Ict-dienstverlener Itility laat zijn medewerkers drie dagen stage lopen in het Hilversumse restaurant Lust. Daar leert de medewerker luisteren naar de klant én naar zijn baas. Omdat ze in het diepe worden gegooid, krijgen de consultants een spiegel voorgehouden. ‘De persoonlijkheid komt aan het licht.'
Ict-consultant Reiner Bronsgeest staat in het Hilversum Lust tussen drie tafeltjes waaraan gasten zitten te eten. Hij kijkt rond. Als enige van de bediening heeft hij geen zwarte kleding aan, maar loopt rond in een blauw overhemd met blauwe broek. In zijn broekzak steekt een blocnote. ‘Daar staat op welke gerechten en wijnen er zijn', zegt hij.
Het is zijn eerste dag van een driedaagse stage bij Lust. Voordat hij naar Hilversum reed heeft hij die dag nog gewerkt voor ict-dienstverlener Itility. De dienstverlener stuurt zijn werknemers op stage bij het Hilversumse restaurant. Daar werken de medewerkers in de keuken en de bediening. ‘Alleen een workshop over projectmanagement verandert het gedrag niet', zegt directeur Peter Schepers van Itility. ‘De werknemer moet leren luisteren en gewoon leveren wat er gevraagd wordt. Dat leert hij niet in de collegebanken.' Bronsgeest heeft ‘een blauwe maandag in de horeca gewerkt', maar heeft buiten de uitleg van wat er op de kaart staat geen training gehad. ‘Door de medewerkers in het diepe te gooien, komt de persoonlijkheid aan het licht', legt restauranteigenaresse Sharon Steggerda uit. Bronsgeest heeft instructies dat hij geen bestellingen mag opnemen. Alle overige taken doet hij wel.
Pistache parfait
Een tafel met gasten is klaar met eten. Bronsgeest loopt er naar toe en haalt de borden op. Terwijl hij de borden meeneemt, vraagt een mannelijke gast of hij een dessert mag bestellen. De ict-consultant knikt. ‘Dan wil ik graag de pistacheparfait', zegt de klant. Bronsgeest brengt de borden naar de keuken en loopt dan naar Steggerda die achter de bar staat. ‘Voer het zelf maar in de computer in', zegt ze met een strak gezicht. Later legt ze uit: ‘Hij heeft de instructie dat hij niet mag opnemen. Dat is niet voor niets. Iedereen heeft een rol. Door de parfait eerder te bestellen loopt het in de keuken mis.'
Om half elf zijn nog steeds bijna alle tafeltjes van het restaurant bezet. Bronsgeest stoeit met de koffiemachine en maakt een bestelling klaar. ‘Het maken van de koffie is niet zo moeilijk', zegt hij, ‘maar welke koffie wat is, dat is wel lastig.' Met een vol dienblad loopt hij naar vier klanten die aan een tafeltje nog napraten.
Terug achter de bar gaat Bronsgeest verder met het poleren van de glazen. Dat heeft Steggerda hem bewust laten doen. ‘Zo kan hij goed rondkijken en zien hoe het hier werkt.' De eigenaresse schuift met een glas wijn aan tafel en denkt na over hoe de eerste avond van Bronsgeest eruit zag. ‘Het is goed dat hij morgen de keuken ingaat', zegt ze peinzend. ‘Daar leert hij luisteren en moet hij precies doen wat er gevraagd is.' In de keuken zal Bronsgeest worden begeleid door mede-eigenaar Marcel Puyk. ‘Puyk en Steggerda hebben een andere benaderingsmethode', zegt Itility-directeur Schepers. ‘Ze houden de kandidaat een andere spiegel voor. Steggerda kijkt naar wie je bent en hoe je overkomt, terwijl Puyk vertelt wat je moet doen.'
Rennen en vliegen
Het restaurant loopt langzaam leeg. Aan de tafel voor de open keuken schuiven de koks aan. De bediening helpt klanten in de jas en begeleidt ze naar buiten. ‘Zullen we hem erbij roepen?', vraagt eigenaresse als Bronsgeest een tijdje aan het poleren is. Ze wenkt hem en hij schuift met een biertje aan tafel. Het werk valt Bronsgeest mee. ‘Ik had verwacht dat ik meer moest rennen en vliegen, maar ik heb wel vermoeide benen.' Straks, als de laatste klant de deur uit is, wordt nog nabesproken hoe de werkverdeling vandaag ging, dat doen de medewerkers van Lust elke dag. Dan zit ook de eerste stagedag voor Bronsgeest erop.
Terugblik op drie dagen stage
‘Ik heb zeker nuttige feedback gekregen', zegt Bronsgeest achteraf. ‘Vooraf was ik wel wat sceptisch, maar achteraf gezien heb ik een hoop geleerd. Ik heb vooral geleerd dat ik niet moet gaan rennen voordat ik moet gaan lopen. Ik wil heel graag, maar moet ook af en toe geduld hebben. Dat heb ik toevallig vandaag ook besproken met mijn projectmanager. Er zijn dingen die ik wil gaan doen, maar eigenlijk is het beter als ik eerst kijk hoe hij het doet. Uiteindelijk was ik daar wel ooit achter gekomen, maar het is opvallend dat het besef binnen twee dagen kwam.'
Driedaagse stage bij Lust
De driedaagse stage bij het Hilversumse Lust maakt deel uit het trainingprogramma van Itility. De keuze voor dit type stage en voor Lust als restaurant is hierbij een bewuste keuze – zowel bij Itility als bij Lust staan dezelfde kwaliteiten centraal: luisteren naar de klant, tijdig en kwalitatief goed leveren wat de klant wil, het werken in een team met bepaalde rolverdelingen en met directe feedback, en ‘niet praten maar doen'.
Prima initiatief. Ik heb zelf in het Midden-Oosten gewerkt, in de Offshore Electronica. We kregen verse HTS’ers uit NL en die hadden het idee dat ze het al helemaal gemaakt hadden.
Ik nam ze mee naar jobs aan boord van schepen. Hup met de lift naar de brug, waar de radar stond. In de lift stond de kapitein. Vraag van de HTS’er aan deze man: ‘Excuse me sir, where can I find the captain please?’.
De kapitein knipoogde (ongezien) naar mij, en zei tegen de HTS’er: ‘Please follow me to the captains’ cabin’.
Na aankomst kapiteinshut zei de HTS’er. ‘Shall I wait her for the captain?’. Kapitein zegt: ‘Well, the captain just arrived’. ‘How are you today?’.
Eenmaal op de brug leunt de HTS’s tegen de achterkant van een ENORME arpa-radar unit, en vraag aan de eerste stuurman ‘waar de radar staat’.
Dezelfde HTS’er lazerde ook bijna achterover van een radarmast (20 meter boven het hoofddek). Ik zei duidelijk: hekje dicht doen. Dus niet.
Ze waren er al snel achter dat ze qua mensenkennis en omgang nog veel moesten leren.
Dat zeiden ze na een week ook tegen me.
Ik heb er zelf ook veel baat bij gehad: in het diepe gegooid worden, en kijken waar je uitkomt.
Wordt je een vent van.
Niks mis mee.