De automatiseringssector moet nog volwassen worden, vindt directeur Jeroen Versteeg van dienstverlener Sogeti. 'Het werk in deze bedrijfstak gebeurt grotendeels nog ambachtelijk en niet geïndustrialiseerd. De toekomst ligt in herhaalbare, gestandaardiseerde ict-oplossingen.' Volgens de topman mislukken veel ict-projecten doordat ze te groot zijn en te veel interactieve punten hebben.
Te complexe projectvereisten zorgen geregeld voor problemen in de branche. 'Het is vaak te moeilijk om al die functionele requirements te vertalen in technologische oplossingen. Dat geldt zeker als bovendien sprake is van legacy', aldus Versteeg. Dienstverleners moeten hun klanten volgens hem geen gouden bergen beloven, als ze die niet kunnen waarmaken. 'Weet goed wat jezelf wel en wat je niet kunt.'
Gestandaardiseerd
Een gestandaardiseerd aanbod kan daarbij volgens Versteeg helpen. 'Bied standaardcomponenten die je vervolgens uitbouwt om te passen in de organisatie van de klant.' De topman vermoedt dat de mate van standaardisatie die mogelijk is op ict-beheer meer dan 90 procent bedraagt.
Sogeti Nederland heeft standaardisatie begin 2010 nadrukkelijk in zijn strategie opgenomen, met als voornaamste doel om de interne productiviteit te verhogen. 'We nemen het gehele voortbrengingsproces van ict-oplossingen onder de loep en brengen een vergaande industrialisatie op gang', aldus het jaarverslag dat in juni werd gepresenteerd.
Ik pleit niet perse voor standaardpakketten. Ik pleit voor industralisatie van het voortbrengingsproces van ICT oplossingen. Dat is absoluut nog niet gebeurd en daar ligt in mijn optiek de sleutel tot verbetering.
Met vriendelijke groet
Jeroen Versteeg
CEO Sogeti Nederland
Software ís hetzelfde als stenen leggen. Maar het zijn niet allemaal muurtjes die er gebouwd moeten worden.
Alleen al het feit dat een bepaalde methode van een klasse door 9 van de 10 mensen compleet anders gebouwt wordt kun je aan afleiden dat idd geen sprake is van standaardisatie. Eveneens geldt dit tot aan architektuur nivo en het opstellen van de specificaties toe.
Waar het in de ICT aan ontbreekt is vakmanschap, en daar associeer ik ambacht toch mee. Een andere makke is dat de sector beheerst wordt door sales managers die op de vraag “Kunt u dat voor mij bouwen” ALTIJD ja antwoorden, en vervolgens zitten de bouwers met de gebakken peren. Verder moeten klanten zich realiseren dat het geen pond suiker is dat ze willen hebben. In dat geval zou standaard software inderdaad de oplossing zijn. Maar het kantoor waarin bedrijven doorgaans zitten komt ook niet uit de fabriek. De componenten waarmee dat gebouw gebouwd is doorgaans wel. Ik denk dat we die kant op gaan, de software is opgebouwd uit standaard componenten, maar de rangschikking daarvan is maatwerk.
Al met al een duidelijk geval van ‘suum cuique’.
@Jeroen Versteeg, industrialisatie van het voortbrengingsproces van ICT oplossingen zou heel interessant zijn.
Maar dat is alleen mogelijk als de producten industrieel gemaakt kunnen worden. Verreweg de meeste ICT-producten zijn niet ontworpen om industrieel gemaakt te kunnen worden. De ontwikkelwijze zal daarvoor drastisch moeten veranderen.
De benodigde 5GL machines zijn bovendien nog niet zover ontwikkeld dat mensen zonder ambachtelijke ICT-kennis deze producten zou kunnen maken, laat staan dat ze daarbij enig maatwerk te kunnen opleveren.
Dit is niet alleen een technische uitdaging voor de komende decennia, maar het betekent ook een omschakelen naar een ander business model van met name de software producenten en implementatiepartners.
@ John van Voren, je haalt me de woorden uit de mond 😉 Het businessmodel van met name de software producenten en implementatiepartners moet inderdaad veranderen. In het artikel ” Branche moet klantwensen centraal stellen” (https://www.computable.nl/artikel/ict_topics/erp/3364301/1276992/branche-moet-klantwensen-centraal-stellen.html) ga ik hier verder op in: “De tijd is rijp voor businessmodel-driven software. Software die zich makkelijk en snel kan voegen naar veranderende inzichten en businessmodellen, waarbij een onderneming verlost is van big bang implementatie trajecten van een jaar, en na dat jaar zit met een systeem dat niet past bij de veranderde omgeving. Met alle spanningsvelden tussen de leverancier, implementatie partners en klant van dien.”
