In veel discussies over (mislukte) ict-projecten hoor ik die klacht: 'het komt doordat de klant niet weet wat hij wil!'.
Hoe goed je ook van te voren nadenkt over een (ict-)project, je hebt altijd te maken met voortschrijdend inzicht. Zoals de Engelsen zeggen: 'the proof is in eating the pudding'. Pas als mensen daadwerkelijk met iets aan de slag gaan, merken ze de effecten en pas dan kunnen ze goed beoordelen of de geboden oplossing ook daadwerkelijk dat is wat ze nodig hebben. Bovendien heb je altijd te maken met inwerking van buitenaf. De wereld is constant in beweging. Wat je eerst hebt bedacht, kan tijdens de uitvoering of na de oplevering al weer achterhaald zijn.
Om mij heen hoor ik (ict-)consultants vaak zeggen dat bedrijven en organisaties in essentie nauwelijks van elkaar verschillen. Daardoor kunnen ze vaak best met een standaardpakket toe, maatwerk is taboe en vaak veel te duur. Vreemde redenatie dat bedrijven helemaal niet zo uniek zijn. In de marketing en verkoop gaat het er juist om je USP's helder te hebben: wat maakt je bedrijf uniek? En dat je moet zorgen die steeds te vernieuwen of aan te passen omdat de concurrentie niet stilzit. Omdat onderscheidende producten voor de meeste bedrijven en organisaties niet zijn weggelegd of snel worden gekopieerd, zit het unieke vaak in de productiemethoden, klantbenadering en de (dienstverlenende) processen daaromheen. En om de concurrentie voor te blijven, verbeter je die regelmatig. Die (combinatie van) primaire bedrijfsprocessen zijn dus vaak vrij uniek en veranderen regelmatig. Zouden standaardpakketten/-implementaties dat voldoende kunnen ondersteunen? Het komt er vaak op neer dat de organisatie in zo'n standaardpakket gewurmd wordt, met alle gevolgen vandien en er bovendien binnen de kortste keren weer uit barst.
Om een (ict-)project te laten slagen, moet je van tevoren alles zo goed mogelijk plannen en ontwerpen is daarbij de redenatie. En tijdens het project moet je zoveel mogelijk voorkomen dat er aanpassingen plaatsvinden. Maar is dat het beste voor de klant, die te maken heeft met voortdurende veranderingen en voortschrijdend inzicht? Omdat ict(-projecten) daar vaak niet goed mee om kunnen gaan, wordt strak vastgehouden aan alles van tevoren plannen en aanpassingen zo veel mogelijk te voorkomen.
Daarnaast is een veel gehoorde klacht dat de klant die niet weet wat hij wil een belangrijke oorzaak is van het mislukken van ict-projecten. De klant kan de toekomst niet voorspellen, dus van tevoren precies weten wat je in de toekomst nodig hebt/wilt, is inherent onmogelijk. Een goede consultant kan wel helpen het globale doel vast te stellen. Bovendien kun je voortschrijdend inzicht niet tegenhouden. In plaats van dat wel te proberen kun je er beter op inspelen.
Je kunt projecten vergelijken met twee soorten raketten: de ballistische raket en de geleide raket. Bij de ballistisch raket wordt er van alles van tevoren berekend en gepland, maar na de druk op de knop is het Newton en moet je maar afwachten waar hij terecht komt. Bij de geleide raket bekijk je globaal waar hij naar toe moet. Je drukt op de knop en daarna stuur je voortdurend bij. Op allerlei invloeden van buitenaf kun je reageren. Als er sterke wind is of het doel verplaatst zich, je kunt bijsturen. Bij de geleide raket is de kans vele malen groter dat je het doel raakt. Ict-projecten die je voortdurend kunt bijsturen hebben een veel grotere kans van slagen dan ict-rojecten die alles zoveel mogelijk van te voren moeten vastleggen.
De enige oplossing is ict die wel flexibel genoeg is om voortdurende verandering aan te kunnen, daardoor kan de slaagkans van ict-projecten sterk worden verbeterd. Je moet te allen tijde FLEXIBEL zijn en blijven en de mogelijkheid hebben om:
– elk ontwerp, algoritme, interface of tool'
– op eender welk moment voor, tijdens en na het project;
– voor zo laag mogelijke kosten;
– te kunnen wijzigen.
Jacco Hiemstra
Beste business case van 2009
Goed projectmanagement kan alleen als er een goede business case is opgesteld. De redactie van Computable zoekt naar de beste business case van het jaar 2009. Een vakkundige jury buigt zich over voorgedragen cases en kiest de uiteindelijke winnaar.
Via een invulformulier kunnen bedrijven hun business case bij Computable aandragen. Uiteraard zijn business cases van afgeronde projecten welkom, maar ook de business cases van nog lopende of nog te starten projecten zijn welkom. Zolang de business case of het project maar linkt aan het jaar 2009.
Het aanmelden van business cases kan tot en met 20 januari 2010. In april 2010 worden de beste business cases van 2009 bekendgemaakt, mede in de jaargids Computable Business Cases 2010.
Ik ben het erg eens met dit artikel als het gaat om de boodschap dat je als adviseur flexibel moet zijn bij het ontwerpen en leveren van een IT oplossing voor een klant. Het is onzin om te zeggen dat de klant niet wist wat hij wilde. Als de klant niet weet wat hij wil dan is het de taak van de Consultant om samen met de klant daar achter te komen. Daarvoor wordt je ingehuurd! Vaak heeft de klant een idee wat hij wilt, maar niet in de mate van detail dat je nodig hebt om een goed systeem op te leveren. Ook dan is samenwerking met de klant nodig om een goed product te maken.
Flexibiliteit in de oplossing om alle redenen die al genoemd zijn in het artikel is eigenlijk een ‘no brainer’, maar heeft consequenties voor zowel de klant (extra kosten, extra doorlooptijd, verhoogd risico) als de Consultant (beheersing van het project en kwaliteit). Niet zelden komt het voor dat slechts ??n van de partijen de consequenties wil of moet dragen en daar gaat het mis. Soms ligt het aan de contracten waaronder het project wordt uitgevoerd, onderling vertrouwen of aanpak. Hoe dan ook je zult bij de start en voorbereiding van het project rekening moeten houden met flexibiliteit. Onderweg de spelregels wijzigen is geen goed idee, want uiteindelijk gaat het om resultaat en die is gebaseerd op de aannames waarmee het project was begonnen.