Offshoring is een grote, goede en onomkeerbare beweging. Dat vindt directeur Jeroen Versteeg van ict-dienstverlener Sogeti. 'We moesten daarin door een leercurve , maar weten nu heel goed wanneer we het wel en wanneer niet moeten toepassen', zegt hij in een interview met Computable.
U vertelde in juni aan Computable dat Sogeti vooral autonoom wil groeien, en op 12 juli nam u SAP-dienstverlener Uphantis over. Hoe kan dat?
Onze primaire strategie is en blijft om autonoom te groeien. We doen deze overname omdat hij erg strategisch is. SAP is een onderdeel waar we tot nu toe zwak in waren. We hadden de functionele kennis in huis, maar de kracht van Uphantis ligt in het ontsluiten van ERP-systemen.
Dat sluit aan bij de heersende trend om de backoffice en om legacysystemen toegankelijk te maken. Dat kon Sogeti al voor maatwerksystemen, maar via de overname van Uphantis kunnen we dat nu ook voor SAP-systemen. 80 procent van onze klanten-top twintig heeft SAP-producten in hun kernapplicatielandschap. We willen hen graag blijven bedienen. Het is hun wens om steeds meer SAP-systemen te ontsluiten, niet alleen intern maar ook naar de buitenwereld.
Hoe gaat u Uphantis en Sogeti integreren?
We zijn al druk bezig met dat integratieproces. Er is een nieuwe ERP-divisie in oprichting, waarbinnen Uphantis de leiding krijgt. Daar voegen we onze eigen SAP-entiteit aan toe. Alles wat overlapt, schuiven we ineen.
En daarbij zullen geen ontslagen vallen?
Inderdaad, zonder een enkel ontslag. Dat is ook niet onze gewoonte.
Staan er nog verhuizingen op stapel?
Uphantis heeft vier kantoren: in Amsterdam, Den Bosch, Ede en Maastricht. In die eerste twee steden hebben wij ook kantoren, dus daar gaan we kantoren samenvoegen. In Ede en Maastricht geldt dat niet, dus die Uphantiskantoren blijven. De overname zal dus geen gedwongen verhuizingen tot gevolg hebben.
Ik ben heel blij met Maastricht. Om in het zuiden van het land zaken te doen, moet je er aanwezig zijn. Ook al hebben we een behoorlijke spreiding van kantoren over het land, we zaten nog niet in Limburg. Daar hadden we niet voldoende klanten.
Verhuizen er dus wel Sogeti-mensen naar Limburg?
Ja. Als je wilt integreren moet je ook fysiek mensen samenbrengen. Door de populariteit van het nieuwe werken is het belangrijk dat mensen elkaar ontmoeten. Dat wil niet zeggen dat ze altijd op dezelfde plek aan het werk zijn, maar wel dat ze een plek hebben om elkaar te ontmoeten.
Ook Sogeti's offshore-locatie in het Mumbai wordt ingezet door de nieuwe ERP-divisie.
Offshoring is een grote, goede en onomkeerbare beweging. Kleine bedrijven zoals Uphantis hebben er geen toegang toe. Binnen hun lopende SAP-projecten zal nu ook offshoring worden gebruikt. Ook in dat geval is het belangrijk dat mensen elkaar ontmoeten. Dat doen we door regelmatig Indiase werknemers naar Nederland te halen, ook om kennis over te dragen. Daarnaast houden we veelvuldig contact via msn en video conferencing.
SAP-projecten hebben de naam complex te zijn en vaak te mislukken. Is het wel verstandig om Uphantis-, Sogeti- en Indiase werknemers samen aan één SAP-project te laten werken?
De integratie tussen Uphantis en Sogeti voeren we zo snel mogelijk uit, dan is dat onderscheid in elk geval al weg. In het algemeen geldt inderdaad dat extra schakels complexiteit in de hand werken en de uitvoering kunnen belemmeren. Dat geldt voor alle projecten, niet alleen voor SAP-projecten. Daarom is het belangrijk als één team te opereren, ook in de aansturing.
Wij hebben negen jaar lang ervaring in offshoring. We moesten daarin door een leercurve, maar weten nu heel goed wanneer we het wel en wanneer we het niet moeten toepassen. Binnen heel kleine projecten heeft het bijvoorbeeld geen zin, doordat de communicatie- en afstemkosten dan relatief te hoog worden. En als tijdens een ontwerptraject extreem veel interactie met de gebruikersgroep nodig is, dan leent offshoring zich ook minder dan wanneer alle gebruikerseisen al zijn vastgesteld.
