Gisteren had ik een oppepdag. De hele dag was ik in Media Plaza getuige van nieuwe initiatieven op ict- gebied. Veelal gepresenteerd door jonge ondernemers. Echter, Jan Baan van Cordys, de oude rot in het vak, was volgens de zaal de beste spreker. Bijna tweehonderd mensen hadden zich ingeschreven voor het Nationaal ICT Event . Bij telling bleek de meerderheid afkomstig van kleine bedrijven. Volgens een van de middagsprekers twijfelt bijna 50 procent van de ict'ers over hun beroepskeuze! En dat is op zijn minst merkwaardig.
Interessante presentaties kwamen langs van Getronics, Philips, Catawiki, Mimic media en Greetinq. Er volgde een korte kennismaking met de mensen achter Webspeaking, Redant, Voipro, Voice Corp en Flogs.com. Ook de tiktegel, een nieuw leermiddel voor het basisonderwijs, werd geshowd en de werking ervan toegelicht. Leren gaat weer spelenderwijs en de software zorgt voor de vastlegging van de resultaten.
Meer dan de helft van de ict’ers twijfelt
In de middag kwam onder ander Gilbert Silvius, lector business en ict innovatie van de Hogeschool Utrecht en Computable-expert, aan het woord. Hij lichtte toe waarom bepaalde masteropleidingen het licht hadden gezien. Hij had ook uitgezocht hoe het stond met de arbeidssatisfactie van de gemiddelde ict'er. Sommige, maar dat is slechts een klein deel, zijn ongelukkig, de meeste hebben het redelijk naar hun zin. Maar, nu komt het, slechts 43 procent zou als zij opnieuw een keuze mogen maken in het vak blijven. 53 procent weet het zo net nog niet. Opvallend toch?
Aan zijn betoog lag het niet want hij liet zien dat een rechtgeaarde ict'er uit drie vaatjes moet kunnen tappen: technology, personal skills en business knowhow. Hij noemde dit verticaliseren! Een goede ict'er moet al vlot aan een twintigtal eigenschappen kunnen voldoen. Hooguit zeven daarvan zijn gebaseerd op technologie. Veel langer is de lijst aan personal skills en kennis van de omgevingsfactoren!
Oprecht heb ik hem gecomplimenteerd met zijn vurig betoog maar ook gezegd dat zijn optelsom van kennis, kunde en kwaliteiten, die het ict-ak zo boeiend maken, in de praktijk zelf wordt doodgeslagen. Mensen die hoog opgeleid zijn en denken dat zij toetreden tot een innovatieve industrie en wereld komen vaak, zeker bij de grote partijen, van een koude kermis thuis. Zij hebben daar geen eigen rol en komen zeker niet terecht in een knutsellaboratorium maar krijgen direct een taak en target. Op zich is daar niks op tegen maar toch vraag ik me af waarom er zo weinig ingespeeld wordt op de behoefte tot ontdekken, experimenteren en innoveren. Waarom gaat presteren boven verder leren?
Op dit moment wordt er volop geselecteerd op het kunstje. Het kunstje dat bijvoorbeeld .Net heet, of testen of ITIL. Als je het kunstje niet beheerst dan wordt echt niet onderzocht waar jouw bekwaamheden liggen.
Het wordt volgens mij tijd voor een nieuwe databank. In die databank scheiden we het DNA van de ict'er in technologische kennis, persoonlijke vaardigheden en kennis van de business en de omgevingsfactoren. Er zijn dan drie ingangen waaruit gekozen kan worden. Volgens mij brengt dit systeem het spotten op specifieke technische kennis terug naar het niveau waar het thuis hoort. Ict-technische ervaring, het is slechts een onderdeel van iemands kennis en kunde en… algehele output.
Wil je mensen happy houden dan zul je vooral de overige twee DNA-structuren moeten kwalificeren en waarderen.
Boudewijn van Achter
Geachte Boudewijn,
ik ben het helemaal met jouw eens. Het kunstje danwel het certificaat wordt als belangrijk gezien.
Er wordt te veel aan korte termijn resultaten opgehangen. In mindere tijden gooien we die dure jongens en meiden er vervolgens uit.
Ik roep werkgevers op het tij te keren. Durf te investeren in medewerkers door hen ook tijd en ruimte te geven tot ontwikkeling. Laat iedereen in zijn eigen woongebied werken en maak veelvuldig gebruik van hulpmiddelen van het nieuwe werken.
Op deze wijze kan fors bespaard worden en hoeft geen exorbitant salaris betaald te worden aan ICT-ers die enorm veel tid in de file doorbrengen. Verder heeft een organisatie kwaliteit en continuiteit. Immers het personeelsverloop (vrijwillig en gedwongen) kan sterk afnemen.
Werkgevers succes.
Inderdaad heeft Boudewijn gelijk. Hoeveel ICT-ers gaan niet met grootste dromen het bedrijfsleven in om er vervolgens, na een paar jaar en wellicht mede dankzij de crisis, als een geslagen hond uit te komen? Ze konden hun competenties waar ze eerst zo op geselecteerd waren nergens kwijt en werden al snel in een keurslijf van “werken, rennen, presteren” gestopt. Er was geen tot weinig aandacht voor wat de ICT-er zelf nodig had of wilde.
