Hackers gaan handig te werk. Ze infecteren dan wel een netwerk / systeem, maar doen dat zo dat hun aanwezigheid niet zomaar wordt opgemerkt door de eigenaar. Dat is indrukwekkend en lijkt op het gedrag van veel parasieten. Je hebt ze (in de levende natuur) in vele soorten en maten. Sommige vreten hun gastheer zo snel mogelijk leeg, leggen eieren die zich weer verspreiden voor een volgende besmetting, maar sommige soorten parasieten huizen in de gastheer en vallen hem niet ál te lastig, behalve dat ze van hem snoepen. Maar dat is de natuur..
In dit soort situaties hanteren wij in IT-securityland de ‘zero tolerance’ richtlijn: anders dan in de natuur verzetten we ons tegen elke besmetting, ongeacht de ernst, want meesnoepen kan niet.
Verizon’s DataBreach Report bood interessant leesvoer dezer dagen: het biedt een inkijkje in het verloop van prominente hacks over heel 2008 (alleen die die bekend zijn geworden, dat wel).
Veruit het interessantst is het diagram op pagina 35 waar het tijdsverloop van de opeenvolgende fasen van de inbraak staat weergegeven.
Let op de grootste bollen die duidelijk aangeven dat er meestal al weken tot maanden sprake was van besmetting voordat die werd ontdekt.
Het is een overweldigend beeld dat hieruit oprijst met -naar mijn smaak- een belangrijke boodschap: de betrokken partijen behoorlijk te hebben zitten slapen, want maanden besmet zijn en dat niet doorhebben, da’s een sterk staaltje van ‘de andere kant opkijken’. Dat parasieten meesters zijn in het onopvallend opereren heeft natuurlijk ook een belanrijke rol gespeeld, want dan kun je kijken maar niet zien..
In bijna alle gevallen zijn de bedrijven ingelicht door anderen over hun besmetting omdat de omgeving er last van begon te krijgen. Daar begon het op te vallen. Zonder hen hadden de hackers nog maanden (jaren ?) door kunnen gaan met hun spel: het wegsluizen van ver-handelbare informatie.
En de getallen zijn groot: honderdduizenden tot miljoenen vertrouwelijke gegevens worden vermist en verhandeld voor goed geld. De schade komt neer bij de besmette partij. Bij Heartland is het inmiddels opgelopen tot ca. 15 miljoen dollar, maar dat is nog te overzien, toch?
Een belangrijke overeenkomst van deze hackers met parasieten in de natuur is dat de E-parasieten heel effectief worden in het buiten de deur houden van concurrerende meesnoepers. Het voordeel dat je de gastheer biedt is dan substantieel. De afweging van voor- en nadelen leidt dan nogal eens tot een geven en nemen in balans, symbiose.
Ligt symbiose ook voor de IT in het verschiet? Blogger Dan Geer verwacht en hoopt het een beetje, maar het voelt voor een rechtgeaarde hollander erg ongemakkelijk een dief mee te laten eten, alleen om de andere boeven buiten de deur te houden.
In Italië hebben ze daar al heel lang mee geleefd (alhoewel de strijd niet gestreden lijkt) maar of daar de situatie bevredigend is..?
André Beerten werkt bij GlidePath, Controls-based IT & Managed Security-provider