Virtualisatie (op hardwareniveau) legt een geheim bloot wat we eigenlijk wel kennen, maar waar we niks over willen horen. Een aardige bijkomstigheid bij virtualiseren is namelijk wat tegenwoordig 'operational excellence' wordt genoemd. Operational excellence in de zin van het professionaliseren van ict-beheer om de voorspelbaarheid van de ict-diensten te vergroten.
Het geheim in kwestie is dat hedendaagse hardware niet 'down' gaat. Als er een service down gaat, is dat voor het overgrote deel niet te wijten aan de hardware, maar aan andere dingen. We geven wel graag de hardware de schuld. Wanneer de dienstverlening op virtuele hardware loopt, wordt ineens duidelijk: we hebben nog steeds downtime, maar dat ligt niet aan die ESX of Xen(achtige) server! Het ligt aan de operating systems en de applicaties, maar vooral nog bij de zwakste schakel: de mens.
Een organisatie die dat goed in de gaten heeft is de McDonalds. Het productieproces daar is gericht op reproduceerbaarheid van gestandariseerde diensten. Zelf vind ik het niet zo lekker, maar getuige de hoeveelheid McDonaldsen die er zijn, voldoet die organisatie aan de verwachtingen van velen. Er zijn geen chef-koks. Er zijn zelfs geen sous-chefs. De sla hangt boven de kassa, je krijgt wat er staat, fixed price. Je mag vragen om de augurk eraf te halen, maar daar blijft het bij. De price blijft fixed. Het aanbod is op alle locaties gelijk. De zwakste schakel kan hier rekenen op heldere, niet multi-interpretable instructies.
De kern van het succes is het gestandariseerd werkproces wat in de keuken wordt gevolgd. Het maken van de hamburger is zodanig omschreven dat geen speciale kennis van koken nodig is. Je volgt wat er staat op het A4-tje; dertig seconden de ene kant, dertig seconden de andere kant, een kneep ketchup, etc. Op deze manier is de leveringsbetrouwbaarheid van de McDonalds gewaarborgd. En in veel gevallen beter dan bij jouw ict-organisatie!
Ja ja, nu ken je allemaal voorbeelden van McDonaldsen waar je lang hebt moeten wachten of waar het broodje nattig voelde. Het gaat me nu even om de output van de keuken, waar de roulatie aan burgerbakkers dus geen invloed heeft op de kwaliteit wanneer de processen worden gevolgd. Degene die er met de pet naar gooit staat binnen de kortste keren weer tussen de tafels te dweilen.
Op een virtualisatieseminar deed ik onlangs een poll onder ict-managers en daar bleek dat 95 procent van de aanwezigen ict-oplossingen zocht in werkprocessen, niet in techniek. Verbaast je dat ook? Dit is namelijk helemaal strijdig met de praktijk die toont dat dienstverlening net zoveel down is als voor virtualisatie (wel korter) en dat juist het verbeteren van de beheeprocessen daar in hadden kunnen helpen. Toch zien we veel investeringen in virtualisatie en weinig in standarisatie van beheerprocessen, oftewel 'operational excellence'. Het zaaltje was misschien niet representatief zullen we maar zeggen. Wel consequent, dat zaaltje: slechts 8 procent vind clustering (echt clusteren, niet opnieuw opstarten) niet meer nodig dankzij VMware HA en maar 2 procent vond een domain controller genoeg. Beschikbaarheid moet gezocht worden op operating system-en applicatief niveau volgens de aanwezigen.
De toetssteen van bovenstaande vinden we in het antwoord op de vraag: "Werkt mijn ict als een goed geoliede machine?". Maar 8 procent onderschreef dat. Met andere woorden, de zaal weet dat gecoördineerde werkprocessen ervoor kunnen zorgen dat de leveringsbetrouwbaarheid verbeterd kan worden en bij 92 procent lukt dat niet. Hebben we als Nederlanders een aversie tegen de machinale perfectie van een Duits WK-voetbalelftal en laten we ons liever verrassen door creativiteit en spontaniteit? Of durven we niemand te laten dweilen?
Hoera voor virtualisatie! Het herstellen van de dienstverlening wanneer deze op virtuele hardware draait is een kwestie van de bestanden vinden die de virtuele machine definiëren en die weer op starten. Lekker snel en foolproof. Dat is veel makkelijker dan dienstbeschrijvingen met onderhoudsmanuals schrijven. Jouw leveringsbetrouwbaarheid gaat omhoog in die zin dat het herstellen van de dienst sneller gaat dan voor virtualisatie. De zwakste schakel krijgt een snelle foutherstelmethode.
Wanneer het nog beter moet, is het toch verstandig eens naar de McDonalds te gaan om het trucje daar eens af te kijken. Of jouw leveringsbetrouwbaarheid moet als hetzelfde zijn als daar. Dan ben jij van die 8 procent.
Met ‘de sla hangt boven de kassa’ bedoelt u zeker de S.L.A. hangt boven de kassa?
Je kunt dit ook andersom bekijken. De hardware onder een gevirtualiseerd platform is dezelfde als onder een traditioneel platform. De kans dat die uitvalt wordt niet door virtualisatie bepaald maar door de kwaliteit van de hardware. Heb je een traditioneel platform en er valt een van de vele servers uit, valt ook maar een beperkt deel van de functionaliteit weg. En dus ligt maar een deel van een organisatie stil. Heb je al je functionaliteit gevirtualiseerd op een server, is die ene server ineens een single point of failure geworden voor de hele organisatie. In beide gevallen moeten we de risico’s toch afdekken door een vorm van redundantie of fallbackvoorzieningen. En bij virtualisatie is het belang dus eigenlijk alleen maar groter.
