Wie heeft het spectaculaire nieuws in april niet meegekregen? Nagenoeg alle kranten kopten 'Personeel financiële toezichthouder VS keek porno'. De reden dat dit feit de internationale pers haalde, was niet zo zeer aan verontwaardiging dat dit gebeurde tijdens één van de grootste financiële crises uit de geschiedenis. Het was eerder de enorme hoeveelheid materiaal die werd aangetroffen in het kantoor van een vrouwelijke medewerker van de organisatie. Dát verbaasde iedereen. Dat die op macht beluste mannetjes in hun grote kantoren met uitzicht over heel Manhattan stiekem vieze plaatjes zoeken op internet in de baas z’n tijd, dat ligt eerder in de lijn der verwachting. Dat past wel in het beeld dat wij hebben van werknemers van grote organisaties, waar de sociale controle tussen werknemers en het gevoel van betrokkenheid met de doelstellingen van het bedrijf minimaal zijn. Zoiets zou in het Nederlandse mkb niet zo gemakkelijk gebeuren. Of toch?
Ik zeg: toch. Dat de servers van het Nederlandse mkb volstaan met ‘natuurfotografie' en de bandbreedte van kleine bedrijven vooral wordt ingenomen door webcam chats met Kelly en andere ondeugende meiden, wil ik hier niet beweren. Feit is wel dat zeven van de tien liefhebbers van pornografie óók op het werk tijd aan hun hobby besteden. En nee, dat is niet het resultaat van een rondvraag bij mijn eigen vrienden en collega's, dit is het resultaat van een gedegen onderzoek van IDC. En onlangs las ik een artikel waaruit bleek dat álle mannen (jazeker: 100 procent van de mannelijke bevolking) naar porno kijken (daarover heb ik wel meteen een snelle rondvraag gedaan bij de collega's en daaruit blijkt dat er weldegelijk enkele uitzonderingen zijn). Een snelle rekensom laat zien dat 70 procent van het mannelijke personeel dus op het werk wel eens porno bekijkt. Over vrouwelijke personeel zijn dergelijke statistieken niet voor handen, maar het voorbeeld van de Amerikaanse financiële toezichthouder toont aan dat vrouwen niet per definitie géén porno bekijken op het werk.
Maar laten we reëel zijn, Nederlanders zijn tolerant ingesteld en tegelijkertijd pragmatisch. Wat kan het een werkgever schelen wat een werknemer precies uitspookt op internet, zolang hij geen wetten overtreedt? De essentie is echter dat hij zijn tijd en internetbreedte besteedt aan iets anders dan hetgeen waarvoor hij betaald wordt (wat dus normaalgesproken ‘werken' is). En daarmee is het bezoeken van wat voor website dan ook die niets met werk te maken heeft een taboe. Neem bijvoorbeeld de eerste WK-wedstrijd van Oranje, waarvan de aftrap werd gegeven om 13.30 uur. Daarnaar werd volop gekeken op het werk. Niet alleen bij de bedrijven die een groot scherm en koude drankjes hadden voorzien. Maar liefst 520.000 Nederlanders bekeken Nederland-Denemarken via de livestream van de NOS. Veel bedrijven hadden zo veel last van overbelasting van hun bandbreedte, dat zij belden met de NOS om de livestream naar hun netwerk te laten stoppen. Je gelooft toch zelf niet dat die ruim half miljoen Nederlanders allemaal bij grote multinationals werken?
Maar ook na het WK is er nog voldoende om als werkgever bezorgd over te zijn. Het bijwerken van de Hyves-pagina, het lezen van de privé Hotmail en het boeken van een weekendje weg: een Duits onderzoek toonde aan dat twee op de drie bezochte websites op het werk niets met het werk te maken hebben. En dan is er nog de mogelijkheid dat de werknemer iets illegaals doet. Misschien gaat hij wel op zoek naar namaakspullen of drugs of downloadt hij illegale muziek of software. Of kinderporno. De aansprakelijkheid in een dergelijk geval is ondoorzichtig en brengt het grote risico met zich mee dat eventuele consequenties (zoals boetes of afsluiting) uiteindelijk bij de werkgever komen te liggen.
