Wat is er gebeurd met de gemiddelde ict-beheerder? Waar is de drang naar het oplossen van complexe vraagstukken binnen het beheer van ict-infrastructuren? Hebben de grote spelers op de ict-beheermarkt het gewonnen van de innovatieve kracht van de slimme systeembeheerder of is er nog hoop dat deze, zwaar ondergewaardeerde, zeer intelligente mensen het initiatief in eigen hand nemen en zelf bepalen wat, wanneer en op welke manier zij hun infrastructuur beheren en daarvoor ook de kans krijgen van hun 'meerderen'.
Moeten bedrijven sloten geld storten naar, de door softwareverkopers opgespelde beloften van TCO en ROI gedreven, bankrekeningen van de softwaremakers? Mijn leeftijd verraad dat ik het een en ander relativeer en dingen bekijk van minsten drie kanten en dat ik niet deze beloftes klakkeloos aanneem. Ik kan gelukkig ook leunen op een redelijke ervaring in het bedenken, inrichten en beheeren van complexe infrastructuren. Daarnaast zie ik vanuit mijn huidige vakgebied het probleem waar veel van onze technische collega's tegenwoording mee kampen en dat is voornamelijk dat datgene wat hun het werk makkelijker zou moeten maken, het voor hen juist veel complexer maakt.
Beheer(s)software is tegenwoordig dermate complex dat de kennis die nodig is om dit succevol te implementeren en bij te houden een meer dan normale inspanning verwacht van alle mensen die zich hier mee bezig houden, terwijl de uitkomst voor veel beheerders niet datgene is wat men er van verwacht c.q. gehoopt had. In een vorig artikel heb ik al eens vermeld dat een storagerbeheerder een vertikale insteek heeft wat betreft infrastructuur. Hij dient redelijke kennis te hebben van gedragingen van applicaties, besturingssystemen, IO-profielen en aanverwante, host gerelateerde, zaken. Daarnaast dient hij expert te zijn op zijn eigen vakgebied en zorg te dragen voor een heel scala aan storagehardware, -software, -processen en -procedures. Moet daar dan ook nog een hogeschoolopleiding Enterprise Infrastructure Management bijkomen om een beheerpakket te leren begrijpen?
Op het moment dat ik vacatures open zie staan waarin wordt gevraagd om een specialist van een enterprise management-pakket XYZ, dan denk ik bij mezelf 'Moeten we nu beheerders gaan aannemen om het beheerpakket te gaan beheren?'. Dat gaat een moeilijke TCO worden.
Ik heb altijd het KIS-principe (keep it simple) gehanteerd. Kan ik datgene wat ik wil weten zelf maken, kan ik het op zo'n manier maken dat het makkelijk is te implementen en te onderhouden en kunnen mijn collega's het binnen een dag ook leren? Zo ja, doe het dan zelf. En denk nu niet dat ik dit alleen gedaan heb voor een klein accountantskantoortje met vier medewerkers; hetzelfde principe heb ik ook succesvol toegepast bij bedrijven waar meer dan vijfduizend medewerkers afhankelijk waren van de oplossingen die ik aandroeg. En dat zonder een kapitaal te spenderen aan de grote EIM-softwaremakers.
Het spreekwoord 'Schoenmaker, blijf bij je leest' is een goede slogan. Zorg ervoor dat hetgene wat beheerd moet worden ook beheerd wordt door de mensen met de kennis, producten, processen en innovatieve kracht die al jarenlang zorgt dat ict-astructuren zorgeloos draaien. Er is geen 'silver bullet' die alles voor je oplost, koop geen uitrusting om de Mount Everest te beklimmen terwijl je met jouw ega en drie kinderen een vakantie op de Veluwe wilt vieren. Tenzij je tegenover jouw collega's van andere bedrijven wilt pochen op de golfclub natuurlijk. Dat duurt ongeveer tien minuten. Daarna heb je een jaar hoofdpijn van het implementatietraject en de bankafschriften (jouw ega zal zich trouwens af gaan vragen waar die pikhouweel en sneeuwschoenen voor nodig zijn in het zanderige Ermelo).
Deze zwaar ondergewaardeerde mensen zijn verantwoordelijk voor de infrastructuur, maar mogen zelf geen beslissingen nemen.
Het zijn de leidinggevenden die op dezelfde golfclub een ‘silver bullet’ hebben gekocht van een betrouwbare, net geklede en goed uitziende consultant (verkoper).