Spoelstra spreekt: Griep

Als je flink koorts hebt, moet je eigenlijk geen column schrijven. Ik ben gemiddeld eens per jaar ziek. Meestal één dag echt flink beroerd en nog een dag lekker uitzieken. Die laatste dag is altijd leuk, vooral als je niet al te ziek bent, maar nog wel ziek genoeg om je niet schuldig te voelen dat je in joggingbroek voor de tv hangt terwijl je vrouw je aan het verzorgen is.

Afgelopen week was het weer raak. Ik had het zien aankomen, want op de school van mijn oudste dochter gonsde het al: de buikgriep heerst. En inderdaad: drie dagen later konden we midden in de nacht haar bed verschonen. En een half uur later weer, omdat we vergeten waren dat je vaker dan één keer kotst als je ziek bent. Twee dagen later was de jongste aan de beurt en nu ben ik voortdurend onderweg naar het toilet.

Als ik ziek ben ga ik mezelf altijd vragen stellen zoals: vind ik het werk wat ik doe nog wel leuk, zou ik niet moeten verhuizen en waar had ik die emmer neergezet want ik moet kotsen. Ik kom er ook altijd achter waarom ik overdag werk want overdag is er namelijk geen ruk op televisie. Ik heb net naar Knight Rider gekeken. Ik vraag me altijd af: voor wie herhalen ze deze serie eigenlijk? Voor zieke mensen dus.

Voor de jongeren onder ons, Knight Rider is een serie uit de jaren tachtig die gaat over een volgeautomatiseerde auto die KITT heet. KITT (Knight Industries Two Thousand) had in de jaren tachtig al een lcd-scherm in zijn dashboard. KITT had een ingebouwd crm- en navigatiesysteem om u tegen te zeggen. Pas nu zie ik ook wat voor onrealistische serie Knight Rider was. Want dat kan natuurlijk nooit. KITT had nooit performanceproblemen. KITT bleef nooit hangen. Als er een nieuwe versie van de software kwam, dan deed alles het nog gewoon.

Je moet inderdaad geen column schrijven als je koorts hebt.