Een curator kan ict-dienstverleners verplichten om hun diensten te blijven leveren aan een failliete klant. Dat staat in een wijzigingsvoorstel van de Faillissementswet. Een betalingsachterstand uit het verleden is geen grond waarop de leverancier zijn diensten mag staken. Ict-leveranciers zullen bij het sluiten van contracten nog beter moeten kijken met welke bedrijven ze in zee gaan, nu het aantal faillissementen toeneemt.
Het gaat om een periode van drie maanden die automatisch ingaat nadat een bedrijf failliet is verklaard. In die zogenoemde afkoelingsperiode maakt een curator de balans op van de schuldeisers en wordt vaak een insolventiejurist ingezet die de mogelijkheden van een doorstart van het bedrijf onderzoekt.
Als het wetsvoorstel wordt ingevoerd kan een bewindvoerder de ict-leverancier dwingen om zijn dienstverlening voort te zetten. De klant moet wel voor die voortgezette dienstverlening betalen. Het gaat om leveranciers van goederen of diensten die voor de voortzetting van het bedrijf noodzakelijk zijn. Het staken van bijvoorbeeld boekhouding als webdienst kan een definitieve nekslag voor een bedrijf betekenen.
Eneco
Maandag 10 augustus 2009 werden bij onderdelen van energieleverancier Eneco de ict-diensten gestaakt. De leverancier gebruikte de gestaakte dienstverlening als drukmiddel om met de curator in gesprek te komen. Nadat een curator de betaling van voortgezette diensten verzekerde en een bedrag van 1,3 miljoen euro aan openstaande rekeningen erkende, werden de diensten hervat.
De wetswijziging moet nog door de Tweede Kamer worden goedgekeurd.
Machtspositie
De zaak is actueel nu door de zware economische omstandigheden steeds vaker bedrijven bankroet gaan. Ict-leveranciers gebruiken het staken van hun dienstverlening als dwangmiddel om openstaande rekeningen betaald te krijgen, in contact te komen met curatoren en zichzelf boven andere schuldeisers te plaatsen. Ze hebben een monopoliepositie doordat ict steeds vaker een hoofdrol binnen de bedrijfsvoering vervult.
Ict-leveranciers proberen vanuit die machtspositie voorrang te krijgen op andere schuldeisers. Wettelijk gezien staan ze niet hoger dan andere schuldeisers. Als bijvoorbeeld geld beschikbaar komt uit de verkoop van onderdelen van het failliete bedrijf, dan gaan die inkomsten eerst naar de huur van het kantoor, het salaris van de curator en de Belastingdienst (als daar nog achterstand van betaling is). Daarna zijn de overige leveranciers, waaronder de ict-bedrijven, aan de beurt.
In mijn ogen zou het te belachelijk voor woorden zijn.
Bij de supermarkt krijgt je ook geen levensmiddelen mee naar huis als je zonder geld komt binnenlopen. Waarom zou dit wel het geval moeten zijn bij een ict-leverancier?
Ik ben heel benieuwd of deze wijziging erdoor komt.
Als deze wetswijziging erdoor komt, ben ik benieuwd wat de volgende verandering zal zijn… Of zal de overheid zichzelf hiermee willen beschermen bij haar eigen ict-projecten richting al haar ict_leveranciers??
Ik vraag me toch af hoe hierin een ICT dienstverlener anders is dan andere dienstverleners.
Bijvoorbeeld een transportbedrijf blijft ook opslagkosten maken voor de producten van een failliete klant. Het buitenzetten/weggooien/verkopen van die producten kan dan ook als pressiemiddel gebruikt worden. Met de groeiende focus op core business worden de ondersteunende bedrijven steeds machtiger. Welke volgende branche doet een greep in de kas en moet terug geroepen worden?
Overigens is een faillissement altijd al een minder prettige aangelegenheid, waarbij je als “brave” schuldeiser altijd al benadeeld wordt. Leveranciers die met grof geweld hun producten terughalen is zeker geen uitzondering. Aan de andere kant doet een curator er al zolang over dat alles met waarde ondertussen in de uitverkoop kan.
@RV, de overheid a) gaat niet failliet en b) de belastingdienst gaat al voor ten opzichte van andere schuldeisers m.u.v. de curator (zie boven). De overheid heeft die extra bescherming dus niet nodig.
