Als je in de jaren 80/90 van de vorige eeuw erin slaagde tot de erp-specialisten, met SAP als top of the bill, door te dringen, dan was je kostje gekocht. Inmiddels lijkt het wel of de wereld ook wat dit aspect betreft op zijn kop is gezet. Indien je anno 2009 nergens anders voor geschikt bent dan luidt het advies: ‘misschien kan je nog als erp-consultant aan de slag.' Mogelijk verklaart deze instelling het ontbreken van belangstelling van digitale architecten voor het onderwerp erp.
Op het Landelijk Architectuur Congres 2009 schittert het onderwerp erp door afwezigheid. Ook als sponsors laten de erp-leveranciers het afweten. In het verleden waren SAP en Oracle nog wel van de partij op het LAC, nu zijn het de systeemintegrators en de leveranciers van modelleertools die als sponsors optreden en de stands bemensen, of beter gezegd bemannen.
Door dit gebrek aan aandacht en kennis van erp doen architecten hun klanten tekort. Een wijd verbreid architectuurprincipe (reuse before buy, before built; of variaties daarop) zou ertoe moeten leiden dat erp-pakketten een voorsprong hebben bij het vervangen van bestaande functionaliteit. Kennis van de standaardfuncties die erp-pakketten bieden, zou een ict'er behulpzaam moeten zijn bij het vinden van passende ontwerpen, met name als sprake is van veranderende omstandigheden waaronder hun klanten moeten functioneren. Oftewel een effectieve digitale architect kan veel baat hebben bij kennis van de mogelijkheden van erp-pakketten.
Nu begrijp ik ook wel dat het uitdagender is om met behulp van maatwerk in behoeften van een organisatie te voorzien, vaak leidt de keuze voor maatwerk bij de start van het project ook tot blije klanten (veranderen doet immers pijn). Erp-suites hebben in tegenstelling tot maatwerk het voordeel van schaalbaarheid en van functionele uitbreidbaarheid. Een nadeel is dat erp-leveranciers dit voordeel vaak teniet doen door hun klanten in financieel opzicht het vel over de neus te trekken. Uitwisselbaarheid van services, gepaard aan SaaS-constructies, bieden hier in toenemende mate een ontsnappingsmogelijkheid aan klanten. Architecten kunnen hierbij de helpende hand uitsteken door referentiearchitecturen sectorbreed te ontwikkelen. Erp-leveranciers kunnen op hun beurt aangeven welke mate van fit hun services vertonen met een specifieke referentiearchitectuur. Systeemintegrators kunnen hier vervolgens weer op inspelen. Deze keten zal tot verlaaging van risico en kosten leiden.
Een gedragsoorzaak die het gebrek aan interesse bij ict'ers voor erp-pakketten kan verklaren, is gelegen in de aard van het ict-beest. Een op erp-pakketten gebaseerde aanpak vereist veel communicatieve inzet van de ict'ers. De klant moet zich immers wringen in een kostuum van het rek en dat doet vaak pijn. Mogelijk dat dit aspect ict-nerds ertoe aanzet te kiezen voor de weg van de minste weerstand en de maatwerkroute in te slaan. Een andere verklaring voor het gebrek aan belangstelling van met name architecten voor erp is mogelijk gelegen in de immens saaie cursussen die je moet volgen voordat je enigszins op de hoogte bent van de ins en outs van erp-pakketten.
Persoonlijk heb ik ervaren dat de mensen die erp-leveranciers op klanten afsturen zich vaak niet verplaatsen in de situatie van de klant en alleen kennis hebben van ‘out of the box'-functionaliteiten. Affiniteit met veranderprocessen heb ik nauwelijks aangetroffen. De vertegenwoordigers van de best of breed-solutions of maatwerkapplicaties heb ik daarentegen ervaren als gedreven lieden die vaak de taal van de eindgebruiker spreken.
Al met al is het tijd voor erp-leveranciers om hun imago te gaan verbeteren. Microsoft heeft met het LEAP-programma de juiste weg ingeslagen. Ben benieuwd of dit goede voorbeeld navolging gaat vinden. Overigens kunnen geïnteresseerden die erp op de agenda voor het LAC 2010 willen zetten, zich melden!
Ps 1: Erp-enthousiastelingen moeten zich door de toonzetting van dit artikel niet laten afschrikken, in een jong vakgebied als ict is de varkenscyclus immers het meest voorkomend ‘besturingsmodel'.
Ps 2: In ‘Evolutie van ERP: op weg naar kant-en-klare processen' gaat Ricardo Passchier in op nut van referentiearchitecturen.
Een belangrijke oorzaak van het gebrek aan interesse van digitale architecten in ERP lijkt me gelegen in het feit dat ERP-pakketten niet zo goed passen in een SOA-landschap. ERP-pakketten zijn vaak peperdure, multifunctionele, moeilijk te integreren, ondoorzichtige black boxen. In een SOA-landschap willen we juist af van omnipotente molochen en zoeken we naar best of breed functionaliteit, flexibiliteit zonder lock-ins op vendor of hardware.
