Ict'ers raken meestal arbeidsongeschikt door psychische klachten, zoals stress of een burn-out. Dit beamen verschillende verzekeraars en een re-integratiebureau gericht op ict'ers.
Uit onderzoek blijkt dat ict'ers slecht zijn voorbereid op eventuele arbeidsongeschiktheid. Toch zien verzekeraars dat de oorzaak van arbeidsongeschiktheid bij deze groep meestal ernstig is en een mentale achtergrond heeft.
Miranda Mens, woordvoerder van Nationale Nederlanden: "Wij verzekeren veel ict'ers tegen de financiële gevolgen van arbeidsongeschiktheid (AOV), maar zien tegelijkertijd dat er niet veel werknemers uit deze groep arbeidsongeschikt raken." Wanneer dit wel gebeurt, zijn de oorzaken volgens haar echter direct ernstig. "Arbeidsongeschiktheid onder ict'ers komt meestal door psychische klachten die voortkomen uit stress of burn-out."
Complexe vraagstukken
Volgens Mens hebben deze klachten te maken met de gemiddelde leeftijd van ict'ers en de aard van het werk in de ict-sector. "Het gaat meestal om jonge mensen die te maken krijgen met complexe vraagstukken en onder hoge druk werken. Dit kan een verklaring zijn voor het feit dat ict'ers met name met psychische klachten thuis komen te zitten."
Verzekeringsmaatschappij Cardif herkent het beeld dat Nationale Nederlanden schetst. "Wij zien ook dat psychische oorzaken en werkgerelateerde stress in toenemende mate de oorzaak zijn van arbeidsongeschiktheid onder ict'ers", laat woordvoerder Marieke van Zuien weten. "Dit is echter een trend die wij bij meer beroepsgroepen waarnemen."
Bevlogen
Ook re-integratiebureau Reoplus, dat zich richt op ict'ers, ziet dat de meeste arbeidsongeschikte ict'ers met psychische klachten kampen. Huib Moerman begeleidt deze werknemers bij een terugkeer op de arbeidsmarkt. Volgens hem is de oorzaak van psychische klachten makkelijk te herleiden. "Vaak doen ict'ers resultaatgericht werk. Het zijn meestal bevlogen werknemers, die worden meegezogen door deadlines. Voor werknemers die zo hard werken en loyaal zijn naar hun baas, heeft een reorganisatie of gebrek aan waardering een driedubbele impact."
Helaas zijn het vaak de gedreven medewerkers ! Mensen die makkelijk hun kont af kunnen vegen hebben hier geen last van.Wat op zich nog merkwaardigers is,is dat de maatschappij dit soort zaken op psychisch vlak af doet als minderwaardig.Struisvogelpolitiek want over een aantal jaren staat uitval door stress op de eerste plaats als reden van ziekteverzuim.
De oorzaak dat ICT-er onderuit gaan is STRUCTURELE ONBALANS tussen denken en voelen! Bekijk het eens op deze wijze..
Als je de gehele dag
1 – stil zit op je kont op een kantoor
Daar is een menselijk lichaam niet voor ontworpen!
2 – aleen maar bezig bent met LOGISCH denken
Daarvoor zijn hersens niet ge-evolueerd – om eenzijdig benut te worden en de rest te negeren onder het mom van bla bla bla Ego, Status, Carriere, Salaris, Jobtitel en andere inhoudsloze beloftes
3 – Abstract en vooral GEVOELLOOS bezig zijn
Das ook een totaal on-natuurlijke kunstje voor een menselijk wezen. Wanneer je totaal je gevoel negeert, zul je vroeg of laat in EEN KEER heel veel gevoel MOETEN voelen, als je tegen die burnout muur op gaat lopen.
4 – Alleen maar problemen van anderen op te lossen,
Dus al je energie steken in de zaken van een ander en daarbij geen energie meer over hebben voor je eigen vooruitgang.
5 – En daaroverheen nog eenswerken onder stress, deadlines,
Geeft een nog ergere verkr**** van een menselijk wezen
Vind je het dan gek dat mensen kompleet kapot / verrot kunnen gaan in deze beroep-sector?
