'Ik ben goed in mijn werk, maar krijg voortdurend commentaar op mijn communicatievaardigheden', aldus de ict'er die bij loopbaanadviseur Peter Ambagtsheer aanklopte. Wat kan deze werknemer doen om te voorkomen dat de werksfeer verslechtert en hij misschien wel zijn baan verliest? Ambagtsheer heeft wel een idee.
Het probleem
Volgens loopbaanadviseur Peter Ambagtsheer is het een bekend verschijnsel: de ict'er die verweten wordt dat hij niet goed communiceert, zijn eigen valkuilen slecht herkent en wisselend zelfvertrouwen heeft. 'Dit leidt tot discussies met collega's', aldus de adviseur. De automatiseerder die met dit probleem bij hem aanklopte, wist het probleem uiteindelijk op te lossen, waardoor hij een managementfunctie kreeg toebedeeld.
Het loopbaanadvies
Ambagtsheer: 'Het is belangrijk dat de werknemer niet direct ingaat op wat een ander zegt. Hij kan zich beter wat bedenktijd vragen om zich in te leven in de situatie van de betreffende collega. In die tijd kan eventueel een leidinggevende worden ingeschakeld. De ict'er die met dit probleem naar mij toe kwam, belt mij af en toe op om te overleggen over zijn keuzes en opties. Soms geef ik uitleg over de bedoelingen van mensen die iets tegen hem zeggen.'
Tips
– Je moet er rekening mee houden dat alles wat je zegt, hoe technisch ook, mensen toch gevoelig kan en zal raken. Is er gevoelsmatige weerstand, dan komt je boodschap niet aan.
– Het is belangrijk om wat andere doen en vinden bespreekbaar te maken door na afloop van een gesprek een evaluatie te houden en niet meteen naar je werk te hollen.
– Door meer tijd te nemen om je gedachten te vormen voor je ze uitspreekt, kan je onafhankelijker denken, waardoor je inbreng als meer zinvol, oprecht en zonder bijbedoelingen wordt ervaren.
– Mondelinge afspraken zijn rechtsgeldig, alleen voor zover ze te bewijzen zijn. Maak dus altijd schriftelijke afspraken.
Peter Ambagtsheer
Peter Ambagtsheer van Bureau Mentaspex werkt sinds 1998 als psycholoog, assessor en loopbaanadviseur met een specialisatie in ict. Met kennis over techniek, bedrijfskunde, leiderschap en organisatiepsychologie adviseert hij over geschiktheid en ontwikkeling van personeel.
Ook adviseren?
Loopbaanadviseurs vertellen in Computable welk advies ze ict'ers gegeven hebben. Is het geven van loopbaanadvies aan ict'ers een belangrijk onderdeel van je werk? Heb jij tips voor de ict'er die hogerop wil? Geef het aan ons door.
“Door meer tijd te nemen om je gedachten te vormen voor je ze uitspreekt, kan je onafhankelijker denken, waardoor je inbreng als meer zinvol, oprecht en zonder bijbedoelingen wordt ervaren.”
Das nu juist een van de emotionele manipulatie tools om je zo ver mogelijk bij JOUW eigen geraakte GEVOELENS weg te houden 😉
Het voelt best lekker om af-en-toe de hele emmer een keer recht in iemands gezicht terug te gooien. Daarna kun je altijd nog je excuses aanbieden, maar JIJ bent de opgekropte gevoelens een keer kwijt EN die ander is ook meteen op de hoogte van de ellende die zijn gedrag bij een ander kan veroorzaken.
Het onderdrukken van emoties in werk of prive situaties (door er overmatig over te gaan moeten nadenken volgens de gedragsregeltjes opgesteld door een ander) is een van de oorzaken van een heel scala aan ziekte-verschijnselen (acuut en op latere leeftijd).
Kijk eens om je heen:
Zie jij je huisdier eerst tot 10 tellen als ie boos op je is? Nee toch, die hangt METEEN haar nagels in de handen of bijt letterlijk van zich af. Daar blijft hij,zij een stuk gezonder bij 😉 Dat zouden mensen ook eens wat vaker kunnen doen, daar blijven ze een stuk gezonder bij.
Doen mensen dat al niet te vaak, ik zie alleem maar kommer en kwel in de media hierover. Begrijp best wel dat ej niet et veel op je tenen moet lopen, maar rekening met alkaar houden zou toch wel het minste zijn
Wat een heerlijke collega is RV, iemand naar mijn hart.
