Werkgevers zoeken naar slimme manieren om de kosten te drukken. Zo vroeg een werkgever personeelsleden een deel van het loon in te leveren en hoopt een andere baas dat zijn werknemers een jaar willen thuisblijven in ruil voor een kwart van het salaris. Computable zet op een rijtje welke besparingspogingen de laatste tijd de revue passeerden.
Aangepaste bonusregeling
Medewerkers van Ordina krijgen alleen nog een bonus als hun werkgever het jaar afsluit met winst. Of dat gaat lukken is de vraag, aangezien de dienstverlener vorig jaar ruim 81 miljoen euro verlies maakte. Vakbond FNV Bondgenoten adviseert leden niet akkoord te gaan met de aangepaste bonusregeling.
Een jaar thuis
Telecombedrijf BT schrapte in de Benelux 125 banen. Verder geeft de werkgever personeelsleden de mogelijkheid een jaar op te bank te zitten tegenover een 25 procent van het salaris. Werknemers die in deeltijd gaan werken, krijgen bovendien een eenmalige bonus van ruim 1100 euro. Het Britse bedrijf past deze regeling vooralsnog niet in Nederland toe.
Loonoffer
HP Nederland heeft medewerkers gevraagd om een vrijwillige loonsverlaging. In eerste instantie wordt dat vooral verlangd van alle managers, maar ook het personeel zonder leidinggevende functie krijgt er voor eind 2009 mee te maken. Het is een structurele maatregel waarmee het bedrijf gezond moet blijven, aldus een woordvoerder.
Vrijwillig vertrek
Mobieltjesfabrikant Nokia kwam begin dit jaar met een vrijwillige vertrekregeling die gedwongen ontslagen moet voorkomen. Het bedrijf wil zo wereldwijd duizend banen schrappen. Ook vraagt de werkgever of werknemers vaker onbetaald verlof willen nemen en of zij vakantiedagen willen opnemen, in plaats van ze te laten uitbetalen.
Dertiende maand ruilen
Chipmachinefabrikant ASML vraagt werknemers hun dertiende maand te ruilen voor aandelen, contant geld en baangarantie. De werkgever hoopt zo tien procent te besparen op arbeidsvoorwaarden.
Heeft nu echt niemand door dat bedrijven last hebben van de crisis omdat mensen niets meer te besteden hebben. Door te bezuinigen op de mensen hebben zij nog minder te besteden waardoor de spiraal alleen maar verder omlaag zal blijven gaan. Niemand zou akkoord moeten gaan met een versobering van de voorwaarden, en bedrijven zouden het niet eens moeten willen voorstellen omdat zij hiermee hun eigen einde bezegelen.
Wat ik in dit overzicht nog mis is PART_TIME werken.
Wanneer er minder werk is, kun je met part-time werken het voordeoorlogse loonslavernij dogma van de verplichtige ’40 urige werkweek” tot aan je dood, pensioen eens een keertje loslaten.
Bekijk het eens van deze kant Werk-Nemers:
De mooiste en grootste tijd van jouw EIGEN leven breng je “werkend voor geld” door binnen de bedrijfsmuren, ten bate van de belangen van een ANDER.
Dat kan anders toch?
Werk->Prive balans:
Gezien het aantal mensen wat ziek word op/door hun “werk” de laatste jaren, zou een blijvende motivatie kunnen zijn om de werk-prive balans eens te verschuiven richting prive.
– Als werk-nemer kom je meer aan je EIGEN dingen toe,
– Minder werkdruk dus een gezonder leven,
– Reductie van het aantal zieke werknemers (goed voor de baas),
– Betere werkverdeling over ALLE mensen die willen werken
… “and we all benefit” 🙂 Can we change yes we can?
@vos,
Je hebt gelijk dat dit een negatieve spiraal is. Echter je kunt nauwelijks verwachten dat bedrijven in de markt dit zelf gaan reguleren.
De enige die sturend kan optreden is de overheid, die zou anticyclisch moeten handelen. In goede tijden extra belasting om de staatsschuld te verminderen, en in slechte tijden staatsschuld vergroten door extra investeringen te doen.