ICT is een ontzettend ongezond kunstje om je geld mee te verdienen, omdat je dag in dag uit je eigen lichaam verk***** tegen haar natuurlijke capaciteiten in!.
Wat je EGO er ook van denkt, als je GEVOEL het genoeg vind ga je keihard neer, onderuit, in de lappenmand, burnout, reboot from scratch! Dit reboot-process zal net zo lang duren totdat gevoel en verstand weer helemaal in balans komen volgens je EIGEN NATUUR en niet wat de maatschappij van je eist, dwingt, verlangt.
Als je nog tips nodig hebt.. mail me maar
(een materie en ervaringsdeskundige)
Hallo Ronald,
je hebt helemaal gelijk. Goed luisteren naar je ik is erg belangrijk in die tak(ICT). Zelf heb ik hier een soort van barriere voor gebouwd. Als ik het erg druk heb dan kan ik gewoon weg niet doorgaan, puur omdat ik er dan ook geen zin meer in heb en er de energie niet voor kan opbrengen. Dat zijn dan ook momenten wanneer ik minder uren ga draaien, zodat ik andere dingen kan gaan doen/oplossen. De rest van de tijd -> ontspanning!
Gelukkig zit ik in een positie waar ik mijn eigen prioriteiten kan bepalen, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen zich in een dergelijke positie bevind.
Ik ben nu al een jaar, met veel pijn en moeite, bezig om te herstellen van een bijna burn-out. Ondertussen werk ik wel nog steeds (op detacheringsbasis in de IT), nog wel herstellende van de nodige lichamelijke klachten, maar nu onder betere omstandigheden (semi-overheid).
Wat is er verbeterd:
– “Dat kan, maar gaat wel twee weken duren”, is een valide antwoord. (Ik mag nu eindelijk mijn grenzen aangeven).
– Als ik na een paar uur keihard werken, een half uur even stoom afblaas, al overleggend met een collega, wordt er niet geroepen: hoeveel tijd besteed jij eigenlijk aan dat roken? (ofwel gezegd: ik kom dichterbij de arbo-norm voor PC-gebruik).
– Er is tijd om even bij te praten over het weekend.
– Ik word behandeld als een mens
– Ik maak (bijna) geen overuren meer.
– Ik werk nu 36 uur
Normaliter, werken systeembeheerders zeker 50 uur (exclusief het testen van oplossingen en scholing in priv?-tijd) en 40 uur, wordt in deze sector als part-time gezien.
Voor de rest, is een van de grootste problemen, dat bij organisatorische wijzigingen, door de directie de impact voor ICT onderschat wordt. Het beleid van de directies, lijkt ook steeds ah-hoc-er te worden, zonder toekomstvaste visie.
Vaak zijn wij de laatste die weten dat er wat gaat veranderen en moeten wij op onmogelijke deadlines werken en zien wij daar vaak niets voor terug. Het hele weekend doorwerken vanwege een migratie, wordt als de normaalste zaak gezien.
En als je de vrijdag daarop eens een lang weekend wilt, wordt mag dat gewoonweg niet. Dus werk je maar 12 dagen achter elkaar door, de gewoonste zaak toch? NEE!
En verder wordt vaak alle frustratie vanwege eigen onkunde van gebruikers, door gebrekkige IT-scholing van regulier kantoorpersoneel wegens bezuinigingen, vaak op de IT-er afgereageerd. Terwijl deze juist jouw makke tegemoet komt en je uit de brand helpt. (Over ondankbaar werk gesproken, je kan het nooit goed doen).
Bottom-line IT-ers worden dus vaak als machines (“middelen”) en niet als mensen behandeld. Maar ook machines, gaan wel eens stuk….
Zoals Ronald al aangeeft is het vaak een kwestie van onbalans.
