Hoe sluit je scholen op het Afrikaanse platteland aan op internet? Een satellietverbinding is te duur. De stichting Viafrica, detacheerder IT-staffing en ict-vakblad Computable vragen ict'ers ideeën te komen voor betaalbaar internet voor scholen in Tanzania.
Tanzaniaanse leerlingen voldoen niet aan de landelijke opleidingseisen, omdat hun school geen internetverbinding heeft. Het nationaal curriculum zegt dat leerlingen gebruik moeten kunnen maken van e-mail en het web. Maar een internetverbinding kunnen veel scholen in Tanzania niet betalen.
De scholen aangesloten bij het CLASSworks-project van Viafrica liggen op het platteland in Tanzania (Googlemaps-kaart). In deze gebieden is eigenlijk alleen een satellietverbinding mogelijk. Een beetje bandbreedte kost al snel honderden dollars per maand. De aangesloten scholen kunnen deze bedragen niet opbrengen.
Voldoen aan het nationaal curriculum
Viafrica wil dat deze scholen wel gebruik kunnen maken van internet. Docenten zouden via het web samen lesprogramma's kunnen ontwikkelen en informatie delen. Leerlingen kunnen informatie opzoeken op internet en mailen, zoals het nationale lesprogramma voorschrijft. Het beheer van de servers kan op afstand geregeld worden.
Het uitgangspunt van het project CLASSworks is dat scholen zelf de kosten kunnen dragen. Dat betekent dat een oplossing niet duurder mag zijn dan vijftig dollar per maand per school. Er liggen in de regio Kilimanjaro dertig scholen die aangesloten zijn bij CLASSworks. Viafrica verwacht dat dit aantal gemiddeld met vijftien scholen per jaar zal groeien.
Ubuntu en Windows XP
Iedere school heeft de beschikking over twintig werkstations, waarop Ubuntu en Windows XP zijn geïnstalleerd en zijn met elkaar verbonden via een een Linux-server. De meeste van deze scholen zijn niet aangesloten op het telefoonnet en hebben geen zogeheten 'line of sight' ten opzichte van elkaar.
Viafrica schakelt de hulp in van de lezers van Computable en vraagt je te reageren op de vraag:
Op welke manier kunnen deze scholen op het platteland op internet worden aangesloten?
Wij horen graag je ideeën. Plaats deze als reactie onder dit artikel.
Computable zoekt ict’ers voor Afrika
Computable werkt samen met stichting Viafrica en detacheerder IT-Staffing om scholen in Tanzania te ondersteunen bij het gebruik en beheer van ict. Computable wil Viafrica helpen door een aantal lezers naar Afrika te sturen en vanuit Nederland met concrete oplossingen voor ict-problemen te komen. Komend jaar zullen tien ict'ers naar Afrika gezonden worden. Zij verblijven drie weken in Tanzania of Kenya. IT-Staffing verzorgt de selectie van de ict'ers en betaalt de reis- en verblijfkosten.
Interesse? Meld je aan voor het project. Of bekijk eerst meer informatie.
met packetradio (http://en.wikipedia.org/wiki/Packet_radio) kunnen goedkoop WAN’s worden gemaakt.
De snelheid ligt laag maar is genoeg voor web 1.0 en email en dergelijke.
Startpagina heeft een packet radio pagina hier: http://packetradio.startpagina.nl/
Als oplossing voor het ontberen van de zogeheten ‘line of sight’ ten opzichte van elkaar, is een bridge met behulp van een simpele WiFi router en wat erwtensoep blikken.
(Zie: http://www.ad.nl/groenehart/2488985/Internetten_met_erwtensoepblik.html )
De router kan door een paar zonnecellen en een accu gevoed worden.
De bridge (of meerdere) wordt op een berg of ander punt geplaatst dat wel een ‘line of sight’ ten opzichte van de te verbinden locaties heeft.
Als de router met Linux draait kan de software eventueel geoptimaliseerd worden voor deze toepassing.
Begrijp uit andere gegevens dat lokaal helemaal geen verbinding beschikbaar is met internet.
Deze zou eventueel met een straal (of laser) -zender / -ontvanger vanaf een stad met een zichtlijn tussen ??n van de scholen kunnen gebeuren. Eventueel met een repeater om de 60km omdat dan de kromming van de aarde een zichtverbinding onmogelijk maakt, tenzij het vanaf twee hoge bergen met enkel laagvlakte ertussen gezonden wordt.
Als dat niet mogelijk is, lijkt me een moon bouce een gedurfd idee: http://en.wikipedia.org/wiki/Moonbounce
Dan is alleen een verbinding mogelijk als de maan “zichtbaar” is, maar wellicht toch voldoende om aan de opleidingseisen te voldoen. In de US hebben veel gebruikers door hun inbel verbinding immers ook geen continue verbinding..
Zorg dat je multinationals zover krijgt dat zij voor dit project satelliet verbindingen sponsoren. In het kader van verantwoord ondernemen. Als de satelliet verbinden er eenmaal zijn kun je in alle rust op zoek naar een alternatief.
Even los van dit soort lovenswaardige initatieven van Computable, Viafrica en it-staffing:
Heeft er al eens een organisatie gepraat met “het nationalaal curriculum” in Tanzania om te kijken of hun eisen wel realistisch zijn?
