Ict'ers moeten communicatief sterk zijn, maar ondertussen hebben werkgevers en eindgebruikers zelf weinig verstand van techniek. Dat melden ict'ers die reageren op berichtgeving van Computable. 'Het is van de zotten dat we affiniteit moeten hebben met van alles en nog wat.'
Senior consultant Sadako Huitema van detacheringsbureau Yer stelde onlangs dat bedrijven onmogelijke eisen stellen bij het werven van ict'ers. Zij moeten niet alleen technisch zijn, maar moeten ook goed kunnen communiceren en marktgericht zijn.
Een deel van de ict'ers die op dit bericht reageren vindt dat werkgevers en eindgebruikers zich meer in de techniek zouden verdiepen. 'Zij missen nog steeds de vaardigheden om te communiceren met ict'ers', stelt 'Robert'. 'Misschien is dat de reden het nu om te draaien en het probleem bij de ict'ers te leggen'. Dat vindt 'Maarten' ook. 'Wij moeten feeling hebben met van alles en nog wat, terwijl opdrachtgevers en werkgevers meestal geen feeling hebben met wat wij doen.'
Werkgevers willen portemonnee niet trekken
Daarnaast vindt een deel van de reagerenden dat werkgevers weliswaar een schaap met vijf poten willen, maar daar niet voor willen betalen. Een van hen verwoordt het als volgt: 'Je hebt ontwikkelaars en consultants. Soms kunnen ze beide zijn, maar deze werknemers zijn schaars en iets duurder.'
Ook detacheerder Huitema merkt dat zijn opdrachtgevers lang niet altijd bereid zijn voor dit soort veelzijdige werknemers hun portemonnee te trekken. 'Het is net als bij het kopen van een huis: je kunt niet voor twee en een halve euro in paleis Soestdijk gaan wonen', zei hij eerder.
Een ontwikkelaar vertelt dat hij – ondanks tien jaar ervaring – tijdens sollicitatiegesprekken 'de kamer uitgelachen' werd als hij liet weten wat voor salaris hij verwachtte. Ook wanneer hij dit baseerde op de beloning die hij bij een vorige werkgever ontving. Werkgevers die zo reageerden zouden een ding met elkaar gemeen hebben, meldt de ontwikkelaar die schrijft onder de naam 'Developer'. 'Het waren typische techniekbedrijven die vooral mensen zochten met 'liefde voor het vak' en waar je als ontwikkelaar 'lekker veertig uur in de week kon programmeren'.'
Toch vindt niet iedereen dat er een probleem is. De tijd dat de ict'er bepaalt wat eindgebruikers nodig hebben, is voorbij, luidt een van de reacties. 'Natuurlijk moeten wij ons inleven in de business en niet andersom. Dat is je lot als dienstverlener.'
@Gerard, en ik had ooit een directeur van een ICT-bedrijf die dacht dat wij een webbased applicatie aan het maken waren, omdat we .NET (winforms) gebruikten. Mij maakte dat niet uit trouwens want hij betaalde best redelijk 😉
Dit artikel geeft een interessante tegenstelling in de ICT-wereld weer waarvan er maar één kant in de kop wordt belicht. Nog even samenvattend:
1) Er is een kamp dat vindt dat de omgeving meer van ICT moet weten, zodat ze weten waar ze over praten met de ICT’er. De verantwoordelijkheid is dan een gedeelde, communicatie wordt makkelijker.
2) Er is een kamp dat vindt dat de omgeving meer op ICT’ers moet vertrouwen en zich inhoudelijk minder met ICT moet bemoeien. Men wordt dan een specialist, met veel verantwoordelijkheid voor het eigen vak (en daarbij hoort natuurlijk een goed salaris.)
Aanpak 1 kost natuurlijk in verhouding veel voor de omgeving, aanpak 2 is een vaak gehanteerde in andere vakgebieden.
Ik ben op zich voorstander van aanpak 2, maar dan wel met een voorbehoud.
