Hoewel onderzoeksresultaten anders doen geloven, blijft het volgens Computable-lezers een probleem: solliciteren als je al wat ouder bent. ‘Ik kan een boek schrijven over de afwijzingen.'
Oudere sollicitanten worden door ict-bedrijven veel minder vaak afgewezen dan door bedrijven in andere sectoren, bleek twee weken geleden uit het Arbeidsmarkt GedragsOnderzoek (AGO) Sommige lezers van Computable denken daar anders over.
Uit het onderzoek van Intelligence Group zou blijken dat zes procent van de ict'ers bij een bedrijf werkt waar wel eens sollicitanten worden afgewezen om hun leeftijd. In andere sectoren ligt dat percentage op 22 procent, aldus de onderzoekers.
De lezers van het artikel dat Computable over het onderwerp publiceerde, kunnen zich niet allemaal vinden in de stelling dat er in de ict minder op leeftijd gediscrimineerd wordt. "Ik heb hier toch een andere mening over", schrijft John Postelmans. "Ik word dit jaar 43 en kom nu in de bijstand terecht met MCSE NT4 en MCSA 2003 en ruim acht jaar ervaring in de ict."
Een lezer die reageert onder de naam ‘Moiahh50' zit in een soortgelijke situatie. Hij is 58 jaar en heeft een hbo-diploma Bedrijfskundige Informatica. "Ik heb de afgelopen zes maanden ongeveer honderdzestig sollicitatiebrieven de deur uitgedaan", zegt hij. "Gezien de afwijzingen kan ik een bijna een boek schrijven over welke afwijsregels er in de markt zijn."
Toch zijn er ook uitonderingen. "Ik ben nu 42 jaar en ben vorige week begonen bij Stichting Academisch Rekencentrum Amsterdam", aldus een tevreden ‘Mark Peter'. "Na mijn CV te hebben gepubliceerd, kreeg ik meer dan tweehonderd uitnodigingen." Waar het precies aan ligt, weet hij niet, maar ‘die andere heren doen dan toch iets verkeerd'.
Regio, opleiding, certificering, leeftijd en ervaring. Op zichzelf zijn dit al tools om een zgn discriminatie mogelijk te maken. Natuurlijk is het logisch dat er e.e.a. gevraagd wordt maar een bijvoorbeeld aantoonbare ervaring is voor de ??n wel goed genoeg en een ander houdt het op papiertjes. Het is maar wat voor cultuur een bedrijf heeft. Je kunt je ook afvragen of je wel zou willen werken voor een bedrijf dat niet aan JOUW criteria voldoet, het werkt per slot van rekening naar twee kanten. Tot slot nog dit, in het tempo waarin de beroepsbevolking vergrijst kan het niet uitblijven of bedrijven verhuizen naar een ander land of moeten eieren voor hun geld kiezenen en wat minder nauw kijken.
We zullen het allemaal wel zien.
@Jeroen
Tja, als je handig bent in het ‘verkopen’ van je zelf als ZZPer aan bedrijven, dan lijkt me dat de ideale oplossing.
Maar als je niet zo bedreven bent in self-marketing (zoals ik), dan zoek je toch de vastigheid van een werkgever. Want ik zou dat ook graag willen, maar ja als je de pecunia moet binnenbrengen voor het hele gezin, dan kies je soms voor (de wat saaiere) vastigheid.
@GJ, Dat vergrijzen, zou de werkgeverswereld al eens moeten hebben wakker geschudt. Maar helaas.
Terwijl notabene de meeste werkgevers zelf ook grijs zijn. 🙂
Leeftijd is niet het enige probleem. Ik ben bijna zestig, freelancer en heb de afgelopen maanden al gauw zo’n honderd sollicitaties verricht. Jawel, het gaat mij moeilijk af, maar komt dat door mijn leeftijd?
Een paar jaar geleden was ik er steevast van overtuigd, dat freelance beroepsuitoefening ideaal was voor oudere mensen met meer vakkennis dan zij bij een werkgever ooit ten nutte kunnen maken. De realiteit bewijst mijn ongelijk. Het is bloedlink om je op mijn leeftijd op de freelance markt te begeven.
Om te beginnen, heeft de LISV-affaire vijf a tien jaar geleden veel kapot gemaakt. De angst en de weerstand die toen is ontstaan tegen de inhuur van freelancers is met de VAR bij lange na nog niet weggenomen.
Opdrachtgevers drukken hun behoefte vaak uit in termen van de applicaties die zij in huis hebben. Daarmee geven veel werkgevers al meteen een deel van hun onkunde prijs, over hoe je in een organisatie problemen oplost. Onhandig!