Het is een mythe dat offshoring een oplossing is voor alles. Maar het is ook een mythe dat offshoring altijd complex is. Dat is een populistische gedachte. De werkelijkheid ligt een stuk genuanceerder. Maar het is waar dat veel SAP-projecten mislukken. Vaak gaat het om grote projecten die mensen niet meer kunnen overzien.
U zei eerder dat u SAP-applicaties wilt ontsluiten, omdat 80 procent van uw klanten-top twintig SAP-producten heeft in hun kernapplicatielandschap. Dan gaat het waarschijnlijk toch ook om grote projecten?
Er is een absoluut een trend naar het opsplitsen van grote projecten in kleinere. Die trend zie je ook bij de overheid. Dat is een heel goede trend. Ik zei eerder in Computable dat dienstverleners moeten leren om geen gouden bergen te beloven. Naar mijn smaak gaat dat leerproces te langzaam. Maar dat kan misschien komen omdat ik ongeduldig ben.
Jeroen Versteeg
Jeroen Versteeg (1969) is sinds 2006 ceo van Sogeti Nederland en daarnaast verantwoordelijk voor de werkzaamheden in het Verenigd Koninkrijk en Ierland. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen. Naast zijn werk is hij ondermeer bestuurslid van Stichting Toekomstbeeld der Techniek (STT) en betrokken bij de Utrechtse Ondernemings Academie (UOA).
Sogeti heeft wereldwijd twintigduizend medewerkers, waarvan ruim 3100 in Nederland. Het bedrijf is actief in 15 landen.
@hugo Messer
Als je even rondneust dan kun je veel voorbeelden vinden van juist de ondeskundigheid van het Indiase personeel, in ieder geval als het mainframes en cobol betreft. In India is er geen mens die gestructureerd programmeert zoals dat hier decennia is onderwezen. Probeer deskundigheid m.b.t. Volmac Structured Progamming (VSP) en Jackson Structured Programming (JSP) daar maar eens te vinden. Integendeel. De simpelste balance line of level break kent men daar niet. Laat staan dat er ook maar iemand in staat is een sorteerkenmerk te coderen.
In India kent men geen algemene manier van werken. De reden waarom VSP en JSP in Nederland tamelijk populair waren, is dat de mensen elkaars werk bijzonder goed begrepen en de overdraagbaarheid daardoor groot werd. Dit vind je niet terug in de Indiase werkwijze. Dus het talent-argument is volkomen ongeldig.
@Hugo Messner
Lees ook mijn vorige posting (22-07-2010 19:29) en die van Rob.
Je schreef : “Het aantrekken van gekwalificeerd, talentvol en ervaren personeel is de kunst van organisatorisch slagen. Het gaat er veel meer om wie je inzet dan waar diegene zich bevindt.”
En daar zit hem nu net de kneep. Ik werk nu al een jaar of 10 met outsourcing en offshorebedrijven samen en constateer dat:
– de kwaliteit (iets waar je niemand over hoort in deze context) van het geleverde werk over het algemeen slecht en beneden standaard is
– de taalbarriere veel groter is dan mensen denken.
– het tijdverschil tussen Nederland en India (of China) de communicatie mede bemoeilijkt en snel communiceren belemmerd.
– het verloop in de personeelspopulatie uitzonderlijk hoog ligt. Een mutatiegraad van 50% per jaar is volkomen normaal. Veel kennis gaat op deze manier verloren
– de intrinsiek belangstelling voor het vak blijkt meestal te ontbreken. De primaire motivatie in India is geld. Een ICT-er heeft daar de ambitie om na 8 jaar manager te worden omdat dat eenvoudigweg meer betaalt.
– de lonen in de ICT in India stijgen sneller dan menigeen denkt.
– een hoop diploma’s en kwalificaties blijken niets voor te stellen als ze al niet vervalst zijn.
– het met de beveiliging van de ICT systemen in de context van offshoring droevig is gesteld. Er vind in de meeste gevallen geen enkele vorm van screening plaats
en men werkt daar relatief vaak met uitgewisselde user IDs en passwords.
– het vermogen tot meedenken met de business (die zich in Nederland bevind) is nihil.
– het eigen initiatief en common sense ontbreken geheel. Men wacht slaafs op aanwijzingen bij calmiteiten.
– bij offshoring verdwijnen ook de lokale kennis. Het is een korte termijn illusie dat je eenmalig wat instructies op papier zet en die tot in lengte van dagen kan laten uitvoeren in India. De ICT architectuur veranderd namelijk constant.
Mijn punt is dat offshoring en outsourcing volledig gedreven worden door mensen die handelen uit eigenbelang en korte termijn winstdenken. Een zoektocht naar talent heeft er niets mee te maken. Dergelijke bedrijven investeren niets in het aantrekken en kweken van lokaal talent. Het gaat om de winst uit kostenbesparingen en de daaraan gekoppelde bonussen.
