Ondanks ongebrip en weerstand van zijn luchtvaartminnende bevolking stopte president Barack Obama recent het ruimtevaartprogramma Constellation. Nu had ik daar nog nooit van gehoord, maar het bericht lezende snap ik hem volkomen. Constellation beoogde opnieuw mensen op de maan te zetten, voor het eerst sinds 1972, met als einddoel ooit een bemande reis naar Mars te maken.
De motivatie om dit overambitieuze project stop te zetten? Het is overcomplex en heeft inmiddels diverse deadlines en budgetten overschreden. Nog even los van het feit dat niet helemaal duidelijk was of het einddoel, gepland in 2025, ooit zal worden behaald.
Dit moet ons automatiseerders toch aan het denken zetten. Ieder van ons zal in zijn omgeving een of meerdere van dit soort automatiseringsprojecten herkennen. Overcomplex, een herhaling van zetten; een man op de maan of het vervangen van een oud systeem door een nieuw systeem dat nauwelijks meer brengt. Met onrealistisch gestelde einddoelen, een bemande vlucht naar Mars is niet veel onrealistischer dan de doelen van veel automatiseringsprojecten. En natuurlijk de keer op keer verstrijkende deadlines en onafzienbare budgetoverschrijdingen.
Maar ja, wie stopt er nu een project waar al ettele miljoenen in is geïnvesteerd? En was het project niet al 80 procent gereed? Misschien waar, maar was niet al anderhalf jaar 80 procent gereed? Met de huidige stand van de economie en het hoge tempo waarin nieuwe en steeds complexer wordende technologie en wijzigende requirements ons om de oren vliegen moesten organisaties zich eens iets vaker achter de oren krabben. Waar gaan dit soort mammoetprojecten eigenlijk naartoe? We kunnen ons dit soort jaren voortslepende en miljoenenverslindende projecten niet meer permitteren. Het kan toch niet waar zijn dat een eenvoudige datumwijziging tien systemen doorsnijdt, geschreven in zeven verschillende technologien, die allemaal met elkaar communiceren en dus meer dan een half jaar kost? Weg met torenhoge ambities. Hoog tijd om realistischer, dichterbijblijvende doelen te stellen, meer Agile wellicht, en vooral onze automatiseringsprojecten verregaand te vereenvoudigen en te standaardiseren. Het is zoals in de literatuur: schrijven is schrappen. Handelden maar meer projectmanagers zoals Barack Obama.
Kleine stappen, kleine problemen. Grote stappen, grote problemen.
Maar ja, met kleine stappen zetten maak je geen indruk.
Volgens mij handelde Obama hier als stuurgroep executive en niet als projectleider. Overigens een verstandig besluit dunkt me gezien de financiële toestand van de VS…