In de beroepsgroep project- en programmamanagement is certificering een kernactiviteit om het vakgebied te ontwikkelen. Zo heb je certificering Prince2, IPMA, PMI, MSP en wat al niet meer. Bij opdrachten en vraag naar project-en programmamanagers zie je ook vaak dat dergelijke certificering wordt gevraagd. Dit betekent dat bij dergelijke organisaties er een zekere bewustwording bestaat over professioneel projectmanagement en dat je mag aannemen dat met het noemen van deze criteria gewerkt wordt volgens de genoemde methodieken en/of competenties.
De praktijk is alleen weerbarstiger. Ondanks de vraag en keuze van procesgestuurde managers wordt er vooral geworven op materiedeskundigheid en praktijkervaring. Certificering telt niet mee. Bedrijven zoeken mensen die met hun voeten ' in de modder' hebben gestaan. Voor het verkrijgen van een baan/opdracht is het beter je behaalde certificaten niet te vermelden op je CV. Of deze heel klein ergens te melden. Ik ben het niet eens met deze gedachte. Ik hoef geen automonteur geweest te zijn om een auto te kunnen besturen.
In ieder geval blijkt uit de cijfers dat nog steeds 60 tot 80 procent van de projecten en programma's mislukken en er nog steeds niet daadwerkelijk gewerkt wordt aan het volwassen maken van de PM-organisatie. De functie PM-kwaliteitsmanager bestaat nog alleen in de lesboeken. Wanneer gaan we de wetenschap toepassen in de praktijk en werken we aan project- en programmaverbetering? Wanneer gaan we begrijpen dat materie of technisch georienteerde projecten zonder project- en programmascholing niet werkt? Ok, voor de 'azijndenkers': bureaucratie of een te theoretische benadering werkt ook niet.
Ik heb het hier over vakmensen die met de instrumenten weten om te gaan. Ik word ook geen Jaap van Zweden als ik een Stradivarius in mijn handen geduwd krijg.
John Roos
Projectadvies-Rotterdam
Hallo John,
Het verschil in inzicht is dat jij denkt dat een certificaat gelijk staat met kwaliteit. En blijkbaar vinden opdrachgevers dat niet.
Het leuke van het voorbeeld van Jaap van Zweden is dat die niet is geselecteerd op z’n conservatoriumdiploma, maar op praktijkervaring…
Ik ben het overigens wel met je eens dat professionals actuele kennis en inzichten moeten hebben. Dat hoeft niet met een certificaat.
Hans van Leeuwen
Hans,
Een certificaat hoeft niet zeker niet gelijk te staan aan kwaliteit. Maar een behaald certificaat (verder dan foundation niveau) bewijst wel een zekere mate van bewezen competenties.
Een hebben van een autorijbewijs wil niet zeggen dat je een goede bestuurder ben. Maar het rijbewijs zegt wel dat je de theorie snapt en dat je over een zekere mate van voertuig beheersing beschikt.
Een agent kan je dan erop aanspreken als je een overtreding maakt. Ook hier zal de ervaren rijders minder problemen veroorzaken dan starters.
Uit cijfers van Exin, CITO, PMI en Prince2 Benelux zijn er dit jaar ruim 100.000 gecertificeerde ‘projectmanagers’. Het grotendeel van deze populatie heeft niet meer dan foundation niveau.
Groet,
John
Hoi John,
Je zegt dat een behaald certificaat bewezen competenties bewijst. Dat klopt. Je bewijst dat je competent genoeg bent om een examen kunt volbrengen, waarin een aantal specifieke vragen gesteld worden dien op een bijbehorend specifieke manier goed kunt beantwoorden. Het zegt niets, maar dan ook helemaal niets over het in de praktijk kunnen toepassen van deze “kennis”. Het examen is een momentopname. Het behalen van een certificaat op dag 1 zegt helemaal niets over het kennisniveau van de persoon op dag 50.
Ook bij autorijden geldt dit, om je vergelijking er even bij te pakken. Het rijbewijs toont enkel dat je op een gegeven moment in tijd een bepaalde hoeveelheid theorie kende en een aantal praktijktests goed hebt kunnen volbrengen. De meeste chauffeurs ontwikkelen echter een eigen rijstijl na het behalen van het rijbewijs. Dit op basis van ervaring. Soms ten goede en soms ook niet. En meestal met vallen en opstaan. De ervaring leert men. Pas na langere tijd in de praktijk leer je autorijden. Voertuigbeheersing kan iedereen. Deelnemen aan het verkeer kan niet iedereen.
