Werkgevers moeten meer aandacht besteden aan de mogelijkheid personeelsleden te belonen met aandacht en erkenning. Dat zegt Computables loopbaanexpert Ron van der Kleij. Vooral in economisch moeilijke tijden zou het een goede manier zijn om werknemers te motiveren. Van der Kleij is niet de enige die er zo over denkt.
Volgens Van der Kleij, zelf werkgever in de business intelligence-branche, zijn persoonlijke aandacht en erkenning op lange termijn 'veel effectievere beloningsinstrumenten dan geld'. Hij merkt dat binnen veel bedrijven de beloning van werkgevers alleen als kostenpost wordt gezien.
Jammer, vindt hij, want erkenning van een leidinggevende zou voor betrokken personeelsleden zorgen. 'Betrokkenheid van werknemers begint bij het informeren van mensen, ze deelgenoot maken van de te varen koers', vindt de loopbaanexpert. 'Als je dan ook nog wordt beloond met erkenning en waardering, ben je al een eind op weg.'
Complimenten
Van der Kleijs standpunt sluit aan bij gegevens van onderzoeksbureau McKinsey. Daaruit bleek eind 2009 dat slechts een klein deel van de werkgevers andere manieren dan het salaris zoekt om personeel te belonen. Financiële beloning zou slechts zorgen voor motivatie op korte termijn. Beloning in de vorm van complimenten van managers, gesprekken met leidinggevenden en de kans om een project te leiden zouden personeel gedurende langere tijd motiveren. 'De economische crisis biedt werkgevers de kans balans te brengen in die twee beloningsvormen', aldus de onderzoekers van McKinsey.
Soortgelijke conclusies kwamen uit een enquête van onderzoeksbureau Seo. Daaruit bleek onlangs dat werknemers uit de ict-sector op zoek zijn naar meer voldoening in hun werk. Een maandelijks geldbedrag zou daarvoor onvoldoende zorgen. Toch begrijpt niet iedereen de hang naar een complimentje van de baas. 'Je krijgt toch betaald?', luidt een van de reacties op eerdere berichtgeving over het onderwerp. 'Alleen als je gratis werkt, kun je daar over zeuren.'
In het eerste de beste managementboek dat ik opensla staat dit ook, maar dan nog iets genuanceerder.
Het is namelijk belangrijk dat het salaris niet onder de minimale grens van de medewerker komt. Zodra deze verhoudingsgewijs te weinig verdient, zullen andere vormen van beloning ook geen bijzonder effect hebben.
Gaan Nederlandse managers niet naar school ofzo? Waarom is dit nieuws?
Ook hier geldt weer dat er een goede balans moet zijn tussen beiden. Geld alleen maakt niet gelukkig, maar met een dosis erkenning kan ik m’n rekeningen niet betalen.
Overigens maakt vanaf een bepaald salaris de extra aandacht niet heel veel meer uit. Het minimum hiervoor verschilt natuurlijk per persoon, maar ligt bij benadering ergens tussen de 6.500-8000 per maand. Voor dat bedrag (en hoger) motiveert het salaris op zichzelf om hard te werken.
Aandacht voor wensen zou dan vooral goed kunnen zorgen dat je een medewerker binnen je bedrijf houdt en zich binnen binnen je organisatie kan ontwikkelen. Dat zorgt uiteindelijk ook bij het bedrijf weer voor meer productiviteit en winst.
Meer dan 90% van de salarissen zit echter onder deze grens, en dan is erkenning en waardering essentieel om te motiveren. Niet alleen door complimentjes maar vooral door mogelijkheden te bieden vooruit of hogerop te komen, want dat is de reden dat men werkt: om het beter te krijgen. Het lijkt af en toe wel alsof men dat vergeten is.
Managers die leidinggeven, maar dit soort dingen niet weten, mogen zich afvragen of ze wel geschikt zijn voor hun baan. Managen zonder de basis managementkennis die beschreven wordt in dit artikel is vergelijkbaar met rijden zonder rijbewijs, vaak gaat het goed, maar verantwoord is het niet.
Hey Mark,
Ik wil ook wel bij benadering zoiets ontvangen… Hard werken doe ik toch al.
Dus:
helaas zit er dit jaar wederom geen salarisverhoging is, maar we zijn wel heel blij met jouw inzet (applaus).
Het gevaar loert altijd dat in plaats van een redelijke beloning de toevlucht wordt gezocht in (onoprechte) surrogaten.
Eerlijke en gemeende waardering is goud waard; op een cursus geleerde handigheidjes om kosten te besparen niet.
@Peter: AMEN!
@Waar dan?
Ik gun het je van harte 🙂
@Peter,
Zo is dat. En zeker de echte professionals prikken er zo doorheen. Op die mensen komen de dominantie uitstralende complimentjes die managers vaak hanteren (hand op schouder, zeggen dat je iets goed gedaan hebt) soms zelfs vernederend over.
Salaris moet een afspiegeling zijn van de toegevoegde waarde die een medewerker, van hoog tot laag, aan een bedrijf levert. Zit hier een te grote onbalans in dan werken “gratis schouderklopjes” eerder contraproductief.
Iedereen vindt het leuk om complimenten te ontvangen en dat hoort te gebeuren in een semi-formele setting en ten overstaan van een groep collega’s, zodat iedereen weet dat X iets extras heeft gepresteerd en zodat niemand er vreemd van staat te kijken als hij ook een bonus oid krijgt. De Amerikaanse stijl van complimenten geven (commendations) gaat nog iets verder en er worden emails door het gehele bedrijf gestuurd om de betrokken persoon in het zonnetje te zetten. Uiteraard horen ook financiele prikkels hierbij, afhankelijk van de extra prestatie maar het moet wel de moeite waard zijn, zeg 1 maandsalaris (structureel overwerk om en project tot een goed einde te brengen) tot proportioneel meedelen in de bonusplannen van het management in het geval van het leveren van een cruciale bijdrage aan het succes.
Fantastisch, eindelijk hebben ze het door.
Sinds de invoering van variabel loon heb ik enkel discussies en misnoegde mensen gezien in vele organisaties. Als het goed gaat is de extra snel vergeten. Als het slecht gaat niets dan demotivatie. Enkel voor de boekhouder is het beter, maar de firma vaart er slecht mee. De hardstwerkende mensen die ik ooit gezien heb hadden een vast loon (geen discussie) werden gewaardeerd en waren meer dan ooit gemotiveerd om met hun bijdrage aan het bedrijf iets te bereiken.