Het lijkt het nuttige met het aangename te verenigen: thuiswerken. Je kunt je tijd indelen zoals je zelf wilt, hoeft niet de file in, is de perfecte manier om werk en privé te delen. Het nieuwe werken in optima forma. Nog even een wasje doen, rustig de tijd nemen voor de kinderen, de sudderlappen om drie uur op zetten en dan 's avonds nog wat mail wegwerken of je projectwerkzaamheden afronden.
Zelf maak ik graag gebruik van de vrijheid die ik als manager heb; mijn agenda is dynamisch en door mijzelf te bepalen. Als ik een dag geen afspraken heb, ga ik meestal niet naar één van onze kantoren toe; waarom zou ik? Ik zit al bijna 40.000 kilometer per jaar in de auto en besteedt talloze uren in de verschillende stadia van voorwaarts bewegend verkeer.
Ik kan beginnen zodra de kinderen de deur uit zijn en hoef pas te stoppen als ze terugkomen, neem minder pauzes omdat er toch geen collegae zijn om mee te kletsen en de lunch kan helemaal snel; broodje smeren en achter de laptop verder. Want ik ben natuurlijk maximaal genetwerkt! Met vpn kan ik bij Outlook, via MSN en Outlook Messenger kan ik overleggen met collegae en medewerkers en voor de noodzakelijke meetings hebben we ook nog Skype en WebEx. Met LinkedIn, Plaxo, Twitter en Hyves hou ik iedereen op de hoogte van mijn wederwaardigheden en lees ik ook wat anderen doen. Ik hoef dus niks te missen, wie heeft er nou nog persoonlijke interactie nodig? Alles kan via de digitale snelweg.
Ook mijn werkomgeving verandert verder op mijn laptop niet. Vpn geeft me toegang tot alles waar ik het bedrijfsnetwerk voor nodig heb. De file-servers, de Outlook-agenda, Livemeeting, alles is in een paar muisklikken bereikbaar. Zelfs de gsm met zijn push-mail functionaliteit werkt mee om werk locatie- en tijdonafhankelijk te maken.
Theoretisch gesproken zijn de grenzen tussen werk en privé dus aan het vervagen, niet in het minst omdat werk zo'n belangrijk deel van je leven uitmaakt. Even je Gmail of favoriete fora bekijken onder werktijd is net zo normaal als 's avonds thuis je via Outlook Web Access je mail controleren of een creatief idee uitwerken.
Toch merk ik dat ik wat kriegel wordt als ik teveel thuis zit. Ik ga me vervelen, lijkt wel, en activiteiten die niet per se hoeven te gebeuren doe ik ook niet altijd zodra het kan. Er is niet iemand die mij er op aanspreekt wat ik moet doen, wanneer ik het moet doen en waar ik het moet doen. Resultaten van mijn werk blijken (enkele instrumentele uitzonderingen daargelaten) meestal pas op de lange termijn, door inzetten, omzet en de tevredenheid van mijn medewerkers. Het schrijven van notities, uitwerken van proposities, bijwerken van intranetcontent en andere zaken hebben vaak minder tijdsdruk en vereisen een bepaalde creativiteit en inspiratie.
Toegegeven, creativiteit en inspiratie laten zich niet dwingen, maar ik ervaar dat de transitie maken naar mijn werkgerelateerde gemoedstoestand door mijn pak aan te trekken en in de auto naar kantoor te rijden een moment van gewaarwording is. Een rustige overgang van mijn ene denkpatroon (die van huisvader) naar mijn andere denkpatroon (die van manager) en 's avonds vice-versa. Het bewust beginnen en eindigen van de werkdag geeft me meer rust en zet ook mijn hoofd klaar voor de proactieve houding die ik nodig heb voor mijn werk. Daarnaast kan ik na een werkdag met recht mijn hoofd afsluiten voor de eisen van de zaak; vandaag mijn best gedaan, morgen weer een dag (noodgevallen daargelaten). Thuis ben ik voor een deel nog bezig met het huishouden, op kantoor niet.
Ik ga dus het recht op thuiswerken voor mezelf beperken, ook als ik geen afspraken heb ga ik vaker naar kantoor. Niet in het minste om gezellig samen met collegae te kunnen grappen en lunchen, maar ook om in een omgeving te zijn waar ik makkelijker mijn geest bewust kan maken van de zaken die moeten gebeuren. En thuiswerken ga ik meer reserveren voor afgebakende stukken werk; een beoordeling schrijven, een whitepaper uitwerken, daar heb je juist rust bij nodig.
Misschien mijn volgende huis maar met een aparte kantoorruimte inrichten…
Thuiswerken is een zegening, maar je moet het wel goed regelen. Een aparte werkkamer is volgens mij een eerste vereiste, want ik ben dan wel thuis, maar wel aan het werk.
Goede afspraken met de rest van het gezin zijn zo mogelijk nog belangrijker. Dat wil uiteraard niet zeggen dat er niet samen koffie gedronken kan worden (liefst met wat lekkers erbij), of dat mijn dochter niet even een mooie tekening kan komen laten zien. Maar ik wil niet steeds gestoord worden.
Verder is het een kwestie van geven en nemen; ik kan nu inderdaad mijn dochter naar school brengen of naar de carnavalsoptocht kijken op een werkdag. Maar mijn zakelijke telefoon staat ook aan op mijn vrije woensdag, om, als het echt nodig is, een collega of klant te helpen.
Samengevat, er moet een duidelijke scheiding zijn tussen werk en prive, ook al ben ik thuis. Zodra dit vermengd gaat worden gaat het verkeerd.
Ha Christiaan,
Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat, door te stellen dat je zelf moet bepalen ‘hoeveel’ thuiswerken voor jou positief werkt. Wij werken op deze manier sinds 1991. Thuiswerken is prima, maar je loopt langzaam leeg op de binding met je organisatie. Je ziet niemand meer, je ruikt niemand meer, je hoort geen roddels meer, je hoort er minder bij. Het wordt allemaal erg transactioneel wanneer je lang thuis zit. Alsof er een tankje leegloopt. Om die reden zou je bedrijf een kantoor moeten inrichten waar mensen het leuk vinden om naar toe te komen. Waar je anderen kunt ontmoeten. Waar je nieuwe inspiratie en verbindingen kunt krijgen. Wij hanteren geen beleid als het om thuiswerken gaat. Maar wat ik zie is dat mensen niet vaak meer dan 2 dagen thuis werken vanwege de bovenstaande reden.
Ik denk trouwens wel dat we over een aantal jaren wel meer thuis kunnen werken doordat de technologie steeds beter zal worden. Denk aan Unified Communications, Mobile, Social Software, Collaboration software.
Roland Hameeteman
CEO e-office