Makkelijk gezegd, in de praktijk lukt het de overheid nauwelijks om dit toe te passen.
Wat veelal speelt is dat gezonde bedrijven de omstandigheden aangrijpen om maatregelen (reorganisatie, ontslagen) die anders moeilijk te verkopen zijn doorvoeren met instemming van bonden, OR en publieke opinie.
Veel verliezen die op dit moment geleden worden zijn deels een gevolg van ‘voorzieningen’ en ‘afschrijvingen op goodwill’. Lees je de cijfers door en laat je dergelijke posten buiten beschouwing dan blijkt er plotseling heel wat winst gemaakt te worden. Genoeg bedrijven die per definitie alleen een lagere winst hebben.
Bankhangers gewoon inzetten, als ?
Een ICT-detacheringsmedewerker heeft vaak meer in huis dan slechts 1 expertise waar op het ogenblik de opdrachten niet voor het oprapen liggen. En juist om die andere kwaliteiten, daar gaat dit idee over om de tijd te overbruggen dat iemand weer wordt ingezet op zijn eigenlijke expertise.
Detacheringsmedewerkers zijn vaak wandelende kennisbanken. Denk aan hele simpele dingen zoals kennis van functionaliteiten van MS-Word, MS-Excel, leren hoe je beter kunt zoeken op Google (is nog een hele kunst!), de tijd nemen om met eindgebruikers te praten om erachter te komen wat hun ICT-behoefte is, inventariseeractiviteiten die vaak blijven liggen, uitleg geven over technisch beheer-aspecten bij andere afdelingen (netwerken, infrastructuur, routers etc.). En zo kan ik nog wel even doorgaan?zeg maar, kennisdeling in brede zin.
Tegelijkertijd is er zeker tijdens crisistijd bij bedrijven geen tijd voor de ?zaken op orde brengen?-activiteiten, archiveren, opschonen etc. Dit zijn toch vaak klusjes binnen een ICT-afdeling die liever niet aan uitzendkrachten wordt overgelaten en die ook niet goed als een volwaardige opdracht naar detacheringsbedrijven uitgezet kan worden.
De inzet van bankhangers op dit soort tussenklussen maakt 1 en 1 is 4!
1. Tevreden klanten (klusjes die anders blijven liggen worden opgepakt),
2. Tevreden medewerkers (die worden zelf ook niet blij van bankhangen),
3. Geen onnodige ontslagenen (medewerkers die echt niet functioneren moeten er natuurlijk gewoon uit) en
4. Veel offspin-mogelijkheden voor nieuwe betaalde opdrachten.
De klanten willen dit wel maar of de detacheringsbedrijven het aandurven is nog de vraag, want met het aanbieden van de bankhangers los van hun expertise, daar kun je natuurlijk geen prijskaartje aan hangen. Het is aan de klant wat die het waard vind na afloop van de afgesproken klus. Op het afrekenmechanisme zijn varianten mogelijk; bijvoorbeeld schenk de waarde van de klus aan een goed doel dat door het detacheringsbedrijf structureel wordt gesteund. Of de waarde kan ook zijn dat een bankhanger daarna wel een betaalde opdracht krijgt.
Het werkt alleen als er commitment is over en weer om voor een x-aantal uur per week en voor een bepaalde periode een bankhanger in te zetten. De klant krijgt de bankhanger die beschikbaar is, voldoet die niet voor hetgeen de klant wil of komt er een betaalde inzet voorbij dan komt de volgende bankhanger. Dit idee kan worden uitgevoerd net zolang de crisis duurt en mogelijk bevalt het zo goed dat het een blijvertje is 😉
Michelle Hofland (ChiWorks.nl en Capgemini)
De enige die sturend kan optreden is de overheid, die zou anticyclisch moeten handelen. In goede tijden extra belasting om de staatsschuld te verminderen, en in slechte tijden staatsschuld vergroten door extra investeringen te doen.
Makkelijk gezegd, in de praktijk lukt het de overheid nauwelijks om dit toe te passen.