Om het weglekken van resources en het veilig stellen van de juridische aspecten van het privégebruik van de bedrijfscomputer in te perken, kunnen werkgevers drie dingen doen. De eerste mogelijkheid is het opstellen van een uitgebreide policy, die door alle werknemers moet worden ondertekend. Vervolgens is het hopen op de integriteit van de werknemer dat hij zich ook aan zijn belofte houdt. Hoewel dat als naïef kan worden gezien, is het toch verstandig om een dergelijke stap te zetten. Wanneer een werknemer erop wordt betrapt de afspraken niet na te komen, gaat zijn eventuele argument ‘geen idee dat ik dat niet mocht doen' in ieder geval niet op. Een tweede optie is het installeren van een endpoint-oplossing die de gebruikersrechten en mogelijkheden van werknemers met hun bedrijfscomputer op een effectieve manier inperkt. De derde mogelijkheid is het combineren van deze beide maatregelen. Dat vraagt een kleine investering van de ondernemer, maar levert een zee aan extra capaciteit bij zijn werknemers op. Bovendien hoeft hij zich daarna geen zorgen meer te maken dat hij zich ooit tegenover een rechter moet verantwoorden over kinderporno op zijn netwerk. Mij persoonlijk lijkt het een verantwoorde investering.
Jan Van Haver
Countrymanager
G Data Benelux
Wat een plat verkoopverhaal. Van Haver begint met porno, en zegt vervolgens dat in werktijd geen enkele site bezocht mag worden die niet met het werk te maken heeft, om vervolgens te eindigen met mensen die op het werk naar de EK-wedstrijd kijken.
Alsof de meeste kenniswerkers niet ook ’s avonds en in het weekend thuis hun werkmail lezen en beantwoorden. Die man is echt niet meer van deze tijd.
Waar het natuurlijk echt om gaat is dat die gladjakker hier op geforceerde wijze zijn “oplossing” wil verkopen.
6 alineas advertentie… Is dit nu een hele voordelige manier om te adverteren ? 🙂
Ik draai het even om: wat is er mis met af en toe even ontspannen op het internet?
Ik heb collega’s die zitten minstens 2 keer per dag een kwartier bij de koffie-automaat
Wanneer ik nu 5 keer per dag een kop koffie haal (à 1 minuut) en dan nog even 5 minuutjes privé websurf/mail, dan zitten we allebei op 30 minuten
En wil ik niet dat m’n baas het merkt, dan ga ik toch mailensurfen via m’n eigen smartphone
Zolang het werk er niet onder lijdt moet je er m.i. niet te moeilijk over doen. Anders wordt het natuurlijk als mensen meer aan het surfen zijn dan aan het werk.
Quote: “Dat vraagt een kleine investering van de ondernemer, maar levert een zee aan extra capaciteit bij zijn werknemers op.” Toch wel een wat conservatieve en gedateerde insteek. Vrijwel alle recente onderzoeken tonen aan dat het geven van meer vrijheid aan kenniswerkers, juist de productiviteit en kwaliteit van het werk verhoogd.
Lees bijvoorbeeld eens op Wired het artikel “how Twitter and Facebook make u more productive” . Een quote hieruit:
“Studies that accuse social networks of reducing productivity assume that time spent microblogging is time strictly wasted. But that betrays an ignorance of the creative process. Humans weren’t designed to maintain a constant focus on assigned tasks. We need periodic breaks to relieve our conscious minds of the pressure to perform — pressure that can lock us into a single mode of thinking. Musing about something else for a while can clear away the mental detritus, letting us see an issue through fresh eyes, a process that creativity researchers call incubation. “People are more successful if we force them to move away from a problem or distract them temporarily,” observe the authors of Creativity and the Mind, a landmark text in the psychology and neuroscience of creativity. They found that regular breaks enhance problem-solving skills significantly, in part by making it easier for workers to sift through their memories in search of relevant clues.”
Kenniswerkers hebben juist afleiding nodig! We maken ze hiermee dus efficiënter. Iedere IT leverancier die nu nog strikt bezig is met “social fencing” is mijn inziens zijn eigen graf aan het graven. We wonen in Nederland, bij uitstek het land dat heeft aangetoond dat reguleren beter werkt dan verbieden.
