Een curator kan ict-dienstverleners verplichten om hun diensten te blijven leveren aan een failliete klant. Dat staat in een wijzigingsvoorstel van de Faillissementswet. Een betalingsachterstand uit het verleden is geen grond waarop de leverancier zijn diensten mag staken. Ict-leveranciers zullen bij het sluiten van contracten nog beter moeten kijken met welke bedrijven ze in zee gaan, nu het aantal faillissementen toeneemt.
Het gaat om een periode van drie maanden die automatisch ingaat nadat een bedrijf failliet is verklaard. In die zogenoemde afkoelingsperiode maakt een curator de balans op van de schuldeisers en wordt vaak een insolventiejurist ingezet die de mogelijkheden van een doorstart van het bedrijf onderzoekt.
Als het wetsvoorstel wordt ingevoerd kan een bewindvoerder de ict-leverancier dwingen om zijn dienstverlening voort te zetten. De klant moet wel voor die voortgezette dienstverlening betalen. Het gaat om leveranciers van goederen of diensten die voor de voortzetting van het bedrijf noodzakelijk zijn. Het staken van bijvoorbeeld boekhouding als webdienst kan een definitieve nekslag voor een bedrijf betekenen.
Eneco
Maandag 10 augustus 2009 werden bij onderdelen van energieleverancier Eneco de ict-diensten gestaakt. De leverancier gebruikte de gestaakte dienstverlening als drukmiddel om met de curator in gesprek te komen. Nadat een curator de betaling van voortgezette diensten verzekerde en een bedrag van 1,3 miljoen euro aan openstaande rekeningen erkende, werden de diensten hervat.
De wetswijziging moet nog door de Tweede Kamer worden goedgekeurd.
Machtspositie
De zaak is actueel nu door de zware economische omstandigheden steeds vaker bedrijven bankroet gaan. Ict-leveranciers gebruiken het staken van hun dienstverlening als dwangmiddel om openstaande rekeningen betaald te krijgen, in contact te komen met curatoren en zichzelf boven andere schuldeisers te plaatsen. Ze hebben een monopoliepositie doordat ict steeds vaker een hoofdrol binnen de bedrijfsvoering vervult.
Ict-leveranciers proberen vanuit die machtspositie voorrang te krijgen op andere schuldeisers. Wettelijk gezien staan ze niet hoger dan andere schuldeisers. Als bijvoorbeeld geld beschikbaar komt uit de verkoop van onderdelen van het failliete bedrijf, dan gaan die inkomsten eerst naar de huur van het kantoor, het salaris van de curator en de Belastingdienst (als daar nog achterstand van betaling is). Daarna zijn de overige leveranciers, waaronder de ict-bedrijven, aan de beurt.
@Berry, ik begrijp wel dat je vindt dat er voor dit soort diensten betaald dient te worden, maar het feit blijft dat de directe kosten voor een specifieke klant heel beperkt zijn.
Ik leef ook van dit soort diensten. Maar ik kan niet ontkennen dat wanneer iemand zijn factuur niet betaalt, ik daar nauwelijks iets van voel. Deze specifieke klant kostte mij immers ook niets.
Dat is dus toekomstmuziek. We gaan nog een fijne crisisperiode onder de oude 19e eeuwse wetgeving meemaken.
Dit soort nieuwe artikelen zijn hoogst controversieel, maar wel splinters. De balk is de omgang met failliete financi?le instellingen die met staatssteun overeind worden gehouden.
>@John
>Overigens, als de regering in Ja doehoeg termen had >gehandeld, dan waren vele duizenden collega?s hun >leasebak kwijt geweest.
Openbaar vervoer is goed voor het milieu. Zo is de fiets. En nog eens gezond. Overigens was er niet een oproep vanuit de regering(?) een tijdje geleden dat ambtenaren met het openbaar vervoer moesten… Of bedoelt u ING?
>@John
>Omdat failliete bedrijven anderen kunnen meesleuren >(bij een kwart van de faillissementen) en het aantal >faillissementen sterk oploopt, zoekt de regering naar >een optimale afweging van belangenbehartiging.
Dan is dit wetsvoorstel toch geen ‘optimale afweging van belangenbehartiging’ Bijvoorbeeld indien ik 6 uit de 10 klanten heb die failliet gaan. En moet daarnaast services/ producten blijven leveren 24/7 per jaar. Er is geen bedrijf die dat gratis vol kan houden. Tenzij die kosten worden doorberekend aan de andere klanten. Domino-effect city.
>@John
>Dus wie heeft een beter idee.
o.k. dat is een argument waar ik me in kan vinden. Want ik kan leuk tegen de cashier bij de supermarkt zeggen van ja de curator betaalt mijn boodschappen wel… Maar ze zal ongetwijfeld klantvriendelijk glimlachen dat ik dan toch ergens anders mijn boodschappen zal moeten doen…
Nou ja het desbetreffende bedrijf gewoon failliet laten gaan. Bij doorstart betalingsregeling overwegen, indien de prognose voldoende gezond is. Of een noodkrediet van de overheid om diensten te blijven leveren.
