Onlangs meldde Computable dat Aegon het beheer van de ict-infrastructuur, welke is uitbesteed aan HP (voorheen EDS), weer gaat insourcen. Dit is de nieuwe outsourcingstrend: insourcing.
Of het nu Rijkswaterstaat betreft die zijn contract met Capgemini opzegt of Delta Lloyd die het beheer van de ict-infrastructuur weer in huis brengt na een jarenlang contract met IBM: de toon is gezet. Insourcing is de nieuwe trend in uitbestedingsland. Veelal leiden teleurstellingen over het onvoldoende besparen van kosten en het feit dat uitbesteders te weinig vernieuwend zijn tot het besluit om het beheer weer in eigen huis te nemen. Men past op de winkel voor teveel geld. Het meest interessant is dat hierbij overwegend het besparen van kosten als motivator voor insourcing wordt gezien.
Besparen van kosten, was dit de afgelopen jaren niet juist de reden om te gaan uitbesteden? In ieder geval de huidige trend lijkt onomkeerbaar: insourcing is hot en outsourcing not!
Eerst outsourcen, dan insourcen: een handige manoeuvre om een niet meer beheersbaar bedrijfsonderdeel opnieuw op te zetten.
Hilarisch toch?! Outsourcing is niks mis mee. Bijna alle bedrijven doen het. Denk aan catering, salaris administratie, ARBO arts, etc. Het verschil met werkplekbeheer, ict-infrastructuurbeheer of servicedesk, is dat deze laatste in bijna alle gevallen cruciaal zijn voor het functioneren van het primaire proces van een organisatie! De reden dat hier vaak niet aan gedacht wordt, is echter niet alleen omdat blind gestaard wordt op de kosten(besparing). De toegevoegde waarde van de ict afdeling aan het primaire proces is niet inzichtelijk, erger nog: de afdeling zelf is zich er vaak ook niet van bewust hoe ze daar aan bijdragen. Als dit vergeten wordt, wordt kostenbesparing kostenverspilling.
Het leven is één golfbeweging, dat is wat ik zeg.
Ik kan me inderdaad voorstellen dat je een verschil moet maken in het soort proces dat wordt geoutsourced.
Processen waarmee je je als bedrijf weinig of niet mee kunt onderscheiden worden geoutsourced en de processen waarmee een bedrijf zich wel op de markt kan onderscheiden moet je binnenshuis houden.
Op het eerste gezicht lijkt me werkplekbeheer iets om te oursourcen. En wanneer kostenbesparing het argument is om te insourcen, dan zullen ze over een tijdje wel weer gaan outsourcen. Want de uitbesteders zullen hierdoor weer moeten innoveren.
@jw – het leven is een golfbeweging: inderdaad, dus haal je flair-broek maar uit de kast en don’t worry be happy.
De nu onstane trend was simpel voorspelbaar vanuit het gegeven dat de meeste outsource contracten op een verkeerde basis ooit tot stand zijn gekomen. Veel klanten hebben hun “ongedefinieerde ellende” in het verleden uitbesteed. Nu jaren later weten ze wat ze hebben, wat ze betalen en nu komt het gezonde verstand en de rekensom dat het helemaal niet goedkoper is.
Resultaat van veel outsouring contracten is wel dat veel klanten nu wel weten wat ze hebben en nu de juiste conclusies kunnen trekken.
In mijn ervaring als servicemanager heb ik meerdere uitbestedingen gedaan, en op 1 na waren deze succesvol en zijn dat nog. Veel bedrijven kunnen zih niet als klant opstellen en proberen een “slimme” deal te maken met de illusie dat men goedkoop is en de leverancier eigenaar van het probleem maakt. Echter als de leverancier niets te winnen heeft betaal je de prijs alsnog met een lage dienstverlening.
Outsouring is een kunst en om dit succesvol te doen moet je GOED weten wat je hebt, en moet je exact weten wat je wil. Helaas weten veel bedrijven dat niet en besloten toch om mee te doen met de hype van outsourcing. Zij komen nu van een koude kermis thuis.
Het gevaarlijkste woord in dit artikel is ‘Trend’.
Je gaat niet insourcen of outsourcen omdat de buurman het ook doet.
Je gaat outsourcen of insourcen als organisatie omdat je denkt dat het past in je strategie van je organisatie en dat je hier als organisatie sterker van denkt te worden. (qua Financieen, kwalitatief of slagvaardigheid/time to market/focus).
Ook wel Strategic Soourcing genoemd.
Mijn mening? Insourcing en retransitie zijn even oud als het verschijnsel outsourcing zelf. Het heeft direct met de sourcingsbeslissingen te maken en die kunnen A. destijds fout zijn geweest of B. door veranderende omstandigheden achterhaald zijn. Waren er maar meer bedrijven die gedurende hun SLA de sourcinsbeslissing regelmatig toetsen. Dat zou beide partijen een hoop ellende besparen.
@Roland, jammer goenoeg kijkt men meer naar de buurman dan naar de eigen noodzaken. De strategie wordt bepaald door de adviezen van anderen, meestal externe adviseurs.
De praktijk is dat men achter de, soms zogenaamde, specialisten aanloopt. De ene keer is het advies insourcen, dan weer outsourcen. Dan weer offshoring, near shoring, of juist weer terug op het eigen honk. En wie kent niet de golfbewegingen van centraliseren en decentraliseren?
Niemand denkt dan voor zichzelf maar men holt achter de kudde aan. En als je eenmaal naar links bent gaan hollen dan is het onmogelijk om daar weer op terug te komen. Maar dat kan natuurlijk wel als het project is afgerond. Onder het motto nieuwe ontwikkelingen of verbeterde service kun je dan de klussen van de afgelopen 5 jaar weer (gedeeltelijk) terug gaan draaien.
Zonder deze heen en weer bewegingen zouden de project managers opeens niets meer te doen hebben. En zouden ook de Gartners et. al. geen brood meer op de plank hebben. Je moet er toch niet aan denken dat die allemaal werkeloos worden. Of dat het budget voor deze projecten besteed zou gaan worden aan de daadwerkelijke ICT onderdelen.
Outsourcen is goed voor de bonus van de managers. Nu dat het slecht gaat gaan we weer terug naar insourcen. What a waste time………SUKKELS.
Kan iemand mij exact vertellen wat het voordeel en het nadeel is van Insourcing en Outsourcing.
Zijn er voorbeelden van bedrijven die van Outcourcing terug gaan naar Incourcing gaan en wat zijn overwegend hun beweegredenen ?
Graag een reactie van kenners op dit gebied