Het gaat om het stimuleren van een mogelijke doorstart van bedrijven in problemen, die met wild west praktijken van leveranciers te maken hebben (zie bijdrage CasperD). Zoals gezegd, de klant moet voor die voortgezette dienstverlening betalen.
De meeste leveranciers hebben daar baat bij. Dat kan ook een ICT-bedrijf zijn.
De grap zit in het feit dat de betaling dan gegarandeerd gaat worden. Er is niet veel te doen aan oude rekeningen maar zolang je zeker weet dat de betaling daarna wel doorgaat is er niet direct een probleem.
Maar ik vraag me wel af hoe je kunt garanderen dat de boedel nog genoeg heeft om de nieuwe rekeningen te betalen. Het is een probleem wat wel vaker voor komt. De oplossing in de oude economie is dan dat de rekening contant betaald moet worden. In het geval van ICT wordt het dan vooraf betalen voor services.
Als dit erdoor komt zal dat ook extra faillissementen of surseances opleveren. Een ICT leverancier zal achterstanden niet meer laten oplopen en eerder het duwtje over de rand geven.
Volgens mij is het nu bij surseance al wel zo dat je diensten moet voortzetten.
Ja doehoeg.
Geen rekening betaling is geen dienstverlening krijgen. Ik moet mijn kosten ook betalen. En met alle respect voor mensen die er niks aan kunnen doen aan hun falliesement. Ben de beroerste niet, maar niet gekke henkie.
Indien men geld heeft voor een doorstart heeft dan wil ik eerst een degelijke betalingsregeling zien. En betaling vooruit. Dus bijvoorbeeld 20% van de achterstand en de huidige kosten. Afhankelijk van de hoogte van de achterstand.
P.s.
En Eneco is wel de laatste die, wat mij betreft, mag zeuren. Een telefonistiche medewerker maakte een keer een fout. Dat kan gebeuren. Echter een extra onnodige (en onterechte) rekening. Van de klantenservice kon ik de pot op. Zit tot de dag van vandaag met de schade. Ben blij dat ik geen klant meer van hun ben.
Had Eneco tijdens de overname de zaken maar beter moeten regelen.
Mooi heh, in de komkommer tijd bedenken die ambtenaren direct iets als iets driemaal in het nieuws komt.
Ik pleit ook voor een wet die dwingt banken die failliet gaan te dwingen al hun consumenten klanten hun dienstverlening te continueren….
en wat is er nu anders met die wet dan zonder in het licht van dit eneco debalce? die ict-er kreeg nog 1,3 miljoen.. met wat druk hebben ze nu wat zekerheden en wordt er weer geleverd, die wet doet hetzelfde (3 maanden betaald leveren..) maar ja, we moeten en zullen meer regels hebben hier in nl…
Ik vermoed dat dit voornamelijk betrekking heeft op ICT-services die weinig directe kosten met zich meebrengen zoals het verhuur van software. De pijn die leveranciers dan lijden, is relatief.
@Gast, curatoren denken niet in Ja doehoeg termen. Het zijn juristen met een wettelijke taakstelling. Ze moeten o.a. de boedel beheren, de belangen behartigen van schuldeisers (per definitie meerdere, vaak ook personeel) en naar overname- en doorstartmogelijkheden kijken. Daarom mag de curator soms nieuwe boedelschulden maken omdat de uiteindelijke opbrengst groter is.
Omdat failliete bedrijven anderen kunnen meesleuren (bij een kwart van de faillissementen) en het aantal faillissementen sterk oploopt, zoekt de regering naar een optimale afweging van belangenbehartiging. Dus wie heeft een beter idee.
Overigens, als de regering in Ja doehoeg termen had gehandeld, dan waren vele duizenden collega?s hun leasebak kwijt geweest.
@Bert-Jan, ook weinig directe kosten zijn kosten. Ons datacenter heeft een aantal operators die daar 24×7 zitten. Nu kun je zeggen dat ze er toch zitten of er nu 100 of 101 klanten voor betalen.
Blijft het feit dat er voor een geleverde dienst betaald dient te worden. Software of services is dan niet anders dan een fysieke levering. Als er dan al verschil is dan is het het (juridisch) eigendom van goederen tegenover niet fysieke goederen. (Bij de eerste kun je je spullen terughalen, beide de laatste is dat niet mogelijk). En in het voorbeeld van Eneco werd er wel degelijk iets geleverd. De servers die nodig zijn voor de service kosten iets (ruimte, stroom, licenties etc). Maar anders dan fysieke goederen zijn die niet achteraf terug te halen.