Michel Kraaij
“Ik hoef geen automonteur geweest te zijn om een auto te kunnen besturen.” is een niet relevante vergelijking
Om een auto te kunnen besturen, hoef je inderdaad geen monteur te zijn, maar als je een project moet managen waarin een nieuwe auto ontwikkeld wordt, of een team moet leiden wat hieraan werkt, kan het toch wel heel handig zijn als je eerst monteur bent geweest.
Hiermee voorkom je in ieder geval dat ze je van alles wijs proberen te maken
Certificering is leuk om aan te tonen dat je de theorie begrijpt, maar het kunnen toepassen in de praktijk hiervan is wat telt. Het soort mensen waar je mee werkt, de bedrijfscultuur, de sector zijn allemaal factoren waar je rekening mee moet houden. De theorie is slechts een raamwerk voor hetgeen je wilt doen, de kunst is om dit raamwerk goed in te vullen
“Certificering is leuk om aan te tonen dat je de theorie begrijpt, maar het kunnen toepassen in de praktijk hiervan is wat telt.”
“De theorie is slechts een raamwerk voor hetgeen je wilt doen, de kunst is om dit raamwerk goed in te vullen.”
Zeker, maar je moet eerst die theorie kennen en begrijpen. Als iemand de theorie niet begrijpt, hoe kan hij die theorie in praktijk toepassen?
@ Maria
“Zeker, maar je moet eerst die theorie kennen en begrijpen. Als iemand de theorie niet begrijpt, hoe kan hij die theorie in praktijk toepassen?”
Natuurlijk is het handig om theoretische kennis te hebben en te begrijpen. Echter het behalen van een certificaat (en daar gaat het onderwerp over) is geen graadmeter dat men de kennis ook daadwerkelijk kan toepassen. Ik kan prima theoretische kennis opdoen, zonder daarbij ook maar 1 certificaat te behalen. En als ik dan een intakegesprek moet voeren en moet kiezen tussen iemand die een certificaat behaald heeft of iemand die de kennis daadwerkelijk toegepast heeft in de praktijk, dan kies is voor de laatste.
@Maria
Ben ik helemaal met je eens, maar er wordt nogal blind gestaard op het kennen/beheersen van de theorie (het certificaat), terwijl het kunnen toepassen van deze theorie in praktijk hetgeen is wat telt.
Vergelijk het met een rij-examen, dit bestaat uit een theorie- en een praktijkdeel.
De meeste cursussen (en ook managers helaas) focusseren alleen op de theorie examens, niet meer op de praktijk.
@John:
Om over die viool te beginnen: lang niet iedereen die de vioolcursus op het conservatorium heeft gedaan wordt een goede orkestleider.
En zoals anderen al zeiden, auto (theorie + praktijk) examen levert voor het grootste deel matige chauffeurs op. Ze kunnen wel rijden en dat is het dan.
Pas als je daadwerkelijk geinteresseerd bent in de hele keten van de dienst en product en concrete achtergrond kennis hebt, met passie om je ‘ding’ goed te doen, kun je uitblinken. Alleen daar houden certificaatjes geen rekening mee.
Zo zouden hele volksstammen van Mickey$oft gehersenspoelde outsourcde snelle jongetjes de ICT problemen van alledag moeten oplossen?
Laat me niet lachen, de meeste MCSE gecertifiprulleerde puistenkoppen hebben geen idee waarmee ze bezg zijn omdat het overzicht van een hele ICT omgeving ontbreekt c.q. ze niet interesseert. En datzelfde geldt voor manager noem-maar-dure-en-ingewikkelde-engelstalige-titel, een aantal certificaatjes heeft gesprokkeld en dankzij het oude-jongens-krentebrood kringetje lekker safe op z’n stoel zit.
Juist die afstand van de werkelijkheid, van het geen-benul-hebben-hoe-dingen-echt-werken, heeft ons gebracht waar we nu zijn. De wereld van vapourware!
Allen,
Jullie hebben allemaal gelijk dat je het in de praktijk moet laten zien. Je succes als PM dateert vanaf je laatste project.