Waarom af en toe de hele emmer in iemands gezicht gooien. Gewoon jezelf overgeven aan die emotionele incontinentie. Waarom het alleen bij woorden laten?
Je wilt geen koffie halen? Eerst even lekker schreeuwen, vervolgens een links rechts combinatie, kopstoot en daarna alsnog een bakkie samen doen.
Hopelijk mogen we tot ons 67e doorwerken, dan kunnen we nog jarenlang schreeuwen tegen en matten met elkaar…..
@Going Postal: Zou best een leuk idee kunnen zijn.
Echter ben ik geen voorstander van fysiek geweld tegenover elkaar, laat dat duidelijk zijn.
In sommige bedrijven hebben ze nu al stilte centrums – voor hen die zich even willen terugtrekken. Sinds het rookverbod zijn er ook rook-ruimtes ingericht binnen vele kantoorgebouwen.
Zou het een goed idee zijn om – Emotie Ventilatie Ruimtes(EVR’s) – aan te gaan leggen? Waarbij mensen elkaar eens, in een geluidsdichte ruimte – ongezouten de waarheid kunnen ZEGGEN. Denk je eens in wat voor voordelen dat zou kunnen hebben:
– De werkstress schreeuw je gewoon van je af op de plek waar ie ontstaat (op je werk dus!)
– Iedere dag ga je ontladen en opgelucht naar huis
– Geen opgekropte (werk-gerelateerde) gevoelens die weer tot inproductiviteit, burnout of ander ziekteverzuim kunnen lijden.
– Een boxzak om je frustraties er in je eentje uit te kunnen gooien.
– Of fitness apparatuur waarbij je op een andere constructieve manier je opgebouwde werk-druk kan ontladen?
– of gaming consoles met bijv first person shooters, waarbij je lekker virtueel tegen elkaar kunt knallen om jezelf effu helemaal te ontladen?
Vakbonden… Is dit iets voor jullie om op te laten nemen in CAO’s? van jullie leden. Als uitvoering van “de wet poortwachter” waarbij werkgever en werknemer er samen uit moeten komen in geval van ziekte??
Kantoor is een legbatterij:
Besef wel dat je – als mensen – 40 uur of meer met elkaar doorbrengt op een werkplek, onder hoge werkdruk, vaak gepaard gaande met met spanningen van deadlines….
Waarom zou je dan – als bedrijf – je werknemers geen EVR willen aanbieden. Ze werken hard genoeg voor je.
@RV En hoe zit dat met de ontvangende partij? Wil je die ook graag zijn? Ik lees bij jou alleen over de afreagerende partij.
Zie jij jezelf fijn een lading verbale agressie over je heen krijgen en dan fluitend naar huis gaan? Volgens mij worden zo alleen emoties van de een naar de ander overgeheveld.
Zou het niet handiger zijn als degene die kwaad wordt, wat eerder van zich laat horen? Bijvoorbeeld als de spanning of frustratie nog niet zo hoog is opgelopen.
Ik kan RV’s reactie wel plaatsen. Het continu rekening houden met de anderd werkt niet altijd productief. Het poldermodel is bij sommige bedrijven zover doorgevoerd dat resultaten uitblijven. Als we het maar gezellig houden is dan het motto.
Elkaar met respect behandelen is volgens mij het belangrijkste. Je kan dan best op een directe manier communiceren. Als je ergens boos over bent is het onverstandig om dit niet te tonen. Hoe moet die ander dan weten wat je er echt van vindt?
Persoonlijk hou ik wel van wat meer emotie in de discussie. Wat je vaak merkt is dat wanneer irritatie optreed je wel echt bij het probleem uitkomt en dus niet met symptoom bestrijding bezig bent.
@Amber: Hey hallo…das lang geleden 🙂
Ik heb er persoonlijk niet zoveel moeite meer, omdat ik het EINDRESULTAAT voor ogen hou.
Dan weet ik tenminste zelf ook oprecht waar ik aan toe ben ook al kan dat niet zo fijn uitpakken. Ik vind dit persoonlijke lekkerder werken dan, dag in dag uit, op de werkvloer, op je tenen te moeten lopen voor de kwetsbare imago’s van “die ander” maar niet kapot te prikken. Das niet goed voor mijzelf en mijn gezondheid.
Ik heb zelf een bloedhekel aan schijnheiligen en achterbakse mensen. Ik heb er ook een neus, voelspriet voor om te merken dat iemand zich anders voordoet dan ie werkelijk van binnen aanvoelt. Ik krijg liever dan de wind van voeren, dat is de stress en spanning uit de lucht en kun je weer samen verder.
