Ict'ers raken meestal arbeidsongeschikt door psychische klachten, zoals stress of een burn-out. Dit beamen verschillende verzekeraars en een re-integratiebureau gericht op ict'ers.
Uit onderzoek blijkt dat ict'ers slecht zijn voorbereid op eventuele arbeidsongeschiktheid. Toch zien verzekeraars dat de oorzaak van arbeidsongeschiktheid bij deze groep meestal ernstig is en een mentale achtergrond heeft.
Miranda Mens, woordvoerder van Nationale Nederlanden: "Wij verzekeren veel ict'ers tegen de financiële gevolgen van arbeidsongeschiktheid (AOV), maar zien tegelijkertijd dat er niet veel werknemers uit deze groep arbeidsongeschikt raken." Wanneer dit wel gebeurt, zijn de oorzaken volgens haar echter direct ernstig. "Arbeidsongeschiktheid onder ict'ers komt meestal door psychische klachten die voortkomen uit stress of burn-out."
Complexe vraagstukken
Volgens Mens hebben deze klachten te maken met de gemiddelde leeftijd van ict'ers en de aard van het werk in de ict-sector. "Het gaat meestal om jonge mensen die te maken krijgen met complexe vraagstukken en onder hoge druk werken. Dit kan een verklaring zijn voor het feit dat ict'ers met name met psychische klachten thuis komen te zitten."
Verzekeringsmaatschappij Cardif herkent het beeld dat Nationale Nederlanden schetst. "Wij zien ook dat psychische oorzaken en werkgerelateerde stress in toenemende mate de oorzaak zijn van arbeidsongeschiktheid onder ict'ers", laat woordvoerder Marieke van Zuien weten. "Dit is echter een trend die wij bij meer beroepsgroepen waarnemen."
Bevlogen
Ook re-integratiebureau Reoplus, dat zich richt op ict'ers, ziet dat de meeste arbeidsongeschikte ict'ers met psychische klachten kampen. Huib Moerman begeleidt deze werknemers bij een terugkeer op de arbeidsmarkt. Volgens hem is de oorzaak van psychische klachten makkelijk te herleiden. "Vaak doen ict'ers resultaatgericht werk. Het zijn meestal bevlogen werknemers, die worden meegezogen door deadlines. Voor werknemers die zo hard werken en loyaal zijn naar hun baas, heeft een reorganisatie of gebrek aan waardering een driedubbele impact."
Er is een redelijk eenvoudige remedie: leer eens “nee” zeggen.
Ik werk nu 13 jaar in de ICT, waarvan de laatste 4 jaar op detacheringsbasis.
Ik wordt voor 40u per week ingehuurd, en dat werk ik ook (de ene week wat meer, de andere wat minder). En nee, ik zit niet bij de overheid of iets dergelijks, maar in de embedded / R&D wereld. Als men wil dat ik wat langer blijf, kijk ik of het kan, en vaak ben ik dan later in de week/maand een keer een paar uur eerder naar huis.
Ook bij mijn vorige werkgevers werkte ik op die manier.
Misschien heb ik hierdoor iets minder carriere gemaakt, maar wat moet ik met een mooie, goed betaalde baan als ik met een burn-out thuis zit.
’t is deels ook een kwestie van je management opvoeden. Als het project te veel change requests accepteert, moet jij dan gaan overwerken, zodat de projectmanager z’n bonus haalt??? ‘k dacht het niet!
Men kan altijd vragen of je over wil werken, maar de meesten die het vragen verwachten geen “nee” als antwoord. Het leidt wellicht tot scheve blikken in je team, maar bij mijn weten is het nog steeds geen verplichting om over te moeten werken.
Tot slot vraag ik me wel eens af of al die mensen die 50u per week of meer werken wel een sociaal leven hebben?
Feitelijk heb ik geen tijd voor overwerk, ik doe in de avonden veel te veel andere leuke dingen.
@Pascal:
“Er is een redelijk eenvoudige remedie: leer eens “nee” zeggen.”
Das voor jou makkelijk praten Pascal. Blijkbaar heb je dat – als gezond onderdeel van je opvoeding – op een zeer positieve manier meegekregen van je eigen ouders.
Het “Nee-zeggen” en “je eigen grenzen leren bewaken” zit als het ware “embedded in jouw eigen operating system”. Das een heel mooi ding, waarvoor je je ouders eeuwig dankbaar kunt zijn.
Wanneer dit niet het geval is geweest, sta je als ict-er (of andere werk-nemer) constant in de;
– [safeboot],
– [recovery] of
– [survival] stand,
met je letterlijke rug tegen een denkbeeldinge muur.
Hierbij DENK! dan – als werknemer – dat je geen nee kunt/mag zeggen, simpelweg omdat het “nee zeggen” je niet aangeleerd van “(t)huis” uit of het is eruit geslagen voor je.
Voorbeeldcitaten uit een bekend kerkelijk sprookjesboek:
– “Eert uw vader en uw moeder”.
– “Wie zijn kinderen lief heeft kastijd ze”,
Een hollandse volkswijsheid voor sommige generaties:
– “Vaders/moeders wil is wet”.
Deze “fijne opvoedkundige ellende” van onbewuste ouders kan voor hun (nu grote) kinderen een onbedoelde basis zijn van een burn-out of erger..
“Feitelijk heb ik geen tijd voor overwerk, ik doe in de avonden veel te veel andere leuke dingen.”
Wederom een bevestiging van mijn eerste posting. Als je dit in al je leven voor elkaar hebt, gaaf, cool, oprecht gefeliciteerd Pascal.
Echter zijn er genoeg ict-ers die van hun hobby hun werk hebben gemaakt, die nog niet die balans hebben of gewoonte getrouwd, thuis nog effu doorklussen met de uitdagingen op de zaak…uit pure interesse of structureel gebrek aan planning bij management,stress of andere externe factoren op de werkvloer.
Werknemers – let op je eigen gevoelmatige! grenzen
Jullie zijn het ook waard om een priveleven te hebben!
Met een carriere-status win je de marathon niet, heel je je pensioengerechtigde leeftijd niet (hebben we die nog wel tegen die tijd?), wel met een gebalanceerde gezondheid tussen lichaam en geest, werk en prive, inspanning en ontspanning (== brain_off!)