Hoe dan ook dit wetsvoorstel maakt het wel erg makkelijk, van wat ik ervan kan zien, om voor bedrijven wel heel erg laks om te gaan met ICT leveranciers. Zo van zal ik een nieuwe sportauto/ vakantiehuis kopen of mijn ICT rekening betalen. En bewijs het tegendeel maar eens. Indien de spullen op de naam staan van een partner, zie je geld ooit maar eens terug te krijgen.
Zoals gezegd, nee dank u.
Gewoon betaling vooruit, lijkt mij de beste optie. Indien iemand failliet is, hebben ze toch geen zaken om te doen. Hebben ze een solide doorstartplan dan kunnen ze bijvoorbeeld een lening nemen, of bijvoorbeeld voldoende klanten en aantoonbare gezonde boekhouding, dan de ICT vooraf betalen.
Nogmaals, met alle oprechte medeleven voor bedrijven/ mensen die door een moeilijke tijd gaan vanwege (oorzaken van de) crisis. En onschuldig hun harde werk verloren dreigen te zien gaan.
@Gast, ben je soms anderstalig opgegroeid? Ik wil het nog wel een keer uitleggen.
Als je via de curator gedwongen wordt om diensten te blijven verlenen, dan staan daar ook de normale inkomsten tegenover, dus geen extra verliezen. De curator neemt zo?n besluit alleen als er nog voldoende geld in kas zit en verwacht dat die maatregel uiteindelijk meer geld oplevert. (Dit is door meerdere schrijvers hierboven reeds aangegeven.) Meestal wordt de boel gewoon geliquideerd en bij een goede curator gaat dit ook snel. De curator wordt hierop door de rechter-commissaris gecontroleerd.
Van de door jou beschreven situatie is dus geen sprake. Als ICT-diensten leverancier kan je tijdens de afkoelingsperiode wellicht juist meer overhouden (i.v.m. de gemiddelde tarief- en terugverdienstructuur).
Om grote problemen te voorkomen moeten bedrijven en ZZP-ers solvabiliteit en betalingen van hun klanten goed in de gaten houden en zonodig garanties eisen. Als je je grote klanten zomaar op de pof blijft leveren, dan kan je moeilijkheden verwachten.
Gast, ik zeg niet dat het wetsvoorstel een ‘optimale afweging van belangenbehartiging’ betekent, alleen dat de overheid daar naar zoekt. De overheid wil voorkomen dat ICT-dienstverleners via de u-bocht zich als een preferente schuldeiser gaan gedragen en zich dus boven de andere schuldeisers gaan stellen. Ik ken de definitieve versie niet. Jij wel, dus wat staat in het voorstel, want ik ben benieuwd.
Gast, je mag van mij naar je werk fietsen, maar bij veel commerci?le dienstverleners is (vaak noodgedwongen) een andere afweging gemaakt. Als de grote autoleasebedrijven waren omgevallen en volgens jouw methode waren gestript van hun wagenpark, dan had je een honderdduizenden gedupeerde en boze autorijders en bedrijven. Maar goed, die mag jij gaan overtuigen via een ander forum.
Met betrekking tot jouw voorstel. Ik zie niet in waarom de overheid eventueel met een noodkrediet moet komen. Als de curator (vanuit de huidige wetgeving!) geen voortzetting van de diensten wenselijk vindt na gesprekken met o.a. investeerders, afnemers en leveranciers, dan is het gewoon einde oefening. Als partijen heil in een doorstart zien, dan komt er vanzelf krediet.
@John
Ik geloof dat ik je punt snap. U bedoelt dat een curator alleen opnieuw zal opstarten indien er voldoende gelden zijn?
citaat @John:
‘De overheid wil voorkomen dat ICT-dienstverleners via de u-bocht zich als een preferente schuldeiser gaan gedragen en zich dus boven de andere schuldeisers gaan stellen’
Dit argument is, met alle respect, in mijn mening zover ik kan zien op dit moment, te ruim. Hetzelfde argument kan gelden voor de energieleveraar (geen stroom is geen power om computers te runnen), belastingdienst (preferente schuldeiser), enz. En misschien zijn daar al aparte wetten voor?
Minder regelgeving is toch het motto? Laat gewoon de markt haar werk doen zolang het algemeen belang is beveiligd.