Het verschil dat virtualisatie maakt in hersteltijden en andere KPI’s die we procesmatig borgen wordt pas gemaakt als je uitwijkcapaciteit hebt gecre?erd.
Daar hoeven we niet geheimzinnig over te doen.
Always expect the unexpected. Bereid jezelf dus gewoon voor en wek re?le verwachtingen bij gebruikers. Uitval van hardware is een risicofactor die gewoon open en eerlijk meegenomen moet worden in risico-analyses. Waarom zou je daar een geheim van maken?
@Edwin: Wat een benijdenswaardig bestaan moet jij leidden, dat je in al je onschuld de bedekte boodschap niet herkent. Je moet in de mestput niet roeren, want dan gaat het stinken. Vandaar dat ik niet al te openlijk de bewoordingen heb gekozen. Je gaat uit van het goede in de mens en dat is een prachtige eigenschap die jou integriteit verraad. Ik zal voor jou beeld wat directer omschrijven wat er wordt bedoeld. Er zijn meer slechte beheerders dan slechte operating systems.
Een slechte eigenschap van de zwakste schakel is namelijk de schuld afschuiven: de beheerder heeft een configuratieve fout gemaakt. De dienst is niet beschikbaar. Zijn ict-manager komt briesend en tierend de kamer op, want de directie heeft geklaagd. De beheerder gaat in het serverhok druk in de weer (meestal met rebooten) en verklaart de storing met: “de harddisk was stuk”, “de switch was in de war”, “er was een geheugenstoring”, of ook populair; “dat heb je met Microsoft”.
Gebeurt dat echt? Tja Edwin, helaas helaas. Het geheim is dat degene die als schuldige wordt aangewezen (de hardware) dat meestal niet is. Maar dat vanuit de zwakste schakel het wel goed uitkomt om de schuld niet zelf op zich te nemen. Het kwade in de mens wil de werkelijkheid weleens anders voorstellen dan zij is.
De essentie van het betoog is door deze verwarring je ontgaan, zodat je reactie niet een reactie op de inhoud is. Dit betoog gaat over organisaties die hardware gevirtualiseerd hebben er dan achter komen dat hoewel de hardware redundant is er nog steeds downtime is. Deze organisaties zijn meer geholpen met zoiets als change management en procedureel beheer. De hamburgerbakinstructie als het ware.
Oh ja, systeembeheerders die dit lezen; dit gaat natuurlijk niet over jullie; jullie doen het wel altijd goed. Toch?
@Willem: dank je voor het compliment. Je hebt mijn reactie prima begrepen. Ik ben inderdaad graag eerlijk en open. Aangezien ict ook een kwestie is van mensenwerk, door en voor mensen, kan ik over de mens als zwakke schakel ook gewoon eerlijk zijn. En daarmee hardwareuitval op zijn merites inschatten. Jij noemt dat benijdenswaardig. Ik noem dat meerwaarde voor de klant en die meerwaarde wordt volop gewaardeerd.
@Edwin, amice: Je moet geen dingen lezen die er niet staan. Dat jij hardwareuitval op zijn merites inschat heb ik nergens benijdenswaardig genoemd. Ook merk ik in bovenstaande niet op dat je graag eerlijk en open bent, al zal ik het tegendeel ook niet beweren.
Je zinsnede “Jij noemt dat benijdenswaardig” terwijl jij “dat” meerwaarde voor de klant noemt, komt wat rivaliserend over op mij, zeker omdat je een ander onderwerp daaraan koppelt. Ik weet niet wat je precies op je lever hebt maar het komt mij voor dat ik je tegen de haren ingestreken heb. Hierbij verzeker ik je dat dat nooit mijn bedoeling is geweest en dat ik bij voorbaat mijn excuses aanbied mocht dit werkelijk zo zijn. Ik wil voorstellen het private karakter van deze gedachtenwisseling op een ander moment en in een toepasselijker setting voort te zetten, en dit medium voornamelijk in te zetten voor reacties op de inhoud van de teksten, en niet op de nogal brede interpretatie ervan.
@Willem: je excuses vind ik niet nodig, je hebt immers me niets misdaan. Wel fideel van je dat je ze bij voorbaat aanbiedt. Het is niet mijn bedoeling jou hier als rivaal te positioneren. Dat dat zo is overgekomen is excuses van mijn zijde waard. Bij deze. De verschillen in onze zienswijze vind ik wel interessant om vervolg aan te geven, ongeacht de vraag of ??n van ons beide gelijk heeft. Ik deel je mening dat dit niet het platform is om die discussie verder te voeren. Ik kijk uit naar de gelegenheid om samen verder van gedachten te wisselen.
Onderstaand citaat lijkt me wel van toepassing Willem:
The Somebody Else’s Problem field is much simpler and more effectice (than other ways of making things invisible) … This is because it relies on people’s natural predisposition not to see anything they don’t want to, weren’t expecting, or can’t explain. From: Douglas Adams, “Life, the universe and everything”, 1982.
@Vincent: –Begrepen 😉
In grote rustgevende letters: “Don’t Panic”
(Mijn vrouw heeft alles van Douglas gelezen)