gedoodverfde outsource landen.
Mijns inziens zijn in de afgelopen jaren een aantal certificering trajecten verzwaard, waardoor slagen zonder praktijk ervaring moeilijker maar niet onmogelijk is geworden.
Aangezien de gesprekspartner voor de ICT-er vaak geen diepgaande kennis heeft van de materie is het nog steeds heel goed mogelijk om met het papiertje in de hand te “bluffen”; de vacature vraagt om certificaat X, Y en Z, de kandidaat kan deze overleggen en klaar is klara.
Een keerzijde hiervan is dat de gevraagde certificeringen steeds verder toenemen. Vacatures waarin gevraagd wordt voor CCNA of beter EN MCITP SA of beter EN CCSA of beter voor een 1e lijns functie (3 tientjes per uur) zijn niet uitzonderlijk. De ICT-er moet dus certificeren om niet bij de eerste schifting al uit de stapel te worden gegooid.
De stelling; “Managers en hr-mensen grijpen door onwetendheid op het ict-vlak, certificaten aan als garantie voor kennis” is mijns inziens correct. Een direct gevolg hiervan is de papieren ICT-er en het overvragen van certificering om verantwoordelijkheden in te dekken.
Mark,
Mijn complimenten voor dit stuk. Geeft heel goed weer wat de situatie is. Het certificaat als marketing/sales instrument in plaats van een bewijs van vaardigheid.
De kern van het probleem ligt volgens mij in het feit dat de IT-certificaten in de kern beheerd worden door de leveranciers zelf (Oracle levert zelf de testvragen aan de certificerende instantie).
Vanuit onze opleidingen proberen wij hier ook altijd op te wijzen. Transfer Solutions staat bekend om de praktijkgerichtheid van de kennisoverdracht. Dat hoeft niet altijd parallel te lopen met de certificeringseisen. Hierin zit een deel ‘marketing’ van de leverancier (er worden aspecten gevraagd in de Oracle OCP-examens die je in de praktijk niet of nauwelijks gebruikt).
“(er worden aspecten gevraagd in de Oracle OCP-examens die je in de praktijk niet of nauwelijks gebruikt).” lees ik hierboven als reactie.
Dat bevestigt in mijn ogen juist de kwaliteit van de OCP-opleiding : volledigheid en toch redelijk diepgaand. Meeste van zulke examens pretenderen ook niet om 10 jaar werkervaring te vervangen. Ze pretenderen brede en conceptuele productkennis en een goede uitgangspositie om snel productief te worden.
De schrijver van dit artikel zal alle aspecten van zijn opleiding waarschijnlijk ook niet overal meteen toe kunnen passen. Ze komen mee als de intellectuele baggage, nuttig om je werk in een breder perspectief te kunnen plaatsen en te kunnen groeien.
er zijn altijd wel mensen die vals spelen en daarmee bedoel ik papieren MSCE’ers of bv. CNNA’ers. meestal heeft het te maken met financiele motieven of carrière, vaak ingegeven door de werkgever.
ik heb zelf het meerendeel van mijn certificaten via opleiders behaald en uit eigen ervaring kan ik zeggen dat men ook veel tijd stak in het praktische deel, iets dat mij goed van pas is gekomen. daarbij zie je ook dat in redelijk wat examens een hands on deel zit, bv. met simulatie’s. dat is iets wat je dadelijk veel meer zult tegen komen in examens. zelfs op MBO of HBO is een praktijk stage verplicht.
ik heb het al eens eerder gezegd, praktische kennis is belangrijk, maar de theorie ook. als je de theorie niet kent, word het ook in de praktijk moeilijker om je werk goed te doen en de mogelijkheden van een product volledig te benutten. laat ik de papieren MSCE’ers of bv. CNNA’ers buiten beschouwing (want die vallen vroeg of laat toch door de mand) is een certificering een redelijk goede graadmeter voor de opgedane kennis.
Een ingehuurde ‘papieren’ MCSE-er (of whatever) zou na een paar dagen werk bij een klant toch al door de mand moeten vallen, lijkt me. Kun je je als ‘verhuurder’ niet permitteren.
Hey wat leuk… een artikel geschreven door iemand die wel weet waar’ie het over heeft.
Leuk die papiertjes, vooral voor de leveranciers van deze opleidingen, niet altijd voor de gecertificeerde, wel weer handig om ergens te beginnen, wat dat betreft wel eens met Paul.
Alleen wel bijhouden, anders is het na een paar jaar niets meer waard, al die studie uren in de prullebak, met een goede dag opleiding kom je waarschijnlijk verder.
Ook zijn die papiertjes helaas niet te betalen zonder dat er een bedrijf achter je staat.
Echte diepgaande ict kennis en ervaring valt niet te certificeren. Leuk voor de markting afdeling en de imago builders, maar when the shit hits the fan, dat is pas het moment waarop de echte die-hard praktijk gurus zich zullen onderscheiden van de papieren certificaten tijgers.
Zolang een certicaat van goede kwaliteit is en de certificaathouder er eerlijk voor heeft gewerkt om het te behalen denk ik dat een certificaat een goede graadmeter is over het niveau van een werknemer. Het zijn meer de websites met de braindumps erop die ervoor zorgen dat certificaten een slechte naam hebben/krijgen. Als werkgevers slim zijn geven ze gewoon een kleine toets aan de sollicitant op dat moment kunnen ze de “papieren ICTER” door de mand laten vallen.