De klant speelt de belangrijkste rol bij het falen van een ict-project. Veelvoorkomende projectproblemen zijn problemen met de doelbeschrijving, de ondersteuning door het management, veranderende vereisten en problemen in de communicatie. Vooral grote ict-projecten scoren slecht.
De klant speelt een belangrijke rol bij het falen van een ict-project. Dat blijkt uit het onderzoek "Een exploratie van het falen en slagen van IT-projecten – Toetsing met projectmanagers" van Ruben en Dave Callewaert. De onderzoekers van de Katholieke Hogeschool Mechelen deden een bronnenstudie en voerden gesprekken met projectmanagers, zo meldt het Belgische ict-vakblad Datanews.
Gemiddeld is de helft van alle onderzochte ict-projecten echt succesvol. Dat blijkt uit cijfermateriaal uit de periode 2001-2008. Grote projecten scoren doorgaans slechter. Eenderde van de ict-professionals ziet verbeteringen als het gaat om ict-projecten.
Projectmanagement
De onderzoekers hebben een lijst van veertien categorieën van factoren die tot het falen van een ict-project kunnen leiden. Projectmanagement wordt het vaak aangehaald in de meeste bronnen. Maar ook vier klantfactoren worden vaak genoemd: problemen met de doelbeschrijving, de ondersteuning door het management, veranderende vereisten en problemen in de communicatie. Deze vier factoren worden in meer dan de helft van de onderzochte bronnen genoemd.
Uit de toetsing met projectmanagers blijkt dat ook zij het projectmanagement het vaakst als faalfactor aanduiden, maar ook hier gevolgd door factoren die met de klant te maken hebben. Het onderzoek oppert de bedenking dat het veelvuldig verwijzen naar het projectmanagement ook te maken heeft met de veelheid en variatie aan taken voor de projectmanager. "Voor bijna elk van de taken kan men moeilijk stellen dat de projectmanager alleen en volledig verantwoordelijk is voor het uiteindelijke resultaat."
De opzet van de website gemeenteaalyse.nl bleek het volgende.
De programmeurs blijken altijd hun eigenzinnige weg te volgen.
De achterliggende doelstelling van een website wordt vaak niet begrepen doordat de programmeur onvoldoende geschoold is in de specifieke bedrijfseconomie en bedrijfsorganisatie. Daardoor schakelt men vaak te vroeg over op een andere leverancier. De oplossing ligt vaak bij een freelancer, die onvermoeid communiceert met de opdrachtgever, terwij de programmeur veel meer kennis moet hebben van de programmeertalen (bijvoorbeeld objectgeorienteerde moderne visualbasic)
In 2008 en 2009 zullen deze problemen opgelost zin door uniforme benaderingen en websites.
Bovenstaand berichtje van c.rippen lijkt me spam…
Deze reactie is niet commercieel meneer Rippen, hoewel ik het met stelling “eigenwijze programmeurs” eens kan zijn. Deze mensen moeten toch maar eens gaan begrijpen dat niet zij het voor het zeggen hebben… Vraag blijft wat doen we er aan? Mogelijke oplossing: Binnen bedrijven moet goed gekeken worden wie er in projectgroepen vanuit het bedrijf kan/moet plaatsnemen. Is binnen het bedrijf niemand aanwezig dan moet men een tijdelije “intermediair” aanstellen die zeker niet uit hetzelfde bedrijf komt als de programmeur, om goed “tegenspel” te bieden. Een programmeur dient zich daarna te houden aan de specificaties die hem aangeleverd worden en niet meer dan dat. Doet een programmeur dat wel dan moet hij/zij simpelweg gewezen worden waar zijn/haar plaats is…
Het eindresultaat is een gevolg van de inzet tussen klant en dienstverlener. De dienstverlener moet goed het verschil tussen klantgericht en klantvriendelijk kunnen onderscheiden. De klant aan de andere kant, moet ook beseffen dat tussen wensen en werkelijkheid een gat kan zitten. Mijn ervaring is dat m.n. het aantal schijven tussen klant en bouwer het probleem is. Dit naast vele semantische kwesties: de term “budget” betekent voor de ene klant iets anders dan voor de andere. Als ze samen in een project zitten, dan zijn ze het eens tot de resultaten van de uitvoering daar zijn.
