Dat outsourcing niet altijd een kosten/baten-analyse is, mag in ondernemend Nederland inmiddels duidelijk zijn. Hoewel outsourcing de laatste jaren voor veel Nederlandse bedrijven een doodgewoon werkwoord is geworden in hun vakjargon, blijft continu de overweging: welke kennis houd je in huis?
Bij outsourcing wordt direct ook gedacht aan het uitbesteden van werk. In mijn optiek gaat het juist om het aangaan van een partnership. Partnership omdat ict toch strategisch belangrijk is voor je bedrijf en dus de outsourcer een verlengstuk zou moeten worden van je eigen organisatie. Vaak gaat het ook om processen die je nu vaak niet zo goed op orde hebt. Je moet niet gaan uitbesteden om een derde de troep op te laten ruimen of alleen te kijken naar kostenverlaging. Dat is kortetermijndenken. Het erkennen dat bepaalde partijen iets beter kunnen omdat ze daar hun werk van hebben gemaakt, is de basis voor de overweging. Ook als dit strategisch voor je eigen bedrijf is.
Zo werkt het Kadaster al enige tijd aan een project om het traject van de akteverwerking te digitaliseren. Dat wil zeggen dat het Kadaster naast een afschrift van de originele akte ook een elektronisch formulier met de voor het Kadaster relevante gegevens krijgt toegestuurd van het notariaat of de banken. De gegevens in dit elektronische formulier worden automatisch verwerkt. De automatische akteverwerking heeft als doel om tot een snellere afhandeling te komen, waarbij er minder fouten worden gemaakt. Gevolg: een verhoging van de klanttevredenheid en kostenreductie. Naar verwachting zal uiteindelijk zal 70 procent van de aktes via deze weg worden verwerkt.
Strategische stap
Een externe partij werd in dit proces betrokken en dan niet alleen vanwege het kostenaspect en de extra handen die op deze manier snel konden worden ingezet. Voor het Kadaster was het in zee gaan met een nearshore-partij ook een strategische stap. 'Voor ons is dit een mooie gelegenheid om verdere ervaring op te doen op het gebied van uitbesteding', legt hoofd ict van het Kadaster, Stella Kuin, uit. 'Momenteel zijn wij bezig met een business case waarbij we kijken of er meerdere onderdelen uit te besteden zijn. Qua infrastructuur gebeurt het al, maar nu kijken we ook naar de beheerkant. Voor dit project werd de formulierontwikkeling in Servië gedaan. Het was voor ons nieuw vanwege de taal (voertaal Engels) en de afstand, maar de ervaring is positief. Met name de flexibiliteit en het meedenken is duidelijk een grote meerwaarde gebleken. We kregen zicht op alternatieve oplossingen waar we anders niet op gekomen waren. Naarmate de relatie langdurig wordt en de andere partij weet welke vraagstukken er bij ons leven, wordt die meerwaarde steeds groter. Voor ons blijft de vraag hoe de oplossingen ingebed kunnen worden in onze eigen omgeving. Alleen al om hierin de regie te kunnen voeren, zal kennis op het gebied van integratie niet uitbesteed worden. Een ander terrein waar voor ons de grens van het uitbesteden ligt, is de kennis op het gebied van specifieke Kadaster-applicaties en Kadaster-processen.'
Samenspel
Volgens de visie van Kuin kan een sourcingproject alleen succesvol uitpakken als er sprake is van een hecht samenspel tussen de betrokken partijen. In het geval van het Kadaster zijn dit er drie: de businesskant van het Kadaster, de ict-afdeling van het Kadaster en een externe partij. Kuin: 'Zonder het samenspel gaat het niet. Ieder brengt een stukje van de puzzel mee. Een vraag die nu speelt, is bijvoorbeeld of de formulierontwikkeling een terrein is waar we ons zelf op moeten gaan richten. Levert dat voldoende werk op om mensen aan het werk te houden? Het antwoord hebben we nog niet. Wel realiseren we ons dat het goed is om flexibel daarin te zijn.'
Dhr. Van Oranje doet me denken aan de hypotheekventers van de jaren 90 om een nieuwe meute lemmings te dirigeren naar een nieuwe crisis. Wie destijds tegen argumenteerde en common sense gebruikte – waardemodellen zijn vaak niet zo moeilijk – moest het al snel afleggen in de consensus van de hallucinatie: de huizenprijzen bleven stijgen wat gold als ultiem bewijs, maar niet meer dan self-fulfilling prophecy bleek. Elke massapsychose eindigt met schuim op de mond, of in de goot.
Wie defcon bijwoont, de hackersconferentie, weet wel beter : de digitale infrastructuur is rampzalig, lek als een mand. Hosters worden getroffen door 10000 tot 20000 aanvallen per dag, hele volksstammen , en de vakantievierende nederlander logt gezellig in op open wifi netwerken waar de plaatselijke maffia een digitale roof pleegt. Ik ga hier niet dieper in op devices die uit de schemerwereld te verkrijgen zijn.
Met een anarchische levensstijl waarin je zorgvuldig uit groepshallucinaties blijft door regelmatig te verhuizen en zorgen dat je ingehuurd wordt om weer te verdwijnen, word je toch alsnog via de belastingen meegetrokken met de lemmings wat zuur als een augurk is. Ijsland kopen met een stel gelijkgestemden blijft een optie. Richard dawkins heeft het allemaal al eens beschreven in het boek “the selfish gene” en dan snap je het “genetisch defect” beter en waarom soorten, dankzij memetische overerving net zoals produkten een lifecycle hebben die eindig is.
ik zal wel iets fout zeggen als IT professional, maar het leek me voldoende legitiem om me niet af te vragen of hier een nieuwe hallucinatie ingezet wordt.
Het enige positieve aan het verhaal van de auteur is het feit dat na verloop van tijd de overheid verdwijnt: in een osmose van kosten verdwijnt immers al het werk en zijn er geen opbrengsten meer, de overheid vervolgens omkeilt en we dan een gezonde nieuwe start kunnen maken.
Go, go, go! Weg met al dat rotwerk.