Een ict-infrastructuur bestaat uit veel componenten die veelal afhankelijk zijn van elkaar. Bij toepassing van virtualisatie is dit goed te zien. Een server- of een desktopsysteem is immers gewoon een file op het SAN. Deze SAN moet benaderbaar zijn door het hostsysteem waarop de virtuele instances draaien. Om die virtuele instances hoog beschikbaar te maken moet het hostsysteem redundant op het SAN en op het netwerk worden aangesloten. Het hostsysteem moet worden voorzien van de juiste hoeveelheid spanning en de nodige koeling om zijn werk goed te kunnen doen. Zo zie je dat er verschillende schakels zijn in de hele keten die allen van belang zijn voor het juist functioneren van die virtuele instance(s).
Aandacht voor schakels
Aangezien al die schakels zo belangrijk zijn is het toch op zijn minst merkwaardig dat er zo weinig aandacht wordt geschonken aan die schakels. Deze laatste uitspraak moet ik enigszins nuanceren als we het hebben over de realisatie van een nieuwe infrastructuur. Overal wordt aan gedacht: redundante SAN switches, redundante HBA's, redundante netwerkswitches, twee SAN-systemen die met elkaar synchroniseren, enz… Er worden prachtige ontwerpen geschreven die hoge beschikbaarheid als voornaamste speerpunt hebben. Disaster recovery-procedures worden bedacht, uitgewerkt en na implementatie getest; zo hoort het ook! Helaas zien we ook dat tijdens implementaties concessies worden gedaan op het ontwerp of de projectplanning, omwille van het geld of de complexiteit in zijn geheel.
Hoe kan het dan toch fout gaan?
Echter, na verloop van tijd verzwakt of verdwijnt zelfs de aandacht voor al deze o zo belangrijke componenten. Hoe kan het toch gebeuren dat er servers crashen vanwege de warmte die ontstaan is in een serverruimte? In mijn ogen moet er voor de neus van de beheerders een gigantisch scherm hangen waarop onder andere de temperatuur van de verschillende componenten en die van de ruimte getoond wordt. Je kunt namelijk alle componenten nog zo hoog beschikbaar maken, maar wanneer deze componenten zich in dezelfde ruimte bevinden zullen ze allemaal last krijgen van bijvoorbeeld een temperatuurstijging! Hoe ga je het management uitleggen dat bij een calamiteit slechts de helft van de systemen zijn uitgeweken omdat het SAN in de uitwijklocatie niet synchroon loopt met het productie-SAN? Dit moet je toch continu bewaken om al datgene wat ooit bedacht is waar te kunnen maken?
Zo kan ik nog een aantal zaken opnoemen die vaak verwaarloosd worden:
– Het actueel houden van een disaster recovery-plan.
– Het monitoren van vrije ruimte op het SAN.
– Het monitoren van SAN-/netwerkswitches.
Het probleem hierbij is dat men het belang van een gezonde infrastructuur pas inziet op het moment dat het een keer goed mis gaat. Feit is echter dat veel investeringen in redundante componenten te niet worden gedaan wanneer er niet voldoende aandacht is voor deze componenten.
U vraagt, wij draaien?
Er zal mijns inziens meer aandacht moeten komen voor het beheren en monitoren, gedurende de gehele looptijd, van al deze infrastructuurcomponenten. Het initiatief hiervoor ligt bij ons 'ict-experts' en bij het management van de betreffende bedrijven. Wij moeten bedrijven wijzen op de mogelijkheden waarmee ze de geschetste problematiek kunnen voorkomen en management moet dit eisen van de beheerorganisatie om zodoende investeringen te kunnen verantwoorden. Vraag daarom je leverancier om mee te denken met jouw business case. De tijd van ‘u vraagt, wij draaien' is voorbij!
Gelukkig zijn er meerdere mogelijkheden om de IT infra te monitoren. TSMS heeft een proactieve monitoring oplossing en bewaakt de gehele infra, zolang de verschillende componenten IP “praten”. Kijk eens op http://www.tsms.nl
Breng overzicht in uw infrastructuur, vorm een end2end weergave van uw belangrijke processen en zorg dat u zicht heeft op trends en tendensen in server of process groepen.
Proactief management begint met deze stappen en wij zullen hierover uitwijden tijdens ons seminar op 15 oktober in Alphen a/d Rijn. De ochtend zal bestaan uit een presentatie en demonstratie gevolgd door een lunch door ons aageboden en vrij van kosten
Volgens mij is dit een stukje professionalisering van je hele beheersomgving.
Begint het met een beheerder die dit soort monitoring erbij doet als hobbyprojectje; na een tijdje verwatert het. Een andere beheerder, geen focus meer door andere problemen/uitdagingen etc.
Wat kan helpen is e.e.a. te formaliseren in procedures en werkinstructies, en op gezette tijden een audit te doen hierop.
Overigens bestaat ook hier weer het gevaar van verwatering.
Hetzelfde zie je bij bijv. backups maken. In het begin is er volle aandacht hiervoor, maar omdat er nooit gebruik van gemaakt hoeft te worden, verslapt de aandacht. Totdat…….
Een meer professionele organisatie zal minder snel verslappen, en meer investeren in het hele monitoren en onderhouden van de monitoring.
Op zich niks nieuws, maar het bekende liedje…
Dingen die goed gaan, die dag-in, dag-uit goed funktioneren zijn niet interessant, niet ‘sexy’. ITers willen graag aan nieuwe dingen knutselen.
Je kunt in menig organisatie roepen wat je wilt dat er geld+mensen+tijd+aandacht aan beheer en voorkoming van calamiteiten besteed moet worden, maar vaak wordt dat afgewimpeld. Al helemaal in het MKB.
Hetzelfde met brandpreventiemaatregelen of ontruimingsplannen. Iedereen doet er lacherig over, en wil niet meedoen met kinderachtige oefeningen, “want we hebben wel wat beters te doen”.
Niet juist, maar wel de realiteit van alledag.
Totdat…
Totdat het echt fout gaat, en dan is er plotseling weer geld en mankracht om de put te dempen waar zojuist de kalveren in verdronken zijn.
En vooral in deze economisch krappe tijden, ziet de CFO je al aankomen als je geld/tijd wilt voor preventie- c.q. zaken die niet direct geld opleveren. Maar alleen bedoeld zijn voor ‘what if’.
Suk6!
Ik ben het helemaal eens met het stuk van Peter Noorderijk.
Ondanks het feit dat de aandacht in de afgelopen 10 jaar van (individueel) system management naar (keten) service management is gegaan, blijft aandacht voor de individuele schakel belangrijk. Ook in tijden dat de infrastructuur wordt gezien als een ‘wolk’, heb je wel goedwerkende ‘druppels’ nodig om tot Cloud Computing te komen. Gelukkig zijn er grote sprongen gemaakt op het gebied van het opleveren van beheerbare componenten: zowel hardware en software die al met beheer in gedachten worden gemaakt, als complete combinaties daarvan die als ??n geheel beheerd kunnen worden als bouwsteen in de wolk.
De uitdaging voor de IT organisaties blijft om de balans te houden tussen kost-efficientie enerzijds en serviceniveau & risicobeheersing anderzijds. Misschien dat visies als ‘Dynamic Infrastructure’ en ‘Cloud Computing’ kunnen helpen om traditioneel beheer (op zoch misschien niet “sexy” genoeg zoals hierboven gesteld) weer in de kijker te spelen, zodat het de aandacht krijgt die het verdient.