Het Museum Volkenkunde in Leiden heeft gekozen voor een digitaal archief op basis van Blu ray-schijven van leverancier Disc. De wens voor langetermijnarchivering en de grote hoeveelheid digitale bestanden maakt het noodzakelijk een opslagsysteem te kiezen dat veel duurzame opslagcapaciteit biedt in combinatie met een hoge betrouwbaarheid.
Op dit moment heeft het museum honderdduizend digitale bestanden in hoge resolutie en audio- (interviews, geluidsfragmenten) en videobestanden van tentoonstellingen, die een relatie hebben tot de collectie van het Museum Volkenkunde. Het volume aan digitaal materiaal zal de komende jaren snel groeien.
Er is ook een koppeling met het internet, zodat nu al veel digitale stukken zijn te raadplegen. De gekozen Blu-ray archiveringsoplossing van Disc biedt een opslagcapaciteit tot maximaal 5,2 TB op basis van Blu-ray discs van 50GB per stuk die in een robot-bibliotheeksysteem zijn ondergebracht. De opslagcapaciteit van de Disc-systemen lopen tot 35TB per systeem.
Het optische Blu-rayarchief van Disc is gekoppeld aan het netwerk. Via het collectie-informatiesysteem worden de digitale bestanden geregistreerd en kunnen deze op inhoud worden doorzocht. Het systeem kent volgens de leverancier een laag energieverbruik, ongeveer 5 procent van het verbruik van harddisksystemen. De data is minimaal vijftig jaar leesbaar. Dit is voor erfgoedcollecties een zeer belangrijke factor, aldus de leverancier.
We hebben sinds kort 2 TB SATA disks in enterprise storage systemen. Hiermee halen we eenvoudig
Er staat:
“De wens voor langetermijnarchivering…”
Hoe willen ze dat met ‘BR’ gaan doen?
Het is nu al bekend dat die schijven gemiddeld maximaal 15 jaar betrouwbaar meegaan!
En idd zoals JosTM beschrijft; SATA en SAS was goedkoper en betrouwbaarder geweest, en zeker met Glasvezel verbiningen – nog sneller ook, en betaalbaarder!
Wat een ongelooflijke domme keus! Wie heeft dat museum voorgelicht?
Uit de reactie blijkt dat de kennis van wat Blu-ray kan en doet niet bijzonder hoog is.(hier ligt een mooie taak voor mij…).Blu-ray heeft een T�V certificering m.b.t. de leesbaarheid van minimaal 50 jaar ! Wederom wordt harddisk opslag van stal gehaald als zou het goedkoper zijn etc. Voor archivering is dit niet noodzakelijk en is het belachlijk om statische data op continue energie verbruikende storage te zetten.. Overigens; hoe lang gaat je SAS of SATA systeem eigenlijk mee? Moet je geen back-up maken? Of neem je een 2e SAS of SATA systeem erbij?
Of een schijf nu wel of niet 50 jaar later nog leesbaar is is eigenlijk niet relevant. Want een aantal keren in die periode van 50 jaar moet je toch migreren naar een nieuwe omgeving. Of wil iemand beweren dat die data dragers die pakweg 20 jaar oud zijn nog te lezen zijn? Het medium kan het mogelijk best overleefd hebben, maar de drives en applicaties zijn al lang op de schroothoop beland.
Het lot van een archiveringsoplossing is min of meer continue migratie naar het op dat moment in de mode zijnde medium. Of het nu BR is of SAS/SATA doet er niet toe.
@Gast:
Wel opvallend dat opslagmedia van de laatste pakweg 20 jaar zo slecht toekomstgericht leesbaar zijn…
In de honderden jaren daarvoor hadden we media die anno nu nog steeds leesbaar zijn. (papier, kleitabletten, e.d.)
Wat dat betreft is alles letterlijk en figuurlijk erg ‘vluchtig’ geworden.
Toch iets om over na te denken. (?)
Bert en de gast hebben gelijk. Hardware heeft tegenwoordig een kortere levensduur dan de dragers zelf. En waarom zou je minder geraadpleegde data op energie zuigende hardware plaatsen.
Voor de mannen die meer voor schijfgebruik zijn. Er is genoeg schijf nodig om alle actuele data op te slaan. Schijven zijn daarnaast fout gevoeliger dan niet bewegende onderdelen. Ik weet dat een hoop mensen zeggen dat tape dood is, maar een kleine tape library had in dit geval ook al wonderen gedaan. Zeker in het geval van grote media bestanden. Maar Museum Volkenkunde zal alle opties wel goed hebben afgewogen.
Anyway, schijf, blue-ray of tape, alles staat of valt met de archiveringssoftware. Indien die goed is ingezet, dan zijn de (background) migraties naar een nieuw hardware platform geen enkel probleem, want die migraties gaan in ieder geval met zekerheid plaatsvinden. En met de juiste inzet van je archief hoef je ook geen volledige backup meer te maken.
“Ik weet dat een hoop mensen zeggen dat tape dood is, maar een kleine tape library had in dit geval ook al wonderen gedaan.”
Tape is ook dood in dezen. Weet u wel wat de gemiddelde access-tijd is als je een willekeurige foto van een tape wilt laden?
De websitebezoeker heeft dan waarschijnlijk al afgehaakt en zit intussen op een andere website.
Verder: van CD’s werd in den beginne ook beweerd dat ze zeker 50 jaar meegingen. De praktijk bleek toch anders. Zeker met recordable/rewritable CD’s: ff in de zon liggen, en dood zijn ze.
Een test bedenken die evenveel van zo’n schijf eist als daadwerkelijk 50 jaar gebruik, is ook niet makkelijk (lees: ’t wordt vanwege reclamedoeleinden verkeerd afgerond).
@M:
Ja, dat weet ik. Met de juiste keuze hardware kan de access-time van een tape op 8 seconden, maar gemiddeld rond de 10 a 15 seconden, liggen.
Maar buiten het gebruikelijke “speeds and feeds” geneuzel. Ze praten in dit stuk over een langetermijnarchief voor het museum. En zo’n archief lijkt me niet bedoeld om direct weer data op het Internet ter beschikking te stellen. Daarom meldde ik ook dat de software voor het archief ook zo belangrijk is.
Blu-ray is wel heel mooi hoor. Indien het oude formaat goed gecapt wordt kan het beeld verbeterd worden. Maar bij nieuwe films is het resultaat al helemaal verbluffend. Ik heb laatst the Gladiator bij http://www.blu-rayshopper.nl gekocht. Wat een kwaliteit man. Ik denk dat elk modern museum zo`n systeem MOET hebben.