Dan zou ik eerder neigen i.p.v. van een apart wetsvoorstel:
Betaling vooraf vanaf het moment dat een bedrijf zaken wil doen met een ICT leverancier. Betaling bijvoorbeeld maandelijks of per kwartaal. Bijvoorbeeld met een verzekering voor de opdrachtgevers, dat men financieel beschermd is indien een ICT leverancier falliet gaat. En uiteraard volledige overgave van de betrokken boedel aan de nieuwe ICT leverancier in dat geval. Alhoewel dit pleit voor in house services ter verbetering van het gemak. Ik kijk sceptisch naar cloud computing en online office pakketen. Vind dat de verkeerde richting op gaan. Indien er bijvoorbeeld ergens een kabel stuk gaat, kan de gehele bedrijfsadministratie er uit liggen. Derhalve zou ik dus ook nooit de boekhouding online doen…
citaat @John:
‘Als de grote autoleasebedrijven waren omgevallen en volgens jouw methode waren gestript van hun wagenpark’
Ik neem afstand van deze uitspraak. Ik ben voor een geleidelijk afbouw, alhoewel ik het liefst elke benzine auto morgen zou zien stoppen met rijden ten bate van milieu. Mijn punt was, wellicht onduidelijk, dat indien men beter had gepland op groen vervoer, dan hadden we er nu een stuk beter voor gestaan. Benzine auto’s verkopen niet zo goed. En de alsmaar stijgende olieprijzen hebben bedrijven de afgelopen jaren ook geen goed gedaan. Wie doen het wel goed bedrijven die anticipeerde hierop. Fietsen en hybride auto’s verkopen als een tierelier.
@citaat John:
“Gast, ik zeg niet dat het wetsvoorstel een ‘optimale afweging van belangenbehartiging’ betekent, alleen dat de overheid daar naar zoekt”
Waar staat dat ik zeg dat u dat zegt? Ik wil het nog wel een keer uitleggen.
@Gast, de ICT-dienstleverancier zou na de aanpassing van de wet gelijkgesteld worden aan een verhuurder (schat ik zo in, want ik ken het wetsvoorstel niet). Die mag een failliet bedrijf er ook niet zomaar uitschoppen om druk uit te oefenen. De verhuurder behoudt zijn recht op vordering, maar kan wel gevraagd worden om nog maximaal 3 maanden te blijven leveren tegen betaling door de curator (de huur is vanaf datum faillissement een boedelschuld). Een ICT-bedrijf kan er baat bij hebben dat het pand niet meteen geruimd moet worden
Het omgekeerde geldt ook. Het contract met de (ICT)dienstverlener kan na een faillissement vroegtijdig be?indigd worden zonder rekening te houden met de opzegtermijn. Er is dan geen recht op compensatie. Een (ICT)contract dat pas na lange tijd geld oplevert, kan dus riskant zijn.
@Gast, kan jou niet volgen.
Kijk, als je geinteresseerd bent, eens op http://www.st-ab.nl/wetten/0084_Faillissementswet_Fw_WSNP.htm, of op http://wetten.overheid.nl/ (zoek op Faillissementswet, huur van bedrijfsruimte, algemene voorwaarden). Op http://nl.wikipedia.org/wiki/Faillissement_(Nederland) staat een Jip en Janneke samenvatting
@ICT-er Mijn toetsenbord had kuren. Een aantal letters deden moeilijk, hierdoor ging het proeflezen lastiger omdat ik te geconcentreerd was op de letters… Wanneer ik het terug lees kan ik er tevens amper een touw aan vast knopen.
Dank voor de informatie. Prettig. Ik zal deze doornemen.
Een zorg in dit verhaal is, vind ik, dat voor mij onduidelijk is hoe lang het duurt om curatele af te handelen. En inclusief betalingsherinnering en deurwaarder traject: hoe lang iemand dan diensten moet blijven leveren?
Vraag me af of er overleg is geweest met de branche en MKB. Is er gelijk een wetsvoorstel gemaakt? i.p.v. om de tafel te zitten en met een oplossing te komen.
Een en ander kan mij doen besluiten te stoppen met diensten te leveren in Nederland. Een te hoog risico om het schip in te gaan, indien ik mijn zaken niet kan waarborgen.
Dus ik sta open voor duidelijkheid en een tussenweg indien nodig.
@Gast, verhuurders, energieleveranciers en straks wellicht ook ICT-bedrijven moeten tegen het afgesproken tarief maximaal 3 maanden leveren.
Er is geen sprake van curatele, maar faillissement. De curator moet in de belangen van schuldeisers behartigen, niet die van de onder curatele gestelde persoon.
Dit is ook geen betalingsherinnering en deurwaardertraject meer, want je doet zaken met de curator aan wie je jouw vorderingen mag melden. (De oude eigenaar heeft financieel helemaal niks te zeggen).
Overal in de westerse wereld heb je wetgeving rond faillissement en uitstel van betaling. De verplichting tot betaling door de eigenaar duurt in Nederland dacht ik tot de dood van de failliet. Een eigenaar mag in sommige landen al snel met een schone lei beginnen. Dus of je in een ander land beter af bent? Dat zou ik wel eerst goed per land gaan uitzoeken.