Overigens denk ik niet dat je 5GL machines nodig hebt. Een huis / gebouw wordt toch ook niet gegenereerd? Het is een samenspel van de opdrachtgever en architecten, aannemers, metselaars, timmerlieden, loodgieters, enz. Ze bouwen samen, elk in hun eigen fase en op hun eigen vakgebied. En ze betrekken weer allerlei zaken (componenten) van hun leveranciers. Dat kunnen eenvoudige componenten zoals spijkers, bakstenen, planken, deuren, kozijnen, leidingen zijn, tot ingewikkelde als C.V.’s. Gebouwen maken doen we al duizenden jaren, IT nog maar enkele decennia. Laten we eens bij de buren kijken hoe die het geregeld hebben en aanpakken. En daarvan leren en het goede meenemen.
Het artikel “Maatwerk softwareontwikkeling is niet dood” van Ruud Hochstenbach vind ik in dit kader ook interessant (https://www.computable.nl/artikel/ict_topics/development/3387831/1277180/maatwerk-softwareontwikkeling-is-niet-dood.html)
@Jacco Hiemstra, je hebt inderdaad geen 5GL machines nodig voor hedendaagse softwareontwikkeling. Maar dat geldt alleen voor de toch nog steeds traditionele bouw en niet voor de industriële bouw van software. Bij de traditionele bouw van een huis werk je o.a. met metselaars die veel meer kunnen dan stenen stapelen en timmerlui die meer kunnen dan hout aan elkaar spijkeren. Dat zijn ambachtslieden.
In een fabriek waar prefabelementen voor huizen grotendeels geautomatiseerd ontworpen en gemaakt worden, heb je minder ambachtslieden nodig door de CAD-CAM systemen. Die elementen worden na het aanleggen van het fundament door installateurs samengevoegd en dan heb je na pakweg vijf dagen een huis waarin je kan wonen. Ook dat doen we pas enkele decennia.
In een echte softwarefabriek zou je ook minder ambachtelijk werkende ICT-ers nodig hebben. De softwarefabrieken van nu hebben een proces dat meer lijkt op die van de naaiateliers van een paar eeuw geleden, heel traditioneel. Alleen de software distributie daarna gaat heel industrieel toe.
Jeroen Versteeg heeft gelijk. Vooral het onderhoud van legacy kan zo’n 45% geautomatiseerd worden door hulpmiddelen die “Inzicht & Overzicht” verschaffen. De winst zit in het robotisch ondersteunen van het verkrijgen van inzicht in samenhang en wederkerige effecten van complexe applicaties. Ook kunnen standaard
(hoe verzinnen ze deze kwalificatie?) Sofware Pakketten veel effectiever geïmplementeerd worden. Hoe? Juist
door wederom geautomatiseerd “Inzicht & Overzicht” hoe ingegrepen wordt in bestaande legacy, inclusief de
‘legacy’ die ontstaat in het ‘Standaard’ Software pakket. Maar er is ook altijd weer nieuwbouw. Ook op die nieuwbouw kun je zo’n 20% – 30% verdienen door “Inzicht & Overzicht” te verschaffen in de reeds gemaakte delen, inclusief volkomen automatisch gegenereerde documentatie. Dat voorkomt effecten van “Wet op de remmende voorsprong”. Was dit alle hoofdpijn van de CIO? Neen! Outsourcing is ook nog zo’n ‘strategische’ zet. Het laatste wat een organisatie zou moeten willen is Outsourcing. Dit kan worden vermeden door tools, juist ja, die “Inzicht & Overzicht” verschaffen. Als het uiteindelijk toch de deur uit moet, kunnen die tools toevallig ook het preciese aantal FP uitrekenen en daarmee de waarde van de applicatie. Als die zichtbaar wordt, gaat het management zich wel eens bedenken. Kortom, laat je applicatie omrekenen in euro’s (via geautomatiseerde FPA) en je bent weer ‘in’ als IT. Als outsourcing in een beperkt aantal gevallen strategisch blijkt, wordt elke discussie ter zake FP en vermeende extra complexiteit al bij voorbaat uitgesloten.
Jammer dat de schrijver geen gewag maakt van het feit dat Sogeti deze tools reeds toepast. Een deel van de Sogeti-organisatie heeft duidelijk de strategie om met: ‘één tool, één projectstrategie en één leercurve’, het gehele IT-landschap onder controle te brengen. Dat is de hoeksteen van standaardisatie! Helaas kost dit soort besparingen (die voornamelijk de klant ten goede komen), ook ‘uurtjes’. En of die mate van ‘standaardisatie’ nu bedoeld wordt? Ik blijf het desondanks toch van moed getuigen om de bijl aan eigen wortels te leggen. Dit zou door andere big-shot-leiders gevolgd moeten worden. In iets andere bewoordingen natuurlijk. Ik ben benieuwd.