Andere insteek: hoe denk je als bedrijf nog aan nieuw en goed personeel te komen de komende 5 a 10 jaar, als je ze technologisch aan banden gaat leggen. De nieuwe generatie groeit op met gebruik van social media zoals Facebook, Twitter en Messenger. Kan het niet op de computer van de zaak, dan maar op de smartphone of iPad. Dan ben je als bedrijf zijnde dus helemaal de controle kwijt.
Nee, ik ben van mening dat we medewerkers de vrijheid moeten geven die we ze met de huidige technologische mogelijkheden kunnen geven. Slechts afgebakend door regelgeving, kwaliteitscontrole, beveiling en continuïteit. Blacklisten, niet whitelisten. En alleen wanneer strikt noodzakelijk … zo houden we onze medewerkers tevreden, verhogen we de productiviteit en verlagen we ziekteverzuim en verloop.
Er is al jaren een discussie over welke internetsites werkgerelateerd zijn en niet.
In een tijd waarin van je werkgever gevraagd wordt om binnen je eigen netwerk te zoeken naar mogelijke opdrachten mag volgens de schrijver Hyves niet gebruikt worden. De scheidslijn tussen werk en privé is daarbij op dit moment heel dun geworden.
Veel werkgevers gaan ver in hun internetbeleid. Je mag alleen internet gebruiken als je dat voor je werk nodig hebt. Ik gebruik internet om voor mijn werkzaamheden informatie te zoeken, maar voor een werkgever is dit geen reden om me toegang tot het internet te geven.
Er zit nog een grotere kronkel in deze advertentie. Je baas betaalt je om ‘wat dus normaal gesproken ‘werken’ is’. We hebben een contract voor een bepaald aantal uren, waarbij we nooit de volle 100% aan werken besteden. Naast het halen van koffie zijn er nog meer dingen te bedenken waardoor de 100% niet wordt gehaald. Iedereen gaat een aantal keren per dag naar het toilet. We voeren op het werk ook allemaal sociale gesprekken.
Waarbij de schrijver verwijst naar een onderzoek van IDC bestaat er ook een onderzoek van de University of Melbourne, waarin staat dat pleziersurfers op het werk ongeveer 9% productiever zijn. Uit onderzoek blijkt ook dat we per werkdag van acht uur ongeveer twee uur en drieënveertig minuten niet productief zijn. Bij het deel dat we niet productief zijn hoort ook het wachten op werk.
Het artikel is geheel geschreven vanuit een tunnelvisie, waarbij de nadruk op één van de vele onderzoeken naar werk is gebruikt.
ja het is een verkoopverhaal en ja je hebt van die lui op de werkvloer die ontslagen owrden omdat ze 12 GB aan porno op de netwerkschijf hebben staan of de hele dag naar de tour de France zitten te kijken.
Zoals met zoveel zaken draait het hier om balans: 15 minuten relaxen bij de koffieautomaat mag en dus mag 15 minuten relaxen op het internet ook ? toch, of niet ?
In je arbeidscontract staat waarschijnlijk niet dat je 15 minuten bij de koffieautomaat mag relaxen en waarschijnlijk wel dat je geacht wordt te werken. Er zijn hier ongeschreven regels die zeggen dat je best 15 minuten koffie mag leuteren. Ieder bedrijf mag ongeschreven regels formaliseren: er komt dan een “internet policy” waarin staat dat je geen porno mag kijken en niets mag doen dat schadelijk kan zijn voor de werkgever. Bij andere bedrijven is de policy wat strikter. Mag dat ? Ja, dat mag.
Wat een onzinnige reacties, Ja 15 min koffie drinken hoort bij je pauze en is voor de werkgever geen probleem.
Dat de PC weer geïnfecteerd wordt door het bezoeken van een wazig website is wel schadelijk en het gebruik van P2P programma zelf risicovol voor de ondernemen omdat er dan wetten overtreden worden. Illegaal uploaden (lees sharen) mag niet. Dus webfiltering is prima maar het moet de productiviteit niet beperken. Wie porno op zijn werk kijkt moet op zijn donder krijgen.
