Hoe kan ik een systeem realiseren zonder te coderen? Deze vraag lijkt mensen al heel lang te boeien. Vorige week hoorde ik de term 'Zero Coding' weer voorbijkomen. Ik kan het daarom niet laten even terug te gaan in het verleden naar het moment dat ik voor het eerst met de term 'Zero Coding' in aanraking kwam.
Het was in de buurt van 1988 en 1989. Ik werkte bij Baan, de leverancier van logistieke software en later erp, op de afdeling technologie. Ik had met mijn team net de Baan-applicatie werkend met een grafische gebruikersinterface, op Unix-werkstations onder X-Windows/Motif. Toen werd het project 'Zero Coding' gelanceerd. Men wilde gaan programmeren door het tekenen van de zogenaamde Nassi-Shneiderman diagrammen, zie ook de afbeelding bij deze post. In zo'n diagram wordt de programmaflow gevisualiseerd.
Maar wacht even, het project heette toch 'Zero Coding'? Hmm, ja, dat klopt, maar die naam was dus niet correct. Er werd hier wel degelijk gecodeerd, heel letterlijk zelfs.
De vraagt dringt zich ook op of andere 'Zero Coding'-aanpakken niet deels hetzelfde geldt.
Als ik een bedrijfsregel in een business rule engine opneem, ben ik dan aan het coderen?
Als ik een flowchart teken in mijn favoriete BPM-Studio, en ik vul beslisregels in, et cetera, ben ik dan aan het coderen?
Als ik een 'behandelschema' invul voor een zaak van een bepaald type, ben ik dan ook niet aan het coderen?
En hoe zit het als ik in Excel een berekening in een cel plaats? En terwijl dit toch wordt gezien als de ultieme eindgebruikerstool!
Met andere woorden, de meeste van ons kunnen prima omgaan met coderen! Dus waarom eigenlijk deze 'Zero Coding'-wens?
Ik ga er vanuit dat er altijd een vorm van codering nodig blijft. Een belangrijke trend is dat er steeds minder technische kennis nodig is (het Hoe) en we ons meer kunnen richten op de functionaliteit (het Wat). Jaren geleden (in het DOS tijdperk) was ik dagen bezig om code te schrijven om vensters te tekenen en de muis te gebruiken. Dat deel is nu voor mij inderdaad “zero coding” geworden.
Zero coding approach is een Utopie.
In zero coding geloof ik ook niet. Maar al die initiatieven hebben wel producten opgeleverd waarvoor minder technische kennis nodig is zoals Franck schrijft. Blijven streven naar zero coding om er steeds iets dichter bij te komen!
Tsja, als je een enkele afkorting gebruikt, dan ben je feitelijk ook al aan het coderen. Het is maar net waar je de grens trekt voor wat je coderen noemt. Ben je daar heel strikt in, dan is Zero Coding inderdaad een Utopie.
Als je Zero Coding beschouwd als het vormgeven van een applicatie zonder daarvoor kennis van een programmeertaal of database systemen te hebben, dan komen we toch een aardig eind in de goede richting.
Het scheiden van techniek en functionaliteit, waar Franck ook naar verwees, wordt daardoor mogelijk en, mits goed opgezet, is het daarmee ook mogelijk om functionaliteit en vormgeving duidelijk af te bakenen.
Zonder vaste definitie uit de Dikke van Dalen, kun je over Zero Coding blijven discussiëren. Prima toch? Zolang de resultaten goed zijn, zul je niemand horen klagen.
Lekker verwarrende terminologie wordt er hier gebruikt. Het verhaal valt wel te begrijpen, maar ‘coding’ betekent in mijn beleving toch ‘programmeren’.
‘Coderen’ doet mij eerder denken aan codering, zoals bijvoorbeeld met barcodes.
Zero Coding vertaalt naar Geen programmeren.
Het komt een beetje neer op hoe men met een gezonde hoeveelheid anglicisme c.q. barbarisme een duidelijk verhaal wazig kan laten klinken.
Als ik het topic lees dan schieten bij mij de volgende twee termen binnen:
* Modellering
* Abstractie
We proberen met z’n allen te modelleren wat we willen maken door een steeds hoger abstractie nivo te halen. Dit zie je bijvoorbeeld bij OMG’s PIM (Program Independant Model) en de BPM tools. Het is een andere manier van coderen. Met behulp van abstractie wil je eigenlijk dicht bij de werkelijkheid kunnen blijven waardoor oplossingen snel gerealiseerd kunnen worden.