Recruiters zijn vaak jonge honden die mijn kennis op het vlak van de analyse van bedrijfsprocessen en informatie absoluut niet op waarde weten te schatten. Zeventigerjaren spul? Zij kunnen daardoor evenmin een match maken met de vaak bijzonder zwak geformuleerde vacaturebeschrijvingen. Vaak stuiten opdrachten af op een volstrekt irreeel budget dat de opdrachtgever hiervoor beschikbaar stelt. Dit terwijl je soms kunt aantonen, dat deze zijn salariskosten binnen een jaar in veelvoud terugverdient. Incompetente recruiters prikken hier niet doorheen.
Opdrachtgevers werven zelf vrijwel nooit meer direct op de arbeidsmarkt. De recruiters zitten er praktisch altijd tussen. Hun toegevoegde waarde is uiterst twijfelachtig.
De Overheid heeft nog iets goed te maken. Het vertrouwen dat door de LISV-affaire verloren is gegaan, moet terugkomen. Gewoon ruiterlijk erkennen, dat freelancers afstand doen van het sociale vangnet en hiervoor dus ook geen premie hoeven af te dragen.
Zolang er recruiters zonder onderscheidingsvermogen tussen ICT-ers en opdrachtgevers zitten, zal er een tekort aan gekwalificeerde ICT-ers zijn, terwijl uiterst bruikbare ICT-ers – ongeacht hun leeftijd – werkloos thuis zitten.
@Han
Ik dacht dat ik een oude rot was met 23 jr ICT ervaring, maar jij hebt nog veel meer meegemaakt.
Je slaat de spijker op z’n hekele kop!
Maar zolang (ik blijf volhouden) alles op uiterlijk, snelheid en marketing gebaseerd blijft en alles wat niet ‘sexy’ is afvalt en er niet naar de INHOUD gekeken wordt. Zal deze situatie (helaas) niet veranderen.
Of de nood moet zo hoog worden…
@OudeRot
Bedankt voor de bijval. Kern van de zaak is: ook ik heb alleen maar een analyse en geen oplossing. Wij kijken tegen een volmaakt verziekte markt aan.
Het schrikbewind van de Overheid een oorzaak. Door ongebreidelde uitbesteding en outsourcing is veel kennis uit bedrijven verdwenen. Ook al is de nood hoog, dan herkennen opdrachtgevers het aanbod dat vlak voor hun voeten ligt, niet. Dan is er nog het volkomen gebrek aan vertrouwen in het eigen kunnen en DUS het volslagen misplaatste vertrouwen in (dure) recruiters.
Hoe wij hieruit komen, liefst voordat ik het loodje leg, GEEN IDEE! Waarschijnlijk ga ik borden wassen bij Van der Valk (of zouden ze daar ook op leeftijd discrimineren?).
En dan de leeftijdsdiscriminatie bij de gratis toezending van de Computable niet te vergeten !!
Daar zijn de ouwetjes ook niet commercieel interessant meer.
@Gerard.
Enige plusplunt bij Computable is, is dat de leeftijdsgrens bij Intermediair nog lager ligt.
Bij de moedermaatschappij zal wel een of ’t andere ‘snelle’ marketeer bedacht hebben dat zo’n idiote grens (mag dat wettelijk wel?) zinnig is.
Mensen worden meestal afgewezen vanwege hun houding. Vaak is iemand die op z’n 50ste gedwongen moet gaan zoeken naar een andere baan van mening dat het niet aan hem of haar gelegen heeft dat de dienst betrekking be-eindigd is. Die houding is meestal de oorzaak van het niet kunnen vinden van een baan.
Krijgen we dat verhaal nou alweer? Vorig jaar baan geswitched, nu maar eens even weer “gekeken”.
48 jaar, 2 emails de deur uit en 2 uitnodigingen.
Heb het enige tijd geleden hier op Computable ook al aangegeven, het is in de meeste gevallen een kwestie van een goed CV (en dus ervaring) en de juiste certificeringen. En de volgende stap is inderdaad jezelf “verkopen”.
@Alex
Je zegt het zelf “iemand die gedwongen werd op z’n 50ste een andere baan te zoeken”. Bij reorganisaties/fusies worden er gewoon hele ladingen mensen uitgekieperd. En ja, die ‘ouderotten’ (hopelijk kom jij nog zover) worden gezien als lastig. Men heeft veel liever, makkelijker beinvloedbare, jonge gasten die braaf als marionetten aan de touwtjes van de pakken lopen. (en die zijn ook nog eens goedkoper). Maar dat is de korte termijn strategie van veel aandeelhouders. Geen continuiteit, maar cashen op de korte termijn.
En kennis/ervaring over (bedrijfs)processen wordt achteloos weggesmeten.
@Ekner
Prijs je gelukkig als je jezelf goed kunt verkopen, maar niet iedereen is daar mee gezegend. Wat overigens dan niks wil zeggen over iemands vakinhoudelijke kennis en kwaliteiten.