Veel IT-professionals verwachten van de klant dat die voldoende IT-skills heeft om met de IT-er op gelijk niveau te kunnen communiceren. Dat lijkt me de omgekeerde wereld. Het hoort gewoon bij het vak van IT-er om de juiste vragen te stellen aan de klant en terug te koppelen op een wijze die de klant begrijpt.
Ook al beweert de hele IT-wereld bijvoorbeeld dat use case diagrammen begrijpelijk zijn voor iedereen, de praktijk is gewoon dat de meeste klanten die dingen beschouwen als louter speeltjes voor de IT-er. De klant knikt beleefd maar begrijpt er niks van, terwijl de IT-er maar doorraast.
Wie is hier nu de zwakste schakel? De klant die geen IT gestudeerd heeft of de IT-er die de brug naar de klant niet kan maken?
Waarom zou een klant betalen voor iets wat deze niet wil ipv wat de leverancier denkt dat de klant wil?
De gevallen dat een klant daadwerkelijk krijgt waar deze voor betaald heeft zijn die waar deze fatsoenlijk de tijd heeft genomen om dit goed en duidelijk aan te geven. En dan werkt het zelfs bij een project van 300Mln.
Het is vaak een kwestie van balans. De klant snapt niet waar de programmeurs/opdrachtnemer mee bezig is en heeft een voortschrijdend inzicht gedurende het project. De opdrachtnemer is weer niet flexibel genoeg om daarop in te spelen en kan niet buiten het kader denken.
Het is dus zowel het falen van de klant als van de opdrachtnemer volgens mij. En daarbij mag de klant zijn eigen rol niet onderschatten, wat dus ook uit dit onderzoek blijkt.
Het is logisch dat er vervolgens gewezen wordt naar het projectmanagement, aangezien de projectmanager deze twee ‘partijen’ moet samenbrengen.
Wat een tunnelvisie.
Een klant wil niet onder de motorkap kijken. Een klant wil een vervoermiddel van A. naar B. Die voldoet een de eisen en wensen van de klant. Mooi, snel aantal zitplaatsen, onderhoudsvrij. Elke andere benadering is hobby.
Dit is weer een verhaal van techneuten die bepalen wat de klant wil hebben en / of de klant onder de motorkap probeerd te trekken. De klant moet niet meedenken over het IT proces, etc.
Het dient juist andersom te zijn. De klant is zelf verantwoordelijk voor zijn keuze. (wil die een blauw fietsje, is er geld, dan krijgt tie een blauw fietsje) Dus de klant bepaald wat die wil (demand), welke leverancier en de leverancier probeerd dit te leveren (supply) tegen een schappelijke prijs.
Dit houdt dus in dat de klant, en niet de IT, dus verantwoordelijk is om de eisen en wensen goed te definieren. IT kan ondersteunen en de klant hooguit begeleiden in dit proces.
Dus de stelling is: IT lever de gevraagde diensten. Klant neem je eigen informatiebehoefte verantwoordelijkheid. Ik laat de aannemer toch ook niet bepalen welke kleuren mijn kamers krijgen en waar de meubels komen te staan.
Kijk het is simpel, de klant weet niet wat ie wil. De klant hoeft niet te weten wat ie wil, hij moet gestuurd worden door een ICT dienstverlener. Helaas zijn de ICT dienstverleners niet sterk genoeg of hebben door resultaten uit het verleden niets in te brengen bij de klant. Het gaat om geld, dus wie beslist nu wat en waarom ?
Grappig. De reacties lijken allemaal reacties op het onderzoeksrapport, niet op het artikel. Vraag me af of de respondenten het rapport ook hebben gelezen voordat ze hun reactie gaven?