De vorige keer beschreef ik waarom het nodig is dat leiders verstand hebben van de technische competenties van hun medewerkers. Zonder dat vermogen is het namelijk moeilijk om de kwaliteit van het werk te beoordelen. Maar er is meer.
Het is voor een leider niet doenlijk tot in detail elke technologie te kennen. Daarom is een gebruikelijke manier om het herkennen van competenties uit te besteden aan certificaties en examens. Dat leidt tot professionals zoals de Cisco Certified Internetwork Experts en de Microsoft Certified System Engineers. Deze mensen hebben gedegen kennis van de producten en de manier waarop ze het beste gebruikt kunnen worden. Vooral inzetten die mensen, zou ik zeggen.
Er is wel een aantal nadelen aan deze manier van werken. Ten eerste garandeert het gehaalde papiertje wel de aanwezigheid van bepaalde kennis, maar niet dat die kennis wordt toegepast. Zo komen we op de weg toch regelmatig mensen tegen waarvan het rijgedrag niet in overeenstemming is met de vaardigheden die ze volgens hun rijbewijs zouden moeten hebben.
Een fundamenteler probleem is het volgende. Kennis die gecertificeerd kan worden is bijna per definitie kennis die al een tijdje bestaat. Er zijn zogezegd bewezen aanpakken, waar veel ervaring mee is. Maar een aanpak die al een tijdje bestaat is niet altijd de meest moderne en passende aanpak. Om maar weer eens terug te komen op het mail-voorbeeld: als we een Exchange-ontwerper vragen wat de beste e-mailoplossing is, zal dat wel Exchange worden. Als we het aan een Lotus Notes ontwerper vragen, zal het wel een Lotus Notes-oplossing worden. Zo ken ik er nog wel een: "Wij van WC-eend adviseren: WC-eend!".
Leiders die willen innoveren in de techniek zullen dus op meer moeten bouwen dan certificaten. Innovatie komt niet uit een boekje.
Peter van Eijk is onafhankelijk adviseur (www.digitalinfrastructures.nl).
“Leiders die willen innoveren in de techniek zullen dus op meer moeten bouwen dan certificaten. Innovatie komt niet uit een boekje.”
Leuk ook zoals je het brengt Peter… “leiders bouwen op certificaten”. Das ook precies de sfeer die ik proef in deze industrietak. Er word nog steeds gekeken naar het image, de buitenkant, de diplomaatjes.
Innovatie komt – volgens mij – voor uit ge-inspireerde, gedreven mensen met passie voor hun vak die ook in staat zijn “outside of the box” te denken want daar gaat het – volgens mij – nogal eens fout. Mensen die door het ict woud durven kappen, en af te wijken van de – door frabrikanten verkochte – voorgetegelde paden.
Want zelf al heeft iemand certificaten, wil nog niet zeggen dat hij,zij verstand heef van ict en automatiseren.
Tijd dat er een “implementatie-certificatie” komt:
1. Neem een ict uitdagings scenario,
2. Neem een bosje (beperkte) techniek,
3. Los het op naar tevredenheid van alle partijen.
Hierbij bewijst de kandidaat dat ie al zijn kennis ook daadwerkelijk kan toepassen, want dat wil je weten als inhuurder van zo’n persoon.
Precies. Daarom zijn onafhankelijke certificeringen meer waard dan van de fabrikant zelf.
Certificering is heel mooi, maar ik lees in computable dat de MSCE serie met wat leren uit het hoofd voor iedereen te halen zijn. wat is dan de waarde?
Kreativiteit is niet in een certificaat uit te drukken net zo min als gedrevenheid, daar zal nog steeds op de oude vertrouwde manier een gesprek met een eventuele kandidaat gevoerd moeten worden.
Certificatie geeft aan dat op een bepaald moment een persoon een bepaalde vaardigheid had. Het geeft aan dat er een bepaalde basis is. Omdat de ontwikkelingen in de ICT (steeds) snel(ler) gaan moet er wellicht een “houdbaarheidsdatum” op.
Ik vind dat “implementatie certificaat” een leuk idee. Maak er een “proef van bekwaamheid” van die in een middag te doen is. Laat maar eens zien hoe ze e.e.a. aanpakken, diepgang, oplossing(en) etc. voordat je ze inhuurt. Een praktijktest ipv (certificaat)theorie.
Innovatie is ondernemen, het lef hebben om een goed idee te supporten en uit te bouwen tot een nieuw product, desnoods tegen de stroom in. Voor een goed idee moet je inderdaad mensen hebben die creatief zijn en “out of the box” kunnen denken. Dat is deels een gave maar ook te leren tot een zeker nivo. Creatieve denktechnieken moeten imho verplichte stof worden op scholen als we Nederland Innovatiever (met hoofdletter I) willen maken en concurrerend willen houden. Maar ook dit levert een certificaat op 😉
Het fundamentele probleem dat Peter van Eijk beschrijft (Mensen worden getraind met de kennis uit het verleden, WC-eend-paradox) is al lang bekend, zie Alvin Toffler’s boek “Future Shock” uit 1970 (7 euro bol.com), waarin dit probleem al onderkend wordt. Toffler rijkt oplossingen aan die m.i. valide zijn hoewel we ~40 jaar verder zijn. Moeten wel een paar dingen op de schop …
groet,
rob.tillaart@basiscreativiteit.nl