Bedrijven kunnen nu nog gemakkelijk nieuwe diensten aanbieden via internet, omdat providers geen onderscheid maken tussen de inhoud van verkeersstromen. Maar dat is aan het veranderen. Dat zegt directeur Ot van Daalen van burgerrechtenbeweging Bits of Freedom.
Waarom zouden de lezers van Computable zich druk maken over privacy en communicatievrijheid?
Bedrijven kunnen nu nog gemakkelijk nieuwe diensten aanbieden via internet, omdat providers geen onderscheid maken tussen de inhoud van verkeersstromen. Maar dat is aan het veranderen. Het wordt steeds geaccepteerder voor providers om internetverkeer te discrimineren en blokkeren. Neem bijvoorbeeld Skype, dat KPN in 2009 blokkeerde op mobiele telefoons, totdat Frank Heemskerk daar een stokje voor stak. Het Ministerie van Economische Zaken zegt nu in een conceptvoorstel: je mag wel diensten blokkeren, als je daar maar duidelijk over bent. Dat betekent dat bijvoorbeeld VoiP in principe mag worden geblokkeerd. Er is weinig fantasie voor nodig om te bedenken dat wanneer er jou veel aan gelegen is om in contact te komen met jouw klant, het voor een internetprovider aantrekkelijk is om daar extra geld voor te vragen.
Bedrijven worden steeds meer ingezet om als een verlengstuk van de overheid te fungeren. Zij zullen gegevens moeten opslaan en op semivrijwillige basis afstaan aan de overheid zonder dat daar een wettelijke grondslag voor is. Dat is een ontwikkeling die we bijvoorbeeld in de vliegindustrie al langer zien: passagiersgegevens werden eerst lange tijd geleverd op semivrijwillige basis geleverd. Vervolgens is daar wet- en regelgeving om gebouwd. Je zult dat steeds vaker zien, dat bedrijven steeds meer toestemming krijgen om allerlei vertrouwelijke persoonsgegevens op te slaan, als ze die maar aan opsporingsinstanties beschikbaar stellen. Dat zie je bijvoorbeeld ook op financieel gebied.
Hoe komt dat?
We worden langzaamaan een samenleving die risico's niet accepteert. De overheid suggereert bovendien dat ze die risico's kan beperken en creëert daarmee overspannen verwachtingen. Daarnaast is er een druk om snel te scoren bij politici, die tot gevolg heeft dat er heel gemakkelijk iets wordt gesuggereerd, zonder dat echt wordt nagedacht over nut en noodzaak. Zoals met die bodyscans: twee dagen na die mislukte terroristische poging zag Ter Horst haar kans schoon om die er doorheen te jassen.
De gedragscode Notice-and-Take-Down (NTD) is een ander voorbeeld. Er bestond al een informele afspraak om bepaalde websites te filteren tussen ministerie van Justitie met providers en KLPD. De Vrije Universiteit heeft daar vervolgens een rapport over uitgebracht. Daarin stond dat die gang van zaken in strijd is met de vrijheid van meningsuiting en bovendien niet gebaseerd was op wetgeving. Toen heeft ministerie gezegd: oké, we gaan op vrijwillige basis laten filteren. In de praktijk betekent dat semivrijwillig onder druk zetten. Als je niet meedoet laad je de verdenking op je dat je kinderporno faciliteert, of wat dan ook. En ondertussen is er geen democratische controle. Hetzelfde zie je op Europees niveau, waar het nationaal coördinatiecentrum voor terrorismebestrijding in overleg is met providers om op basis van zelfregulering semivrijwillig niet alleen onrechtmatige maar ook onwenselijke content van hun websites halen.
Slaat de overheid gegevens vaak onnodig op?
Ja. Neem de bewaarplicht. Die is vorig jaar ingegaan en wordt nu geïmplementeerd. Locatie en verkeersgegevens van Nederlanders worden gedurende een jaar opgeslagen: met wie je mailt en belt, wanneer je het internet opgaat, waar je bent met je mobiel… Een ander voorbeeld zijn de vingerafdrukken in het nieuwe paspoort. Dat hoeft helemaal niet volgens Europese wetgeving. De bodyscanners op Schiphol: die kunnen explosieven niet eens tegenhouden. De detectiegraad is heel laag.
Een laatste voorbeeld is de kentekenregistratie: kentekens worden van alle automobilisten bijgehouden gedurende een aantal weken nadat ze langs een camera zijn gereden, ook van onverdachte Nederlanders. Dat is een behoorlijk groffe inbreuk op de privacy. Het College bescherming persoonsgegevens heeft daarvan gezegd dat het in strijd is met de wet. Toen zei Guusje ter Horst: dan passen we de wet aan.
Ot van Daalen
Ot van Daalen studeerde telecom- en intellectuele eigendomsrecht. Tijdens een uitwisselingsprogramma met de Columbia University New York tijdens zijn studententijd, liep hij colleges bij professor Eben Moglen, de ontwikkelaar van de GNU Lesser General Public. Deze kennismaking met de idealen van de communicatievrijheid inspireerden Van Daalen zo, dat hij bij terugkomst vrijwilliger werd bij Bits of Freedom. Na zijn studie deed hij bij het Instituut voor Informatierecht onderzoek naar open source software en de telecommarkt. Daarna werkte hij meer dan vijf jaar als advocaat bij het commerciële advocatenkantoor De Brauw Blackstone Westbroek
Digitale burgerrechtenbeweging Bits of Freedom werd oorspronkelijk opgericht in 2000. Na jaren lang geleid te zijn door Maurice Wessling en later Sjoera Nas, stopte de stichting er in 2006 mee, door gebrek aan financiering. Op 14 augustus 2009 blies Van Daalen, met steun van de Stichting Internet4All, Bits of Freedom nieuw leven in.
Goed gerecycled stuk, lijkt wel erg veel op https://www.computable.nl/artikel/ict_topics/overheid/3533425/1277202/overheid-eist-steeds-meer-bedrijfsdata-op.html?utm_source=Nieuwsbrief&utm_medium=E-mail&utm_campaign=Redactiemailing
Nog één stapje verder doordenkend over het ‘er doorheen jassen’ van de bodyscan, zou je ook nog zover kunnen gaan om te beweren dat de overheid die mislukte terroristische poging in scene heeft gezet òm de bodyscan door te drukken …
– eerst “verkeers-stromen discrimineren”,
– later voorzichtig filteren
– voor je het weet, knijpt je eigen internet service provider je nog verder af van je eens onbeperkte internet toegang
Langzaam worden we ge-media-hersenspoeld dat je er al maar vast aan mag gaan wennen, dat het internet verandert maar zeker in een groot “digitaal tv/website” netwerk waar anderen gaan bepalen wat JIJ te zien, horen en lezen krijgt.
Gelukkig is er ook nog een off-line leven 😛 waar je (nog) ongestoord kunt communiceren met wie jij wilt.