Kijk maar eens op je heen op je werkplek, leefomgeving:
Mensen die aan de vergadertafel “ja en amen” knikken, konten likken om omhoog te komen op de “corporate ladder” en op het toilet of bij de koffie automaat totaal iets anders beweren! Kun jij daar wel goed tegen?
@Werner: Pcies…
Er mogen geen spijkers met koppen (meer) worden geslagen, er mogen geen beestjes bij de naam genoemd worden, Er word maar wat om de hete brij rond gel***.
Daar schiet netto niemand persoonlijk iets me op. Dit gaat vervolgesn invloed hebben op de werksfeer en vind weer zijn weerslag in de bedrijfsresultaten.
Wees open naar elkaar:
Zolang je respectvol (en toch direct) met elkaar je gevoelens kunt BLIJVEN uiten naar elkaar, kun je er allebei van groeien. Heden ten dage moet alles op de werkvloer maar zoveel mogelijk “feitelijk” gehouden worden en vooral – ook door leidinggevenden – de EMOTIELE kant van de zaak vergeten.
Tenzij je het lekker vind, thuis (bank)zitten in de ziektewet, van al die opgekropte emoties, stress en spanningen op je werk.
Ik word zo moe van al dat resourcing geblaat. Tegenwoordig moet je als sollicitant steeds tegen dezelfde psychologie-van-de-kouwe-grond types aanpraten. Lieden die net van school komen met een P&O bachelor die denken goed te weten hoe ze een CV moeten matchen met een vacature. Of personen die hun levensvisie hebben gebouwd omtrent het gelukkig maken van anderen, puur gezichtsbedrog.
Tegenwoordig gaat het niet meer om wat je kunt/kan, maar om hoe je overkomt….zucht…..
Er spelen hier twee zaken: doel en manier die we uit elkaar moeten houden. In ons huidige kantooromgeving hebben we besloten dat we afstandelijk met elkaar communiceren.
RV heeft voor zichzelf besloten dat hij er emotie in wil hebben. Hij is in staat respectvol een emmer leeg te kieperen in iemands gezicht precies wetend waar de grens voor de ander ligt.
Helaas zijn velen onder ons niet gezegend met dit vermogen en slaan ze te ver door in het uiten van hun emoties. Vraag dat maar aan brandweermannen, politie agenten en ambulance broeders.
Er zijn ook mensen met een andere eigenschap genaamd relativeringsvermogen. Dat stelt je in staat om tot 3 te tellen, het belang van de situatie in te schatten en te zien of dit een strijd is die gestreden moet worden.
Misschien is het beter om in plaats van een emmer te vullen eens een vergiet te gebruiken om te zien wat je echt dwars zit.
@Going Postal: “Werner, 28-10-2009 15:09 – Persoonlijk hou ik wel van wat meer emotie in de discussie”
Volgens mij ben ik niet de enigste die van meer pit houdt.
“In ons huidige kantooromgeving hebben we besloten dat we afstandelijk met elkaar communiceren.”
Volgens mij geld dat lang niet voor elk kantoortuin of bedrijfscultuur, maar dat weet ik niet zekers.
Wat ‘doorslaande” mensen betreft:
Zie ik een gelijkenis met een fluitketel, waarvan de fluit-dop er ter strak op zit. Bij een (beetje) overdruk knalt meteen de gehele ketel, i.p.v. een relatief veilige lancering van de fluit-dop.
Wanneer je als mens – niet zo goed hebt geleerd – om met je emoties te uiten, ga je ze opkroppen. Dat word je door deze gehele westerse maatschappij opgedrongen, aangeleerd, afgericht.
Wanneer je emotionele kookpunt dan bereikt is volgt de knal van de gehele fluitketel, met alle gevolgen van dien voor betrokken en zijn,haar omgeving.
Het zou handiger zijn als er in staats-scholen of (ict-)opleidings-trajecten wat meer aandacht geschonken werd aan de emotionele kant van de zaak, positieve uitingen op de werkvloer i.p.v. alleen maar focussen op de kouwe en logische argumenten en feiten.
Onderdrukte emoties…
worden – in welke communicatie cursus dan ook – haast altijd overgeslagen. Het gaat vooral om de woordjes, zinsopbouw en argumentatie. Misschien is dit een mooie “kredietcrisis bestendige busines” , een mooie nice market voor de tokos die het artikelen publiceerden met als titel “ict-ers zijn horken” of “ict-er kunnen niet communiceren”… Ook toepasbaar buiten de ict-sector 🙂