Even doorgaande op de genoemde zaken.
Soepblikken (hoe kom je er op :)), is een mooie manier om connecties te maken tussen verschillende plekken.
Wel moet aandacht besteed worden aan het feit dat er vrij veel stof is (ik kan niet vinden hoe de soepblikkken daarmee omgaan).
Die soepblikken kunnen worden voorzien van reclame
en dus is sponsoring een goede mogelijkheid.
Uitgaande van veel scholen naar een centrale plek en dan kijken hoe daar internet beschikbaar wordt gemaakt (middels moonbounce?)
Nadeel is wel dat er ook grote afstanden zonder leven zijn (mensen lopen uren van/naar school). In de steden speelt het niet zo ernstig als op het platteland.
Op het platteland (woord zegt het al) is niet direct een berg. De centrale plek wordt dan iets lastiger.
Hoe hiermee om te gaan?
Als er gesponsord kan worden, dan
http://en.wikipedia.org/wiki/Long-range_Wi-Fi
(langste afstand van unamplified wifi = 279 km)
Allen hartelijk dank voor de reacties. Een aantal opmerkingen en toevoegingen naar aanleiding van de suggesties.
@Gosse: er is internet beschikbaar in Moshi via een satelliet. Ons kantoor maakt daar gebruik van. De kosten zijn nogal hoog:
Dedicated Bandwidth:
32kbps/32kbps $240 Vat = $288
64kbps/32kbps $400 Vat = $480
64kbps/64kbps $600 Vat = $720
128kbps/64kbps $1200 Vat = $1440
128kbps/128kbps $1500 Vat = $1800
256kpbs/128kbps $2000 Vat = $2400
@Carlos: sponsoring is natuurlijk een optie, maar dan alleen voor de investeringen. We willen niet dat de scholen afhankelijk zijn van goedbedoelde, maar niet voor de eeuwigheid durende, initiatieven vanuit het buitenland. Er zijn al teveel projecten die instorten na terugtrekking van de buitenlandse partner.
@Pascal: we zijn in gesprek met de overheid over het curriculum. Het is inderdaad niet realistisch. Het veranderen hiervan is lastig en vergt vermoedelijk een vrij lange lobby. We zijn daar ook mee bezig samen met andere belanghebbenden.
@Tim: internet op centrale plekken beschikbaar maken kan werken, maar de scholen liggen dusdanig ver uit elkaar dat dit heel veel tijd kost qua transport van de leerlingen. Te meer daar veel scholen geen bus hebben en de wegen ook niet altijd even begaanbaar zijn. Tevens wordt je bereik dan veel minder omdat je nooit alle leerlingen van een school regelmatig kunt verplaatsen voor een les.
Is er geen mogelijkheid om een bedrijf te starten in de buurt van de school, waar de leerlingen kunnen werken, en van de winst van het bedrijf wordt de internet-verbinding (via satelliet) betaald en wordt de school gesponsord.
Voordeel is dat de leerlingen opgedane kennis direct kunnen gebruiken in het bedrijf -> lokale mensen blijven daar en gaan niet naar de stad. Bovendien hebben ze een baan (dus inkomen).
Is er al eens gesproken met andere instellingen/bedrijven in de buurt van de school om samen de kosten te dragen van een verbinding, waarbij de verbinding gedeeld wordt naar ratio van de betaling.
Ook al eens gekeken/gesproken met diverse NGO’s die lokaal zitten en gebruik willen maken van internet? Ik weet van diverse NGO’s dat er gebruik gemaakt wordt van Satelliet-verbindingen, waarbij degene die het als eerste opricht, dit lokaal verder verdeeld, zodat er een kleine winstmarge was, zodat er voor/door de NGO gewerkt kon worden. Dit gebeurt in samenwerking met DRASTIC (http://www.drasticom.org/)
Is er wel behoefte aan internet en zijn er wel computers, de kennis om die te gebruiken en stroom? De vraag zoals die er nu ligt is veel te breed en te algemeen om te beantwoorden. Een antwoord zal er wel komen maar dat is alleen de technische (simpele) kant van het verhaal. Van 1996 tot en met 1998 heb ik les gegeven als computer docent op een schooltje in de bush van Afrika (Maralal, Noord Kenya) en ik vraag me stellig af of men aldaar niet meer behoefte had een een zekere mentaliteits/cultuur verandering dan aan een nieuw stuk techniek. Dit zegt overigens niets over IQ verdelingen (ik heb ondervonden dat daar geen verschillen in zijn tussen pakweg Nederland en de Samburu gebieden) maar des te meer over cultuur verschillen.
Als de scholen dichtbij radio’s staan is internet via dit medium wellicht het eenvoudigst te realiseren. Behalve link in eerste reactie zie ook dit uitgebreide artikel in Linux Journal (http://www.linuxjournal.com/article/6299). Denk dat je zoveel mogelijk gebruik moet maken van wat er voor handen is. En dit dan zoveel mogelijk delen.
Ook is online connectie wellicht niet nodig voor een internet experience. Een selectie van websites die local draaien (proxy/copy) en regelmatig ververst worden zou een optie zijn.