Maar om toegelaten/geselecteerd te mogen worden zijn er een aantal wervingscriteria interessant om te weten als je de persoon in kwestie niet kent en zoekt.
De criteria vanuit opleiding geeft dan een redelijke meetlat. Bijvoorbeeld een IPMA C/B of PMI PMP is gebaseerd op kennis en bewezen (5jr) complexe praktijkervaring. De exameneisen zijn hoog en het diploma wordt niet zomaar afgegeven.
De waarde wordt wereldwijd erkent en is ook geregistreerd in de EEG als opleiding in het kader van organisatie verbetering. Je kan er zelf subsidie voor krijgen.
Een werving en selectie specialist en/of opdrachtgever weet dan zeker dat hij/zij een ervaren vakman/vrouw krijgt die het vak generiek verstaat.
Het vragen naar dergelijke kwalificaties (zie vele PM vacatures) impliceert mijn inziens ook dat de vrager die kwaliteit wilt en daar ook naar handelt. E.e.a gevormd uit zijn kwaliteitssysteem.
In de praktijk wordt een generieke PM met dito opleiding niet geselecteerd. Technisch specialisme is het blijft het selectiecriterium.
En dat is niet nodig als je een PM zoekt. Bij een meewerkend voorman natuurlijk wel.
Zit misschien hier de problematiek? Men zoekt een meewerkend voorman maar beschrijft deze als Projectmanager? Weten opdrachtgevers of werving en selectiespecialisten wel het verschil tussen beide functies? Zijn organisatie nog steeds technisch georienteerd hun projecten aan het doen? PCW heeft in 2008 onderzocht dat van de 200 onderzochte bedrijven zij allen adhoc werkten. Ligt daar het causaal verband met de vele mislukte projecten?
Groet,
John Roos
Hallo John,
Even reageren op een aantal opmerkingen uit je laatste posting:
“Maar om toegelaten/geselecteerd te mogen worden zijn er een aantal wervingscriteria interessant om te weten als je de persoon in kwestie niet kent en zoekt.”
Wat is er mis met referenties bellen? Daarvoor heb ik nog steeds dat certificaat niet nodig. Een telefoonnummer is genoeg.
“De criteria vanuit opleiding geeft dan een redelijke meetlat. Bijvoorbeeld een IPMA C/B of PMI PMP is gebaseerd op kennis en bewezen (5jr) complexe praktijkervaring. De exameneisen zijn hoog en het diploma wordt niet zomaar afgegeven.”
Gebaseerd op kennis en bewezen (5jr) complexe praktijkervaring? Als ik de requirements voor PMI PMP lees, dan hoef ik enkel aan te tonen dat ik 5 jaar PM ben geweest. Dat zegt niets, maar dan ook niets over de kwaliteit. Krijg ik het dan moeilijk tijdens de opleiding? Wellicht wel. Maakt dat mij bij het behalen van het certificaat een goede projectleider? Nee, nog steeds enkel iemand die theorie kent en die multiple choice vragen kan beantwoorden.
In mijn ogen de enige manier om certificeren goed te laten werken: Het werk dat je bij een opdracht aflevert laten toetsen door een onafhankelijke partij. Voldoet het aan vooraf opgestelde criteria, dan mag het gecertificeerd en in productie genomen worden (en mag je dit ook noemen op je CV). Voldoet het niet, dan wordt het niet gecertificeerd en zou het product niet in productie genomen mogen worden. Dit laatste is de bottleneck bij een goede certificering. Een opdrachtgever zal er nooit mee akkoord gaan dat zijn gewenste product niet in productie genomen wordt. Tenzij hij de kosten van het niet nakomen van de criteria kan verhalen op de projectleider (of zijn bedrijf). En dan dunt het aanbod van projectleiders denk ik ineens drastisch uit.
Op dit moment is certificering enkel nuttig voor marketing. Opdrachtgevers zijn wijs gemaakt dat als ze mensen met een certificaat binnenhalen, ze kwaliteit in huis halen. Dus opdrachtgevers willen mensen met certificaten. Daarop gaat men certificaten behalen om zo te voldoen aan de vraag. En tegelijkertijd promoot men dat die certificaten waardevol zijn. Het marketing verhaal richting de opdrachtgevers. Het behalen van een certificaat moet immers wel geld in het laadje brengen en niet enkel CV-vulling zijn. En zo is het marketing cirkeltje weer rond.