Volgens sommige hebben wij het dieptepunt van de recessie bereikt en zijn er voortekenen dat wij langzaam uit het dal aan het kruipen zijn. Met andere woorden, het zevende jaar van de magere jaren zijn wij aan het verruilen voor het eerste jaar van de vette jaren.
Persoonlijk heb ik mijn twijfels of dit daadwerkelijk het geval is. De indicatoren die door statistici gebruikt worden, geven over het algemeen ruwe gemiddelden aan. Dit is natuurlijk prima als de arbeidsmarkt een min of meer homogene groep zou zijn. In een heterogene arbeidsmarkt gelden de ruwe gemiddelden niet voor alle subgroepen en blijken er grote verschillen te bestaan tussen diverse subgroepen.
Ik constateer helaas dat er subgroepen in deze arbeidsmarkt zijn die in eerste instantie zwaarder getroffen zijn door deze crisis en in tweede instantie bij een mogelijke voorzichtige opleving noodgedwongen als laatste aan bod komen om hiervan te profiteren.
Het is een feit dat bepaalde groepen in deze arbeidsmarkt minder last hebben van deze crisis en bij een voorzichtige opleving als eerste hiervan zullen profiteren. Dit geldt vooral voor bedrijven in het ict-deel van de arbeidsmarkt met actieve sales- en marketingafdelingen.
In het ict-deel van de arbeidsmarkt kan tevens opgemerkt worden dat kleine bedrijven, zzp’ers en ouderen boven de vijftig jaar meer last ondervinden van deze crisis en bij een opleving niet als eerste hiervan zullen profiteren. Daarnaast moeten ze vaak ook nog concurreren met de arbeidsmarkt in de lagelonenlanden.
Dit is een cynische en negatieve kijk op de arbeidsmarkt, maar op basis van ervaringen een zeer realistische. Het licht in het duister zal ongetwijfeld aanwezig zijn, maar of het zichtbaar is, is heel persoonlijk.