Waar hebben we dat de laatste tijd al meer gezien ?
Alle respondenten hebben een beetje gelijk. Offshoring kan substantieel geld besparen, maar het kan ook op een ramp uitlopen met daarbij heel hoge indirecte kosten en vertragingen.
Er is een groot verschil tussen het inzetten van een reguliere buitenlandse vestiging met lagere loonkosten en een project op ad hoc basis met behulp van offshoring uitvoeren. Het eerste gaat na aanloopproblemen meestal goed, het tweede lijkt op een Russische roulette als je niet weet hoe je controle in de hand moet houden.
Van het eerste type offshoring heb je als klant vaak geen weet noch last. De bedrijven met buitenlandse vestigingen in lage lonenlanden hebben hun leergeld betaald, ze kennen de impact van cultuurverschillen en gaan uit van realistische overheadkosten. Zij weten dat voordat je winst kan maken, je eerst extra moet investeren in het maken van ontwerpen en in de communicatie om afstemproblemen te voorkomen. Zij weten dat die problemen desondanks ook iets vaker zullen voorkomen en zullen dus ook extra investeren in het testen. De ontwikkelaars in offshore landen kunnen net zo goed zijn als in Nederland, vooral in de landen waar wiskunde meer aandacht krijgt dan in Nederland. En hard werken doen ze ook.
Het tweede type offshoring is meer een avontuur. Het kan goed gaan, maar veel offshoring gebeurt via losse verbanden van bedrijven die vooral tijdelijke werknemers inhuren. De beste werknemers daar switchen vaak van opdracht en werkgever. Zij willen ook een vaste en beter betaalde baan verwerven. Omdat daar weinig aan overdracht wordt gedaan, krijg je de producten vaak veel te laat aangeleverd en ook vaak van een te lage kwaliteit. Dus moet je nog meer investeren in het testen en in de communicatie. Ook loop je het risico om in de wachtstand gezet te worden. Als een andere opdrachtgever meer opbrengt, dan worden de door jou ingehuurde mensen voor die andere opdrachtgever ingezet en staat de ontwikkeling van jouw product stil, vaak zonder dat je het weet. De doorlooptijd van de ontwikkeling kan gemakkelijk verdubbelen als het proces niet onder controle is.
Om totale mislukkingen te voorkomen laat men soms wat goedkope gastarbeiders overkomen. Die mogen hier niet werken, maar slecht overleggen en leren. Toch werken ze vaak illegaal. Over bijbehorende risico’s voor de opdrachtgever wordt niet gesproken.
De meeste klanten weten helaas niet waaraan ze beginnen. Ze krijgen verhalen te horen van vandaag maak je een ontwerp, vannacht wordt aan de andere kant van de wereld ontwikkeld en morgen kan je de nieuwe module of webpagina’s al gaan testen. De werkelijkheid is anders, goedkoop wordt dan in de meeste gevallen duurkoop.
De offshoring partner moet daarom keiharde financiële garanties geven (zoals een bankgarantie) en een boete betalen bij te laat opleveren. Er moeten ook harde afspraken worden gemaakt wie wat test, anders moet je als klant niet alleen de gebruikerstest uitvoeren.
Durven ze dat niet aan, dan weet je dat je offshoring partners snel rijk willen worden met behulp van de tariefverschillen en jou de risico’s in de schoenen schuiven.
Vanuit risicomanagement moet je als klant de complexiteit uit de ontwikkelprocessen halen door een project in kleine deelprojecten te verdelen.
Kleine projecten moet je niet offshoren, de doorlooptijd wordt te groot en de overhead kan je niet meer terugverdienen.
Of offshoring kansvol is hangt verder ook af van het eigen bedrijf.
Ten eerste moet je goed zijn in de aansturing. Kan je lokaal mensen niet goed aansturen, dan gaat het nog slechter bij het offshoren door de fysieke en psychologische afstand. Outsourcen en vooral offshoren moet niet gebruikt worden om mismanagement te verhullen, want het laat de eigen zwakheden nog beter zien.
Ten tweede is er vaak weerstand bij de eigen ICT-afdeling en bij de werknemers die goed met de ICT-afdeling samenwerken en bang zijn dat de ondersteuning slechter wordt. Dat moet je die eerst oplossen. Een project of reorganisatie kan alleen door de eigen organisatie worden opgepakt en niet over de schutting worden gegooid.
Ten derde moet je bepalen welke kennis je in eigen huis moet en wil houden bij offshoring. Als je dit soort vragen niet kan beantwoorden, dan moet je wachten met offshoring totdat je het wel weet. Medewerkers, die door offshoring hun baan verloren hebben, willen hun oude baas niet helpen en zijn wellicht ook niet meer beschikbaar. Bij slecht voorbereide offshoring gaat veel meer kennis verloren dan men van te voren had gedacht. Het offshoringbedrijf wil vaak ook niet meewerken aan de overdracht naar een concurrent.
