“Eindelijk ben ik er in geslaagd in de mail van mijn overleden man te komen”, las ik vorige week in een mailtje. De vrouw die mij dit schreef was een maand bezig geweest met toegang krijgen tot zijn mailarchief. Daarin stond met wie hij veel correspondeerde. Al die tijd waren die mensen niet op de hoogte van de tragische gebeurtenis.
Naarmate we meer van ons leven toevertrouwen aan digitale infrastructuren zullen dit soort situaties vaker voorkomen. Elke sterfgeval, verwacht of onverwacht, is pijnlijk. Het wordt extra pijnlijk als de nabestaanden geen toegang kunnen krijgen tot de digitale bezittingen van de overledene. In deze digitale bezittingen kunnen dierbare herinneringen zitten, zoals foto's, contactgegevens, en natuurlijk e-mail. Naarmate we meer van die digitale bezittingen verschuiven van een lokale pc naar een online dienst wordt het moeilijker om ze te bereiken. Dat geldt niet alleen voor privégegevens. Meer en meer worden online diensten gebruikt voor werkgerelateerde gegevens, met een wachtwoord dat de eigen systeembeheerder helaas niet kan resetten.
Een deel van het probleem is de rechtspraak. Er is wel wat geregeld voor bijvoorbeeld bankzaken, maar er is nog weinig basis voor het vrijgeven van bijvoorbeeld een e-mailarchief. Vorig jaar heeft Yahoo nog geweigerd om de accountgegevens van een overledene vrij te geven aan diens familie.
Mogelijk zijn er in de toekomst nieuwe regels. In de tussentijd zijn er manieren om een en ander te regelen. Je kunt natuurlijk je partner gewoon al je wachtwoorden geven, maar dat is eigenlijk geen goed idee. Doe zoals het bij sommige professionele organisaties gaat. Als er een noodgeval is terwijl de verantwoordelijke er niet is, kan men uit de kluis een verzegelde envelop halen met de belangrijke wachtwoorden.
Sta eens stil bij wat u wilt achterlaten. U denkt dat u dit niet overkomt, want u bent in de kracht van uw leven. Net als de man die zijn vrouw onverwacht achterliet, zoekende naar de sleutel van de digitale erfenis.
Peter van Eijk is onafhankelijk adviseur (http://www.digitalinfrastructures.nl/).
Een clanmember van de gaming clan waarmee ik zelf soms speelde, kende we alleen van online.
En opeens zagen we hem nooit meer. Heel vreemd. We weten ook niet wat er gebeurd is.
Dit soort dingen zet je wel aan het denken.
Zou het een idee zijn om deze zaken in je (digitale) testament vast te laten leggen Peter? Met alleen en notaris die toegang heeft na overlijden?