Rabo Participaties (Rapar) heeft een meerderheidsbelang verworven in de Hilversumse ict-dienstverlener Inter Access. Hierbij is een bestaande lening omgezet in aandelen. De investeerder heeft hierdoor zijn belang uitgebreid naar ruim 80 procent. Precieze details over de overname zijn niet bekend gemaakt. De NMA moet de transactie nog goedkeuren.
Volgens Michel de Meijer, chief executive officer van Inter Access, versterkt de bereikte overeenstemming met Rapar de positie van de onderneming aanzienlijk. 'De schuldenlast is verminderd en tegelijkertijd hebben wij met Rabo Participaties een stabiele aandeelhouder die zijn vertrouwen in de toekomst van ons bedrijf demonstreert door te investeren.'
Bij het ruim dertig jaar oude Inter Access werken ruim 700 medewerkers (plus tweehonderd inhuurkrachten) in Nederland en België. In 2007 draaide het bedrijf een matig jaar met een dalende omzet (resulterend in 132,5 miljoen euro) en rode cijfers (1,4 miljoen euro verlies). De jaarcijfers over 2008 en 2009 zijn nog niet bekend gemaakt. De Meijer spreekt wel van een in crisistijden volle opdrachtportefeuille en een positieve cashflow'. Inter Access boekt de laatste tijd vooral succes op de gemeentemarkt.
Aan allen,
Wees blij dat IA nu een stabiele aandeelhouder heeft en dat Michel de Meijer een bekwaam bestuurder is. Dit geeft een bedrijf toekomst. Met de loyaliteit van de medewerkers en tevreden klanten gaat IA een prima toekomst tegemoet!
Groet
Gast
Inter Access was een aantal jaren geleden niet solvabel genoeg om de “opties” op aandelen die bij de koop van NCCW Casa waren uitgegeven te kunnen betalen. IA (Kees vd Luit) bedacht een list en verkocht NCCW Casa terug aan de woningbouwcorporaties. Zogenaamd tegen een lagere prijs dan waarvoor het gekocht was, maar omdat IA niet aan haar verplichtingen kon voldoen feitelijk voor een veel te hoog bedrag. Het zou zo maar kunnen dat IA ook nu simpelweg niet genoeg geld in kas had om aan haar betalingsverplichting aan de RABO te voldoen. RAPAR laat je niet door de financiële goocheltruuks van Kees vd Luit inpakken!
Sterker: zonder Kees was IA al jaren geleden failliet gegaan! Gerard kocht diverse ondernemingen waar grote lijken uit de kast kwamen vallen. Kees wist tenminste waar hij op moet letten in de boekhouding van overname kandidaten (“takes one to know one”). Verder was syfact heilig voor Gerard, hij hield er waarschijnlijk meer van dan van zijn eigen kinderen. Gerard is weg, nu de kliek van meelopers nog..
We moeten vrezen dat de bergafwaartse versnelling is ingezet. Inter Access is uiteindelijk het slachtoffer geworden van het Ego van oprichter Willemse. Een ieder die het ego van Willemse streelde zat gebakken. Een sprekend voorbeeld is “Syfact” , tegen ieders advies in ging Willemse door met het pompen van Inter Access geld in zijn “visionair” speeltje Syfact. Jarenlang berichte hij vanuit zijn top-500 positie in Quote over hoe goed dat wel liep, insiders wisten wel beter.
De schatting is dat deze miskleun in de afgelopen 15 jaar meer dan € 20 miljoen gekost heeft. Het schijnt dat Willemse altijd wel, ook nu weer, een constructie bedacht om geld aan het goedlopend Inter Access te ontrekken om deze “Intensive-care” BV steeds weer te reanimeren. Gelukkig toont de huidige CEO dat hij “ballen” heeft door € 2.4 miljoen terug te claimen.
Dat ze Willemse eruit geschopt hebben is kan alleen maar een zegen zijn. Het had veel eerder moeten gebeuren maar onder andere door gebrek aan kracht in de Raad van Commissarissen had Willemse nagenoeg de vrije hand om geld uit te geven aan zaken die met zijn ego te maken hadden. Een ander recent voorbeeld van kostbare “ego-tripping” blijkt uit een artikel in het februari nummer van Quote. Een verhaal over een ex-directeur waarmee Inter Access (lees: Willemse) al 12 jaar aan het procederen is. Deze persoon zegt ruim € 400.000 aan kosten uit privé in het proces te hebben moeten stoppen. Volgens insiders laten de kosten voor Inter Access zich hierbij gemakkelijk met 2 tot 3 vermenigvuldigen. De hele tragedie rondom Inter Access is weer het zoveelste voorbeeld van een bedrijf dat te gronde gaat door onbehoorlijk bestuur als gevolg van het ego van de oorspronkelijke oprichter.Laten we hopen voor de 700 medewerkers dat het niet te laat is.