Een belangrijk onderscheid is denk ik dat aanpak 2 met name rendabeler is als er een grote kennisinvestering nodig is voor dat specifieke vak. Binnen de ICT is een breed scala aan functies. Daarbij zijn er voldoende die een een relatief kleine kennisinvestering vereisen, met name omdat veel mensen al redelijk met computers overweg kunnen. Ik kan me zo voorstellen dat er systeembeheerders zijn die gebruikers ondersteunen waarmee een inhoudelijk gesprek te voeren valt.
Maar er is ook een andere kant van het verhaal. Bijvoorbeeld een goede softwareontwikkelaar of architect wordt je niet met een cursus van een paar maanden. Op dat moment is het onnodig en wellicht zelfs frustrerend als klanten/gebruikers aannames gaan doen over hoeveel tijd dingen kosten, wat er precies nodig is en hoe ingewikkeld oplossingen zijn.
In andere termen:
Als we naar de garage gaan dan kunnen we vaak zelf ook wel inspecteren of er nog genoeg profiel op de banden zit en soms zelfs of onze remblokken nu echt versleten waren.
Maar, we volgen geen cursus tandheelkunde voor we naar de tandarts gaan, en gaan dan ook niet in discussie over het merk/type boor dat gebruikt wordt of in welke vorm de kies zal worden gepolijst. Hoogstens hebben we het over de kleur vulling, wanneer het pijn doet en de kosten die gemaakt moeten worden.
Misschien tijd om ICT naar buiten toe formeel te splitsen. Een arts heeft als specialist ook een geheel andere status dan een verpleegster, en het verschil tussen die twee is nog eens veel kleiner dan het verschil tussen een computerverkoper (de lokale om de hoek beweert ‘IT-diensten’ te leveren) en een softwareontwikkelaar. En als we het over de ‘zorg’ hebben hebben we het ook niet over de mensen in de zorg.
Ik stel een richtlijn voor om in de media en onder elkaar ICT niet meer te gebruiken als term voor de mensen die in de ICT werken. Daarmee vervalt dan meteen het begrip ‘ICT’er’. Zorger (arts) en bouwer (architect) bestaan immers ook niet.
@Mark: Ik stem voor optie 3:
Iedereen meer basiskennis van ict meegeven tijdens hun “business gerelateerde” opleidingen, waarbij je er zeker van kunt zijn dat je in aanraking gaat komen met ict systemen.
Uiteindelijk heb – als werkgever, maar ook als werknemer – er meer als mensen zelfstandig in staat zijn een groot gedeelte van hun eigen computer werkzaamheden te kunnen uitvoeren.
Dit schept minder afhankelijkheid van een centrale ict afdeling en kost zo dus ook minder op de lange termijn
Autorijden doe we ook zelf, waarom dan niet computeren?
De meesten van ons hebben toch ook zelf een auto-rijbewijs gehaald om zich te kunnen verplaatsen in de loop van hun leven.
Wanneer voeren we dan, maatschappij-breed, een “computer / ict rijbewijs” invoeren voor iedereen?
Hierdoor krijgt iedere inwoner van dit land een hoeveelheid basis_ict_kennis mee.
Hierdoor kan de ict afdeling zich weer toeleggen op hun eigen werkzaamheden i.p.v. dagelijks het elastiek te vormen tussen iemand hoofd met te weinig ict kennis, haar,zijn wensen op ict gebied en zijn, haar keyboard.
“Goed computeren heb je zelf in de hand” – Postbus 53
In de praktijk worden goeie specialisten toch wel erkend, ook al zijn ze communicatief of sociaal niet altijd even vaardig.
Neem nou bijv de voetbaltrainers van Gaal en Cruijf en kijken jullie wel eens naar de serie House over die medische nerd ?