Per saldo kan je stellen dat de ICT wanneer het wordt gebruikt als directe kostenbesparingspost, vooral veel teleurgestelde en opgebrande mensen oplevert. Mensen die jarenlang voor hun baas hebben gerend, hebben overgewerkt, hun gezin niet hebben gezien en zich van cursus naar workshop hebben gesleept om bij te blijven. Die mensen zijn in het afgelopen anderhalf jaar massaal als oud vuil op straat gegooid. Een andere baan liet op zich wachten, met als gevolg een enorme automatische kennisvernietiging. Als mensen weer gingen solliciteren kregen ze te horen dat “ze er te lang uit waren” of “dat hun kennis inmiddels gedateerd was”. En teleurgesteld en opgebrand verlieten veel goede ICT-ers het vak. Ze moesten wel, wilden ze nog in hun onderhoud kunnen voorzien.
Ja dat motiveert andere mensen als ze de verhalen van deze mensen horen, die rechtstreeks uit de praktijk komen. Daar kan geen spreker tegenop. Persoonlijk raad ik ook iedereen aan om vooral niet voor een ICT opleiding te kiezen. In goede tijden is het rennen rennen rennen voor de baas, en in slechte tijden zit je altijd in de hoek waar de eerste en de hardste klappen vallen.
Goed stuk. Maar let op. Veel, zo niet de meeste hoogopgeleiden hebben juist een kunstje geleerd waarmee ze vervolgens de wereld willen regeren (ze denken “de wijsheid in pacht” te hebben) en het is vaak die groep die ontwikkelingen tegenhoudt. Waarom? Omdat echte vooruitgang de zaken eenvoudiger maakt (zeker in de ICT) en dat is op zijn minst tegenstrijdig met alle ingewikkeldheid die je je op “hoog” niveau en met veel moeite hebt eigen gemaakt. Maar gelukkig; echte vooruitgang houd je uiteindelijk niet tegen, ook niet in de ICT. De ICT-ers die de kwaliteiten bezitten om verder te kijken dan hun neus lang is en regelmatig out of the box bezig zijn brengen uiteindelijk de vernieuwing, verbetering of versimpeling die er toe doet. Dat kan zijn op technologisch vlak, maar evenzeer op het gebied van organisatie, communicatie of processen. Moeten we hogescholen dan maar afschaffen? Nee, natuurlijk niet. Het helpt mensen in relatief korte tijd een flinke achterstand in te lopen (dus niet: voorsprong op te bouwen), maar zodra je van de opleiding komt moet je in de praktijk wel de gelegenheid krijgen (of bieden als je de baas bent) om vervolgens op voorsprong te komen. Dat doet of kan (want het levert niet vaak direct wat op) niet elke werkgever.
Beste Boudewijn,
Ook ik ben het eens dat het “kunstje” slechts een deel van je kwaliteiten en capaciteiten weergeeft. Werkgevers en opdrachtgevers selecteren hierop omdat dat ongeveer het enige van buitenaf objectief verifieerbare aspect is. Kun je het diploma laten zien. Branche-ervaring blijkt uit je CV, maar hoeveel is dat waard? En hoeveel je personal skills waard zijn hangt af van de groep waar je in terecht komt tijdens het werk.
Daar komt bij, dat de voorselectie de laatste tien jaar steeds meer is komen te liggen (uitbesteed) bij een “inkoopafdeling” die toch een paar stappen is verwijderd van de business waarin je als professional moet opereren. Dan is het logisch dat zij kijken naar wat zij kunnen beoordelen.
Ik wil hiermee niet beweren, dat het altijd een loterij is, maar wel dat het tegenwoordig lastiger is om van te voren te beoordelen of je als professional ook terecht komt waar je terecht had willen komen. De nadruk ligt – zeker in deze tijd – op directe inzetbaarheid en de korte termijn ROI bij het aannemen van medewerkers. Een – zij het verklaarbare – conservatieve insteek, die vaak op wat langere termijn conservatief blijft. Je bent dan als professional al deel uit gaan maken van het patroon, en zie dat maar eens uit te stappen. Zolang de nadruk ligt op korte termijn gewin zal de werkgever minder geïnteresseerd zijn in langere termijn effecten van “ontdekken, experimenteren en innoveren”. Een bedrijf als Google is hierop volgens mij een van de weinige gunstige uitzonderingen.
De uitdaging ligt hem in het van te voren kunnen kwalificeren en kwantificeren van de andere twee gebieden, en van daar uit de inschatting kunnen maken of een kandidaat ook op wat langere termijn past in de organisatie en omgeving waarin hij komt te werken. Maar: een sollicitatie is altijd tweezijdig, al besef ik wel dat een boel sollicitanten daar vaak niet zo tegenaan kijken. Ook een kandidaat moet de inschatting kunnen maken of hij/zij op termijn past in de organisatie en de werkomgeving. Ook een organisatie heeft “meer soorten DNA”. ISO-certificaten zijn meetbaar, een jaarverslag is als een CV, maar er is ook nog zoiets als “cultuur”.
Ik roep de (IT-)professionals op het tij te keren. Je hebt je lot in eigen hand! Als je niet tevreden bent met je werk moet je daar om te beginnen zelf iets aan doen.
Zou dat een van de oorzaken zijn, dat er steeds meer zzp-ers komen?
ICT-ers: Succes!
[…Waarom gaat presteren boven verder leren?…]
Presteren = inkomsten genereren voor de baas,
Leren = uitgaven genereren voor de baas…
Just as simple as that…
Is dat goed? Wellicht niet.
Is het begrijpelijk?
Dat dan weer wel…