Lege stoelen bij Pinewood

Netwerk- en databeveiliger Pinewood groeit. Binnenkort betrekt het bedrijf een tweede etage in een kantoortoren aan de rand van Delft. Daar bevindt zich het zenuwcentrum van waaruit de beveiliger de netwerken van klanten in het oog houdt. Onbemand, totdat de waakhond alarm slaat.

Een hond komt je kwispelend tegemoet op de negende verdieping van het gebouw in Delft waar netwerk- en databeveiliger Pinewood gevestigd is. Daarachter komt directeur Hans Doornbosch met een wit pasje naar de deur gesneld om het kantoor te openen. "Het lijkt alleen maar veilig", vertelt Doornbosch. De netwerk- en databeveiliger heeft een beveiligingsprobleem. De verdieping van het kantoorpand is geregeld met een rfid-systeem. In de pasjes zit de gekraakte Mifare Classic-chip. "We hebben nieuwe pasjes en een nieuw systeem besteld", vertelt Doornbosch. De zesde verdieping, die het bedrijf er sinds kort bij huurt, wordt meteen met de nieuwe pas beveiligd.

De kantine is verlaten. De grote leestafel is niet bezet. En ook in de kantoortuin is het rustig. "Hier horen onze verkopers te zitten. Maar die zijn de deur uit. Zoals het hoort", lacht Doornbosch wijzend op een aantal lege stoelen. Uit het deel waar de afdeling technische ondersteuning zit, klinkt geroezemoes. Zij zijn druk aan het bellen. Aan de overkant, bij de administratie, is het rustig. De medewerkers werken stil achter de computer. Er is nog genoeg ruimte tussen de stoelen en bureaus om er meer neer te zetten. 

Stoelen in plastic

"Maar dat doen we niet. We gaan uitbreiden op de zesde verdieping", vertelt Doornbosch als hij de trap naar beneden afloopt. Nadat Doornbosch met het pasje de deur naar de zesde verdieping heeft geopend, is goed te zien dat de afdeling nog in aanbouw is. Stoelen staan nog in het plastic en het ruikt er nog naar tapijtlijm. Glazen wanden vormen een lange gang naar achteren. Achter het glas komt een testruimte, waar Pinewood nieuwe beveiligingsproducten kan testen. En er komt een ruimte waar de nieuwe oplossing voor de klant wordt uitgeprobeerd. "Dat kan niet bij de klant. Bij implementatie moet het goed zijn. We krijgen soms maar een uur per maand om onderhoud te plegen of nieuwe dingen te installeren. Langer kan de klant het netwerk niet missen."

De nieuwe verdieping moet flink worden gevuld met nieuwe werknemers. Het bedrijf heeft net twee nieuwe mensen in dienst genomen. En er moeten er nog twintig volgen. Ict-beveiliging is big business geworden en dat komt allemaal door internet. "Vroeger was het vooral leuk. Nu wordt internet als nuttig gezien", zegt accountmanager Arthur van Vliet. Het is als water uit de kraan geworden. "Via het internet wordt het bedrijfsproces aangestuurd. Of er worden tickets via het internet geboekt. Als de website eruit ligt, dan wordt er geen geld verdiend." Dat stelt heel andere eisen aan de beveiliging. "Vroeger praatte je met de systeembeheerder of een andere technische man. Je verkocht de firewall of het antivirusproduct, gaf garantie en als het niet werkte had je een kwade beheerder aan de telefoon." Nu wordt er niet meer gepraat over producten, maar over een beveiligingsbeleid. Bij het laatste contract dat de beveiliger afsloot, moet de beveiliger zijn klant 2,5 miljoen euro betalen als het misgaat. Naast de ict-manager of cio zit er ook een advocaat aan tafel om alles goed te regelen. "Eigenlijk is er geen bedrijf meer dat de return-on-investment wil weten. Ze begrijpen nu hoe belangrijk het is," zegt de directeur in de lift omhoog naar de negende verdieping.

Rode lichtjes

Achter glazen wanden op de negende verdieping staan in een klein kamertje vier schermen waar klantnetwerken in de gaten gehouden wordt. Toch zit er niemand achter het houten bureau. "Het systeem werkt automatisch. Als er iets gebeurt, geeft de computer een signaal en is er zo iemand hier." Dat was vroeger wel anders. Het eerste 'netwerk intrusion systeem' was onwerkbaar, vertelt Doornbosch. "Als je de hele dag achter het scherm zat, zag je alleen maar rode lichtjes voorbij komen." Daarna kwam het 'intrusion prevention systeem', maar ook dit gaf problemen. "Een klant installeerde een dergelijk demosysteem van Checkpoint. Spontaan werden er netwerksegmenten afgesloten en hadden vestigingen in andere landen geen toegang meer tot het wereldwijde netwerk dat in Nederland samenkwam. Ze hebben het toen meteen weer uit het netwerk gehaald." Inmiddels zijn de systemen veranderd. De producten zijn nu slimmer, piepen niet meer om de haverklap. Toch is Pinewood nog niet tevreden met de nieuwste producten op het gebied van Data Leak Protection. "Die staan nog echt in de kinderschoenen. Als bedrijf moet je eerst alle data classificeren. Anders weet je niet wat beschermd moet worden en wat niet."

Doornbosch loopt samen met zijn hond naar het einde van de kantoortuin. Daar iszijn kantoor. Vanaf de negende verdieping kan hij ver kijken. Bij goed weer ziet Doornbosch de schepen op de Nieuwe Waterweg op weg naar de haven van Rotterdam. In de voorgrond kijkt hij uit op het terrein van de Technische Universiteit van Delft. Een berg puin is het enige dat rest van het afgebrande gebouw van de faculteit Bouwkunde. Ten tijde van de brand zat Doornbosch eerste rang. "Dan gebeurt er nog eens wat", grapt hij, alsof er in het beveiligingswerk geen spannende momenten zijn.  "We zien meer dan dat er naar buiten komt. Bedrijven willen een beveiligingsprobleem het liefst voor zichzelf houden."

Secretaresse

Gezeten achter zijn bureau vertelt Doornbosch over de begintijd van Pinewood. Het bedrijf begon vijftien jaar gelden in een klein kantoor aan de rand van Delft. "Toen nog één kamertje. Dat werden er twee, met een secretaresse aan het begin van de gang. En nu zit ik hier", zegt hij. De directeur heeft de afgelopen jaren geen positievere kijk gekregen op de beveiligingsmarkt. "Het moet nog ergens misgaan", denkt hij. De ontwikkeling van het internet is zo snel gegaan en de beveiliging ervan is er steeds achteraan gehobbeld. Wat gaat komen weet hij niet, maar hij vreest dat een probleem als een ernstig lek in de internetroutering het vertrouwen in de veiligheid van de infrastructuur ernstig zou kunnen schaden. "Het is steeds makkelijker te traceren waar je bent. In je paspoort zit een chipje waar jouw hele identiteit op staat. Als iemand je identiteit overneemt en er verkeerde dingen mee doet, kun je niet het tegendeel bewijzen. Je kunt niet bewijzen dat je er niet geweest bent. Nee, als het misgaat, dan gaat het ook goed mis." Doornbosch zucht en aait de hond aan zijn voeten nog eens over de kop. Die slaapt rustig verder.