Facebook, LinkedIn, Twitter, Digg, Youtube, Wikipedia, je kent ze waarschijnlijk wel. Allemaal websites die vaak in dezelfde adem worden gemoemd met Web 2.0, social computing en user generated content. Zowel CMS-Watch als Gartner zien dit als belangrijke technologieën voor de 'enterprise' voor 2009. Wat hebben deze sites met elkaar gemeen en wat heeft het met ecm te maken?
Velen gebruiken een of meerdere van bovenstaande sites. Zowel privé als zakelijk. Is de kern van deze sites nu web content management (wcm) of document management (dm)? Beide natuurlijk. Er is dm-functionaliteit om persoonlijke content te beheren, van meta-data en permissies te voorzien, te zoeken, etc. Er is wcm-functionaliteit om de gebruikersinterface simpel en de content overzichtelijk en prettig leesbaar te houden.
Binnen organisaties zullen regelmatig eisen en wensen worden opgesteld voor een consentcentrische bedrijfsapplicatie waarbij naar bovenstaande sites wordt verwezen. De eisen en wensen zullen echter vaak worden aangepast om binnen het raamwerk van het portfolio van ecm-leveranciers te passen, omdat outside-the-box-denken niet tot het gewenste resultaat zal leiden.
De meeste ecm-leveranciers komen uit de dm-hoek en hebben wcm-producten overgenomen. Van een hechte integratie van repositories, ontwikkeltools, ondersteunde platformen, openheid is geen sprake. Ecm-leveranciers die uit de wcm-hoek komen hebben vaak een zeer zwakke repository die geschikt is voor het beheren van enkele duizenden assets van een website, maar niet schaalbaar genoeg zijn om honderduizenden of miljoenen documenten te beheren. In beide gevallen is er geen convergentie tussen dm en wcm, terwijl de vraag vanuit de gebruikers er zeer zeker is. Het succes van bovengenoemde sites is het bewijs hiervan.
Bovengenoemde sites kunnen vanaf de grond worden opgebouwd in Java of php, al dan niet gebruikmakend van open source. Voor de meeste organisaties is dit niet het juiste pad vanwege de vereiste korte time-to-market, beperkte middelen en duur onderhoud. Kijkend naar de 'functions and features'-lijst van de ecm-leveranciers, dan hebben zij de beste papieren en theoretisch een sterke basis voor dit soort oplossingen. Hoge licentiekosten, legacy, oude technologie en geslotenheid zijn echter beperkende factoren voor de meeste. Terwijl zij zich vastklampen aan het oude ecm worden ze links er rechts ingehaald door het nieuwe ecm, waarbij ook andere bedrijfsmodellen en distributiemodellen worden toegepast, zoals SaaS, appliances, open source en web-api's.
Convergentie van dm en wcm is een logische stap in de evolutie van ecm. Op internet zijn er vele mooie voorbeelden van te vinden. Nu nog de stap naar de 'enterprise' met bedrijfsspecifieke toepassingen gemaakt met de juiste ecm-tools.
Hi Paul,
Inderdaad een interessante ontwikkeling die je beschrijft, al was ook voor de collaboration-hype al sprake van het naar elkaar toegroeien van ECM en WCM. Collaboration is dan ook eerder weer een nieuwe add-on op het totale ECM functionaliteitsportfolio dan de combinerende factor tussen ECM en WCM.
Dit heeft overigens al wel enige tijd effect op de markt. Als ik me niet vergis opent maandag aanstaande het Computable ECM whitepaper deel op deze site, met daarin een document over wat dit betekent voor web content management leveranciers, en hoe klanten deze bewegingen mee kunnen nemen in hun selectietrajecten (tot die tijd bereikbaar via http://www.vlc.nl/web/file?uuid=0b4eb7c9-3bf5-4535-b22c-af31e10a66ee&owner=b9ec89af-cc51-4cac-a26d-f640749685e7&contentid=53).
Recent hebben wij een onderzoek uitgevoerd naar 30 verschillende Collaboration omgevingen. Naast de oplossingen van de “grote jongens” is die markt op dit moment overspoeld door point solutions. Het eerste Gartner quadrant aangaande collaboration toont dan ook een enorme hausse aan leveranciers in het eerste kwadrant linksonder, de rest van de kwadranten is leeg. Daarbij zie je een enorme run op marktaandeel bij die point solutions. Het moge duidelijk zijn dat de niche collaboration spelers op dit moment met name azen op het overgenomen worden door een grote ECM leverancier. Het is dus weer even wachten op de shake-out en de eerste overnames, maar daarmee nu wel een hele goede tijd om goede deals te doen met leveranciers van collaboration software.
Paul,
Je vraagt in je artikel: Wat hebben deze sites met elkaar gemeen en wat heeft het met ecm te maken?
Om op je eerste vraag in te gaan. Volgens mij is het belangrijk om heel goed te kijken naar wat er nu precies wordt beheerd en/of geconsumeerd in DM, WCM, collaboration en de bekende web 2.0 websites die jij noemt. Het gaat natuurlijk allemaal om informatie, maar dan wel in verschillende verschijningsvormen: elektronische documenten, ingescande (soms OCR-)documenten, webpagina’s, foto’s, video, sms-berichten, etc. etc.
Wat al de door jou genoemde Web 2.0 sites met elkaar gemeen hebben is dat zij informatie hebben die mensen graag met elkaar willen uitwisselen en waar zij een bijdrage aan willen leveren. En dat allemaal op een vrij toegankelijke manier.
Er zijn bij mijn weten nog geen tools in de markt die in staat zijn om al deze informatietypen gelijkwaardig te creeren, beheren en via alle mogelijke kanalen te distribueren. Ik weet ook niet of we zo’n “one system to rule them all” zouden moeten willen hebben.