Ten vierde moet je goed kunnen samenwerken. Sommige hebben bedrijven het idee dat zij alles beter weten dan alle anderen en moet er precies gewerkt worden zoals zij het doen en niet anders. Bij die “leading” bedrijven moet iedereen zich aanpassen. Dat zeggen ad-hoc offshore bedrijven wel te doen, maar dat doen ze niet. Indien je als bedrijf daar niet mee kan omgaan, dan moet je zeker niet gaan offshoren.
Ik zou zeggen, offshoren is onomkeerbaar, maar het gaat te vaak mis door het blindstaren op de mogelijke kostenvoordelen.
@John van Voren
Ik mis de onderbouwing m.b.t. enig besparen. Ik daag iedereen uit met cijfers te komen waaruit blijkt dat men door offshoren een gelijke of grotere ict-kwaliteit en -productiviteit heeft behaald naast lagere kosten.
Van alle partijen verneem ik alleen en uitsluitend het tegenovergestelde. Na het uitbesteden is er ongeveer niets meer mogelijk, de service gaat achteruit, alle plannen m.b.t. vernieuwing e.d. zijn op de lange baan geschoven. De ICT-partner is niet in staat op eigen initiatief enige bijdrage te leveren.
Dat moet je geen besparen noemen, want dat doe je pas als kwalteit en service gelijk blijven bij lagere kosten. Offshoren gaat over het vrijwillig aangaan van een ernstige ICT-handicap, het terugbrengen van de ICT naar 3e wereld niveau. Een modern concurrerend bedrijf, kan zich dit niet permitteren. Tegen de tijd dat het bedrijf daar de grote nadelen van ondervindt, is de verantwoordelijke manager – het bekende meeuw-effect – al lang gevlogen, een grote rotzooi achterlatend. Analoog aan de financiële crisis, is er meer en meer sprake van een ICT-crisis.
@Crox
Ik zou oook wel eens wat cijfers willen zien bij dit soort jubel-artikels. Jeroen Versteeg van Sogeti geeft aan dat Sogeti slecht was in SAP. Uphantis wordt aangekocht om dit gebrek te compenseren en tegelijkertijd gaan er outgesourced worden. Op zijn minst is dit alles een stevige gok te noemen. Als ik Sogeti klant was, zou ik mij toch wat zorgen gaan maken.
Verder lijkt mij het niet echt motiverend te noemen voor de Uphantis mensen. Het werk dat zij vroeger zelf deden moeten zij straks laten uitvoeren door goedkope Indiase collega’s. Hoe verkrijgt Sogeti trouwens die Indiase medewerkers die veel van SAP afweten ?
Ik ben benieuwd hoeveel Uphantis mensen er na een jaar nog in dienst zijn van Sogeti.
@Crox
Een groot aantal van uw argumenten gelden ook voor het uitbesteden van ontwikkeling in Nederland.
Ook hier is het verloop groot,ontbreekt kennis en kunde en worden delen van software gekopieerd en opnieuw ingezet. Dit heb ik zelf gezien bij een gerenommeerd maar toch onbetrouwbaar bedrijf CMG (zoals het toen heette). Toch niet de minste.
Verder wordt er ook in Nederland van alles beloofd qua oplevering en functioneren.
Ook in Nederland verdien je hier meer als manager.
Dus zoveel verschil zie ik niet. En wat het verdwijnen van kennis betreft wie is hiervoor verantwoordelijk? En is het erg?
Offshoring is onomkeerbaar??? of wordt bedoeld dat Sogeti niet meer rendabel kan opereren zonder offshoring.
Jeroen,
Voor je dergelijke opportunistische uitspraken doe, zou het goed zijn de vakliteratuur eens te bestuderen. Lees bijvoorbeeld eens mijn artikel van 3 jaar geleden:
http://www.rijsenbrij.net/academy/2007/Offshoring%20is%20omkeerbaar.doc
@mrC: of het erg is dat kennis verdwijnt? Ja! Buitengewoon erg, zowel voor het bedrijf als voor de BV Nederland als bepaalde kennis en kunde verdampt. Vraag eens na wat de impact is als ‘de’ alles-weter niet meer voor een bedrijf beschikbaar is. Slecht georganiseerd door een bedrijf als de kennis van één enkele persoon zo belangrijk is, maar je ziet het bijna overal gebeuren. De buitenpartij gaat je zeker niet behoeden voor het gemis van de hoofdpersonen. Kijk ook eens naar het waarom van expert systems, waarin ze goed zijn en waarin ze falen….