@Martin: het stuk heet dan wel Porno in het MKB, maar de schrijver ziet porno als een gevolg van werknemers vrijheden geven op de werkplek door ze toe te staan Hyves bij te werken, het WK te kijken of hotmail the checken. Het is die gevolgtrekking die niet klopt en waar ook op wordt gereageerd.
Nou, zo’n overeenkomst met de werknemer is prima, al was het alleen al om je als werkgever juridisch te vrijwaren, maar allerlei filters toepassen is echt waardeloos want die dingen zijn nooit goed af te stellen.
Wij hebben op het werk ook zo’n “digitale politie-agent” en dat ding ziet, bij volstrekt professioneel gebruik, overal “foute” sites, woorden en links. Als ik echt gedegen zoekwerk moet doen, doe ik dat gewoon thuis, dan heb ik dat benepen gezeik niet en je hebt dan ook niet het gevoel dat je elk moment ontslagen kunt worden omdat dat stomme filter denkt dat je allemaal “stoute” dingen zit te doen terwijl dat niet zo is.
Werkgevers moeten werknemers gewoon vertrouwen en werknemers moeten zich professioneel opstellen; zit er dan toch een type tussen die dingen doet die echt niet kunnen, kan die persoon gewoon ontslagen worden.
Het is bij webfiltering net als bij spamfiltering: dat is NOOIT 100% correct te krijgen. En je BLIJFT klachten ontvangen van werknemers die denken dat ’t filter uit staat of dat er teveel gefilterd wordt. Dat gaat ten koste van de productiviteit van de netwerkbeheerder/systeembeheerder, van wie vaak wordt verwacht manueel de filters precies zo aan te passen aan hun persoonlijke situatie.
Zo’n filter blijft mensenwerk. _Veel_ werk, als je door je baas gedwongen wordt individuele filterverzoeken toe te passen.
Je zou bijv. je internet via een EO-filter kunnen laten lopen. Je betaald dan zoveel euro per PC per jaar. Het is continue mensenwerk die dat filter bij houdt. Zo’n uitbesteed filter is 100x beter dan zelf op ’t werk iemand aanstellen om filters bij te houden – maar ook zo’n uitbesteed filter zal nooit 100% perfect zijn. Volstrekt onmogelijk. Filtering is natuurlijk ook vooral symptoonbestrijding.
Bij OPLOSSINGEN moet je denken aan zaken als: ALLE seks-sites VERPLICHT een .xxx domein geven. Alleen dat soort globale/integrale oplossingen kunnen afdoende zijn. Natuurlijk is dat tegen ’t zere been van bedrijven die filters produceren. Want xxx-TLD’s blokkeren is natuurlijk voor elke beheerder makkelijk te realiseren.
Wil een bedrijf meer blokkeren dan seks, zoals hyves en dergelijke: tja, dat blijven toch altijd erg persoonlijke voorkeuren. Zoiets kan niet uitbesteed worden. Maar filteren blijft lastig, en is meestal gewoon een druppel op de gloeiende plaat. Voor bijna elke site zijn er immers meestal wel 100 gelijkaardige alternatieven.
@martijn (met kleine m):
Als een PC al geïnfecteerd wordt door ’t bezoeken van een website, dan deugt er duidelijk iets basaals niet: nl. je client-OS zelf of de verkregen rechten aldaar.
Je zult misschien al begrijpen wat ik bedoel – Windows is natuurlijk niet bepaald ’t meest veilige OS in dezen, laten we eerlijk wezen :). Gewoon Ubuntu erop. Helaas kan dat niet zomaar, omdat bedrijven allerlei software gebruiken die alleen onder Windows draaien. Op termijn is dan ook de oplossing tegen besmettingen: alles Open Source en Open Standaarden, te beginnen bij de overheid. Zodat alles geport kan worden naar Linux bijvoorbeeld. Linux zit gewoon 100x veiliger in elkaar.
Natuurlijk is dat niet altijd goed voor de betreffende softwarebedrijven, maar wel voor de klanten. Maar je moet ook niet rekenen vanuit de bedrijven, maar vanuit de klanten. Bedrijven zijn er om klanten te dienen. Niet andersom, zoals bijv. de VVD vaak denkt.