Het tweede deel van je vraag is ” Wat heeft het met ecm te maken?
Impliciet geef je aan dat het veel met ECM te maken heeft in die zin dat het in sommige gevallen ook enterprise content is. Ik deel die mening.
Maar ik zoek het niet blindelings in tools. We moeten volgens mij toe naar een informatiearchitectuur waarin alle vormen van informatie op zo’n manier worden gepresenteerd dat zij eenvoudiger en consistenter kunnen worden gecreeerd, beheerd en gedistribueerd.
Vind dat het meer in de lijn van WCM ligt als ECM. Ook met een WCM zal het je flink wat werk kosten, tenzij de leverancier je kant en klare oplossingen biedt. De door jou genoemde DM functionaliteit kom je in elk redelijk WCM tegen.
De manier van informatie verwerking is wel van belang. Die kan je hier op drie manieren onderscheiden; pagina, document of data gestructureerd. Veel producten focusen op een van deze manieren, elk met voor en nadelen. Snel een site maken; pagina gebaseerd. Hergebruik in meerdere sites; data gestructureerd. (of beter een combinatie!) Documenten binnen een organisatie..
Als je op pagina of document nivo werkt ontbreekt het je, naast meta, toch aan betekenis van informatie; wat is de prijs van een produkt, bij welke organisatie werkt de persoon? (web 3.0 het semantisch web). Een repository welke datagestructureerd werken ondersteund is dus van belang.
Overigens, veel van genoemde sites zijn sterk performance onderhevig; ze worden met honderden tot duizenden servers gerealiseerd! Niet iets waar ecm of wcm systemen voor bedoeld zijn.
Geen koppelingen, geen suite, geen collaboration, de vraag is nu naar 1 systeem (DM en WCM) in de core.
De verschillen tussen DM en WCM heeft alles te maken met de initiele doelstellingen. DM is van oorsprong gericht op de back-end met structuur, eenvoud, stabiliteit en grote volumes. Het WCM daarentegen is gericht op de front-end met geavanceerde gebruikersinterface en vormgeving.
Software ontwikkeling met dergelijke functionele verschillen stuurt naar een afwijkende software architectuur. Het gevolg is de beschreven kloof tussen DM en WCM. Dit is vanuit beginsel een goede ontwikkeling voor een optimale realisatie van de functionaliteit.
Inmiddels doet de markt inderdaad een beroep op de convergentie van deze systemen. De vraag is nu welke bestaande ECM leverancier gaat afwijken van haar huidige software en flink gaat investeren in een aangepaste architectuur voor een optimale realisatie van deze functionele vraag?
Websites ontgroeien de publicatie en vormen een omgeving voor bedrijfsprocessen. Fundamenteel WCM is dan ook niet meer voldoende. DM bestrijdt symptomen, consolidatie van WCM en DM is niet voldoende. Investeringen in BPM, ECM, Search, Portal, CRM dienen ook te worden geconsolideerd. Integratie van point-solutions, overnames het zal er niet beter op worden. Ik ben het met Erik eens dat een bedrijfsarchitectuur nodig is en een systeem dat deze implementeert.
Utopie? Ik ken een bedrijf dat onderstaande bedrijfsarchitectuur heeft geimplementeerd in 1 modulair maar geintegreerd systeem. Ze voeren succesvol consolidatie projecten uit bij de grote bedrijven.
Wat is dan een bedrijfsarchitectuur? Informatie moet gecreeerd worden in een bedrijfscontext. Metadata moet geen gedachte achteraf zijn maar vastliggen in de architectuur. Metadata wordt ook in dit artikel weer verward met attributen die instanties beschrijven. Maar Metadata beschrijft ontologieen zoals organisatiestructuren, data entiteiten, bedrijfsregels, content kortom bedrijfsentiteiten die correleren in een bedrijfstaxonomie. Een repository bevat dan ook geen instanties, want dan spreken we over een archief, maar de class definities (ontologie) anders gezegd ‘WAT IS HET’. De taxonomie beschrijft de relaties en relateert aan de werkelijkheid, het is een vorm van classificatie maar dan meer. Een taxonomie beschrijft ‘HOE TE BOUWEN’ en hoort thuis in een systeembibliotheek. Ten slotte classificatie, niet te verwarren met metadata, is het systematisch identificeren en arrangeren in categorie?n van instanties ‘WAT IS ER GECREERD’ en dit is wat er wordt opgeslagen in een archief. Een systeem wat met deze principes dwingt af dat content altijd in een (bedrijfs-) context wordt gecre?erd en pakt het probleem bij de wortel aan en maakt dus o.a. search en handmatige classificatie overbodig.
Er zijn twee aspecten om over na te denken.
Enerzijds de wens om de www succesformules te kopi�ren. Net als in het verleden met forums, is nu met user generated content de vraag wat de ?gebruiker? motiveert om een bijdrage te leveren. Praktijk is dat het lastig kan zijn voldoende kritische massa te krijgen om dit tot een succes te maken. Er zijn er creatieve ?out of the box? idee�n nodig, om het in gang te zetten en met name te houden.
Anderzijds is het achterhaald om alles maar in ��n systeem te ?proppen?. Het aardige van deze tijd met open standaarden, mashes, cloud computing en dergelijke is nu juist dat, dat steeds minder nodig is. Sterker, Web 2.0 is in sterke mate gebaseerd op het laten samenwerken van systemen. Dit zorgt er voor dat organisaties minder afhankelijk worden van ��n supersysteem en meer bewegingsvrijheid krijgen. Dit dwingt leveranciers hun werk beter te doen omdat opdrachtgevers minder afhankelijk worden van hun product.