@RV, het (Europese) computer / ict rijbewijs bestaat al jaren en is bedoeld als inhaalslag voor computer-analfabeten. Het stelt weinig voor. De meeste werkgevers en hun managers zitten ver boven dit niveau.
De werkgever en manager moet de ICT kunnen aansturen, niet zelf moeten gaan knutselen. Werkgevers hebben er meer aan als ze weten wat je met ICT kan, wat dat kost en hoe je dat moet regelen. Ook daarvoor zijn er cursussen.
Het is als een opdrachtgever die goederen via een vrachtwagen wil laten vervoeren. Die opdrachtgever moet de transporteur kunnen uitkiezen en aansturen, niet de vrachtwagen zelf laden en besturen. De opdrachtgever hoeft dus ook geen rijbewijs C/CE te hebben.
Bijna bij elk bedrijfsproces komt tegenwoordig wel techniek kijken. Als de manager van die processen de techniek die in die processen wordt gebruikt niet in enigermate begrijpt, hoe kan die dan zijn proces managen, laat staan verbeteren. Of die techniek nou ICT is of anders maakt niet uit. Je moet elkaar willen begrijpen en dat dus niet eenzijdig bij techneuten neerleggen.
In tegenstelling tot anderen ben ik van mening dat je de kennis daar moet belegen waar deze thuis hoort. Specialisatie is je broodwinning, het is een ramp wanneer iedereen gaat denken/beslissen over IT zaken. Het ‘Schoenmaker hou je bij je leest’ principe. Een werkgever moet de juiste personen selecteren en teams samenstellen, de combinatie maakt het verschil.
Dat een manager niet alles weet kan ik dus goed voorstellen, jij als IT medewerker weet toch ook niet alles. Ieder z’n vak.
@RV, dat is volgens mij aanpak 1, de omgeving meer laten leren over de ICT.
In mijn bericht spreek ik dat niet tegen voor ‘computeren’, omdat die investering relatief klein is. Ik zeg het een beetje wollig, maar voor het standaard computergebruik ben ik het wel met je eens.
Voor andere zaken binnen de ICT waarvoor specialistische kennis vereist is lijkt het me geen goed plan. Hard- en software ontwikkelen bijvoorbeeld. Dat staat zo ver af van het dagelijkse computergebruik dat het eigenlijk vreemd is om mensen ‘ICT’ers’ of ’techneuten’ te blijven noemen.
Nu haak ik in op Joscelin, want ik zie geen probleem om het proces bij de ICT neer te leggen, zolang je procesverbetering als een ICT concept ziet.
Het woord ’techneut’ gaat vaak niet eens meer op, omdat in de dagelijkse praktijk van het software ontwikkelen (zeker in Nederland) techniek meestal een ondergeschikte rol heeft, en de concepten die systemen in staat stellen om steeds aangepast te worden aan een veranderende omgeving veel belangrijker zijn.
Echter, begrip voor het feit dat dit soort ICT’ers een groot logisch business inzicht heeft ontbreekt vanuit mensen die zich hoofdzakelijk houden met marketing, financiën etcetera. Daardoor gaan zij in functionele zin voor de ontwikkelaars denken en komen met eisen waarvan zij denken dat ze optimaal zijn, terwijl een ‘nerd’ systeemontwikkelaar met een goed inzicht in de systemen tot het echte optimale resultaat kan komen.
De ‘business’ heeft het misschien in veel hoofden gewonnen van de ‘nerd’, om optimaal resultaat te bereiken zullen die twee toch een andere, meer geïntegreerde werkrelatie aan moeten gaan dan nu vaak het geval is. Dat begint denk ik met het inzien van de diversiteit binnen het begrip ‘ICT’, maar het liefst zou ik de hele term laten vallen 😉
PS: Met geïntegreerde werkrelatie bedoel ik overigens dat ICT, zolang dit binnen het specialisme valt, verantwoordelijkheid dient te nemen (en te krijgen) voor het bedrijfsproces. Nu staat het vaak faciliterend aan de zijlijn.