Ik denk dat veel ICT-ers onvoldoende aansluiting vinden bij de organisaties waarvoor zij werken. Logisch denken is binnen organisaties vaak ver te zoeken. Politieke issues beheersen het leven van de manager van vandaag. Schitterende (ICT) oplossingen worden onderuit geschoffeld ten koste van onbegrijpelijk lijkende besluiten. Een theoretisch geschoolde manager wint het nog te vaak van een praktijkgeschoolde ICT-er, waarmee het natuurlijk inzicht van die ICT-er in complexe structuren (zijn competenties) wordt ondergewaardeerd. Daarmee leren leven is een harde leerschool. Tegelijkertijd zijn ICT-ers vaak perfectionisten, juist vanwege hun logisch-analytische aanleg. Ze zoeken van nature naar de beste oplossingen. Genoegen (moeten) nemen met ?goed is goed genoeg? kan dan een voedingsbodem zijn voor (innerlijke) conflicten, leidend tot stress. Het evenwicht tussen organisatie en ICT moet mede gebaseerd zijn op wederzijds begrip en respect voor elkaars kennis en kunde. Communicatie is hierbij een sleutelwoord.
IT project planningstechnieken die de stress uitbannen en tegelijk productiever resultaat opleveren zijn bekend. Dat ze niet worden toegepast is in eerste instantie een falen van management.
Ik raakte op 1 maart 1996 overspannen na jarenlang in drie ploegendiensten zware ICT-problemen op te lossen. Ook nog ruim 4 uur reistijd deed hier nog een schep boven op. Na ongeveer 7 maanden werd ik, terwijl ik nog bibberend van ellende voor zijn bureau zat, door een Arbo arts van mijn werkgever voor 100% arbeidsgeschikt verklaard. Zonder re-integratieplan werd ik een paar dagen later door mijn manager naar een grote verzekeraar gestuurd. Ik heb het nog acht en een halve maand volgehouden. Toen volgde in juli 1997 een zeer zware burn-out waar ik nog steeds niet uit ben. Na 1997 heb ik nog wel, met tussenpozen en met veel moeite, een aantal jaren gewerkt. In 2005 heb ik afscheid genomen van mijn werkgever. Tijdens mijn werkloosheidsperiode kreeg ik weer burn-out verschijnselen. Ik viel in handen van diverse hulpverleners die kennelijk getraind zijn in het niet begrijpen van werkgerelateerde ziekten. Na drie jaar werkeloosheid heb ik mij verleden jaar ziek gemeld bij het UWV. De UWV arts heeft mij zwaar vernederd tijdens het eerste gesprek en weigert mij af te keuren. De martelgang langs hulpverleners gaat nog steeds door. Niemand is in staat om een voor mij bevrijdend rapport te schrijven waarmee ik definitief afgekeurd kan worden. Mijn motor is op. Over een jaar stopt mijn ziektewetuitkering en volgt bijstand. Dan ben ik waarschijnlijk alles kwijt wat ik in 32 jaar heb opgebouwd dankzij mijn tomeloze inzet. Ik ben nu 55. Bitter!
Een goedbedoeld advies,
zoek de oplossing bij en in jezelf, niet meteen de vinger naar een ander wijzen.
De oorzaak is lichamelijke stress door werken temidden van een overmaat aan elektromagnetische velden. Het wordt gepsychologiseerd en burn-out genoemd. Psychisch zijn mensen wel geschikt voor het werk van ict-er, maar lichamelijk niet.
Ik ben bang dat arbeidsongeschiktheid onder ICTers snel gaat toenemen doordat er meer “oudere” ICT’ers bij komen. Zeker daar waar momenteel bij detachering prijzen onder druk komen te staan zie je dat deze groep het extra zwaar krijgt. Je ziet nu al de tendens dat in deze groep op individuele basis mensen worden gevraagd om te vertrekken. Is dit een voorbode van massa ontslag? Reken dan maar dat deze extra stress het ontstaan van meer burn-out zal aanwakkeren. Deze groep komt niet meer zo snel aan het werk. Ook deze gedachte is niet bevorderlijk voor de gemoedsrust. Toch jammer dat deze ervaren groep proffessionals in de kou komt te staan. Terwijl dit niet hoeft.