Wat wordt bedoeld als de term 'virtuele desktop' valt, is desktop operating systems op virtuele hardware. Een hoop Windows XP-installaties op VMware VI3i bijvoorbeeld. Wat is daar nou zo leuk aan zul je zeggen. Het aardige is dat de praktijk de gelegenheid aangrijpt, terwijl de theorie weifelt. Er is een verschil in wat theoretisch wenselijk is en wat in de praktijk opvallend handig is. Het verschijnsel van de virtuele desktop is hier een klassiek voorbeeld van aan het worden.
Ik verklaar de ontwikkeling zo: Stel je wil een desktop die elders staat bedienen. Daarvoor zet je "allow users to connect remotely to this computer" aan. Dat zit gratis in Windows dus daar hoeven we niet iets voor te laten. Je start mstsc.exe (en dat zit ook al gratis in Windows, en onder een andere naam zelfs bij linux) op een andere computer, vult de naam van de machine die je wil bedienen in en je bent klaar. Moet iedereen in de organisatie dat kunnen, dan zet je het op alle machines aan. Hoera, iedereen neemt zijn persoonlijke desktop mee naar waar zij of hij zit. Tja, en dan is het makkelijker om alle desktops maar bij elkaar te zetten, want ze zijn toch niet meer aan de werkplek gebonden. Vervolgens is al die desktops bijelkaar in het serverhok veel te lastig, dus virtualiseren die boel!
Critici kunnen nu allemaal zaken aanvoeren waarom andere oplossingen wenselijker zouden zijn. Applicatie toegang op het niveau van de netwerkcomponenten, Citrix, er is vanalles mogelijk wat naast een oplossing vaak extra problemen met zich meebrengt. Feit blijft dat de beschreven pragmatische methode interesse van it-beheer heeft vanwege een aantal grote voordelen die misschien ook op andere manieren zijn te verkrijgen, maar zelden zo organisch evoluerend als de boven beschreven handelswijze. Het grootste kritiekpunt is dat wanneer je de huidige werkplekken omzet naar virtuele desktops, het overgrote deel van het beheer dat je al moet voeren gelijk blijft. Dit is in lijn met mijn definitie van virtualisatie, alleen het hardware deel wordt geraakt, waarbij er in tegenstelling tot virtuele servers nog steeds hardware op de werkplek overblijft en er daarom kan worden beargumenteerd dat er juist meer te beheren valt. Toch is het nog zo gek niet.
Wijzigingen die de it-beheer afdeling op de werkplek wil bewerkstelligen grijpen in op de gebruiksmogelijkheden. In een organisatie waar weinig restrictief beleid op de werkplek heerst worden die wijzigingen tegengewerkt door de gebruikersorganisatie. En die is nog steeds baas dus moet it-beheer zich aanpassen! Nu is er een hele waslijst aan tools die het beheer van de werkplek automatiseert, maar de implementatie daarvan is niet zo eenvoudig en risicoloos als het virtualiseren van de desktops. Voor it-beheer gelden de volgende voordelen:
– Herstel van de werkplek: it-beheer heeft een mogelijkheid om een "snapshot" van de werkplek te maken. In geval van storingen op operating system of applicatief niveau is het herstel een kwestie van minuten: Gewoon terugkeren naar het snapshot van 'toen hij het nog deed'. Een half uur Images inspoelen waarbij ook alles 'van vorige maand op mijn desktop' verdwijnt hoeft niet meer. Het service level gaat omhoog!
– Hardware onafhankelijkheid: it-beheer kan de spulletjes op de fysieke werkplek laten voldoen aan minimale eisen: een thin client, een goedkope pc, of zelfs de oude pc's hergebruiken. De werkplek hardware telt niet meer. RIS images aanpassen in verband met nieuwe hardware is verleden tijd.
– Beperken netwerklatency: de virtuele desktops staan in het datacenter bij de servers. Netwerktechnisch is de kortste weg tussen servers en clients te realiseren.
De belangrijkste argumenten voor organisaties in de virtuele desktop in de projecten die ik tegenkom zijn:
-De gebruiker behoud zijn of haar "eigen" omgeving. Er is daarmee geen produktiviteitsverlies door wijzigingen die het werken met de pc veranderen. De gebruikersacceptatie is hoog; Je krijgt wat je al had.
– Lokatie onafhankelijkheid: organisaties die flexplekken gaan gebruiken moeten de individuele werkplek aanbieden op elke machine in het netwerk. De 'roaming desktop' is ontstaan, niks roaming profile!
Oh ja, youtube filmpjes zien er niet zo mooi uit als op de fysieke pc. De organisatie die het nodig vind de gebruikers in staat te stellen om 'Whatever' van Oasis in fullscreen met hifi dolby stereo te laten horen is misschien niet direct kandidaat voor de virtuele desktop. Voor degenen die net als ik aan het werk moeten is die Virtuele desktop helemaal zo gek nog niet.
Niet alleen op kantoren. Ik ken stapels mensen die dit in hun thuissituatie willen. Gewoon, browsen, tekstverwerken, wat rode oogjes wegpoetsen, mp3-collectie en verder niks, en vooral geen onderhoud. Denk eens aan het potentieel aan senioren dat niet steeds een beroep wil doen op familie of buurman. Denk eens aan de versimpelde beveiliging. Echt voor velen zou het een zegen zijn. Dus denk verder dan die business-neus lang is.
Ideale oplossing lijkt me. Goed verhaal!
Terug naar de centralisatie dus. Want dit is eigenlijk een centrale cloud met alle virtuele desktops erop.
Citrix heeft hier toch een hele mooie aanvulling voor die een paar nadelen weg kan halen.
Ja het is ideaal virtuele desktops, enkel op deze manier
kost het:
A: veel storage capaciteit
B: elke virtuele desktop heeft nog invidueel onderhoud
Voeg aan deze oplossing Citrix Provisioning Server for Desktops toe en je hebt deze voordelen erbij.
A:
het is mogelijk om al deze VM’s te laten booten van een gedeeld image middels PXE en het OS te streamen vanaf het netwerk. Dus maar ??n image nodig voor veel VM’s
B:
Hierdoor blijven de VM’s mooi schoon, omdat het mogelijk is om geen wijzigingen te onthouden door ze telkens van een schoon image te laten booten. Indien gewenst kan dit wel worden ingesteld.
B:
t.a.v. Lokatie onafhankelijkheid: Dit is natuurlijk beperkt tot gebruik binnen Europa. Daarbuiten zijn de delay’s dusdanig dat dagelijks werken op eigen/locale hardware noodzakelijk is. Dan ga je met desktopvirtualisatie een extra te beheren deeloplossing introduceren.