Daarbij komt nog dat voor een goeie implementatie van ERP software een lange adem nodig is en aardig wat al dan niet externe resources. Je krijgt de afgelopen jaren bij veel bedrijven echt de handen niet meer op elkaar als je een reeel beeld voorspiegelt van een implementatie tijd van 2 jaar, daarbij opgeteld de kosten, en dan ook nog een omvorming van bedrijfsprocessen. Als je je bedrijfsproces niet wilt veranderen, wordt het al gauw maatwerk en dan is het vaak helemaal niet beheerbaar meer.
Dit artikel geldt voor de traditionele ERP-leveranciers. Moderne web-based ERP pakketten als Openbravo zijn op dit gebied al ver vooruit. Zoals bij veel software die volgens open standaarden zijn gebouwd is deze software modulair opgebouwd en kunnen functionaliteiten eenvoudig toegevoegd of weggelaten worden. De aandacht is er wel, maar niet bij de ouderwetse software. De focus is dus naar andere moderne-technologie partijen verschoven.
Wellicht is het gebrek aan aandacht ook te begrijpen vanuit het gegeven dat een ERP een architectuur in zich draagt. Binnen de ERP-oplossing is de architectuur dus in de regel een gegeven. De vraagstukken liggen rond het inbedden van de ERP functionaliteit in de omgeving. Maar ook daar hebben ERP-leveranciers vaak out-of-the-box oplossingen voor liggen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het een goede zaak is om ERP als architect links te laten liggen. De behoefte om ERP te integreren zal alleen maar verder toenemen en steeds meer organisaties puzzelen met vragen op dit gebied.
Integratie van pakketten in een organisatie is van alle tijden en zal zeker niet verdwijnen – de laatste jaren is het misverstand ontstaan dat dan ook de hele organisatie in het pakket te stoppen is – dit misverstand heeft tot reeksen van waanzinnige dure en nutteloze it projeten geleid (ik spreek uit ervaring) – vandaar dat we voor een herbezinning staan – terug naar de pragmatische niet totalitaire aanpak van de jaren 90 – waarbij niet het pakket maar de organisatie centraal moet staan – begin nooit aan een pakket implementatie als deze alomvattend lijkt te worden
Wat is ERP? Wat is CRM? Etc. Allemaal afko’s bedacht door automatiseerders en vervolgens gehypt als de heilige graal. Ik noem dat de afko-inflatie: geen mens weet nog waarvoor de afko’s in organisatietermen staan. Misschien moeten we tot de conclusie komen dat de IT volwassen aan het worden is (?) en zich meer richt c.q. zou moeten richten op de organisatie en blokkades moet wegnemen die de organisatie tegenhouden beter te presteren. Dan moeten je schieten met een kogeltje en niet met hagel (als ik naar de meeste ERP-pakketten kijk dan wordt je knettergek van alle functionaliteit die nergens toe doet).
ERP en SAP, ’t grote probleem bedrijven kennen onvoldoende hun fijtelijke processen, managers directie, spreken met architecten. En het personeel krijgt op ’t laatste moment iets waar ze mee moeten werken met veel tekort inspraak. Een 2e project zal alles verbeteren en dan komt dat niet van de grond.
Die zogenaamde architecten.. ik heb het er niet op.
Weet je wat omhels je werknemer die goed met MS Access kunnen werken. Geef ze een SQL training en laat hen de boel ontwerpen. Met mogelijk nog een programeer cursusje erbij. Echtwaar dat werkt wel.
Anders krijg je toch het effect dat een slagerij bezoek krijgt van een tandarts die wel denkt te weten hoe je een koe verdooft.. dat geeft pijnlijke situaties voor bedrijven.
In veel bedrijven zullen grote delen van de voortbrengingsketen in een of ander ERP-pakket te passen zijn. Het probleem is niet de software, maar het model waarvan men uitgaat. Het is flauwekul dat ERP een architectuur parachuteert, dat doet de implementatie en ‘daar ga je zelf over’.
Het lastige van ERP is dat er veel meta-inrichting aan te pas moet komen en abstractievermogen is een schaars goed. Maar d?t vermogen hoort w?l bij een architect, een architect die functionaliteit kan (helpen) kiezen en samenhang kan aanbrengen als resultaat van organisatievisies en -wensen. Daarom ben ik het met Hendriks eens dat ERP op de rol van het Landelijk Architectuur Congres thuis hoort. Voor CRM geldt hetzelfde. Niemand gelooft toch dat Siebel je als vanzelf m??r laat verkopen, betere relaties laat krijgen? Alleen als je daar zelf iets aan doet en als je zelf de processen daartoe inregelt!
Eerlijk gezegd lees ik veel slachtoffercommentaar en ‘doe-maar-gewoon’ teksten. Daar maak ik me zorgen over.