Op de fabriek waar mijn vader werkte, werden door de personeelsvereniging altijd klaverjasavonden georganiseerd met mooie prijzen. Vleesprijzen vooral. Voor de winnaar was er een rollade, de tweede plaats kreeg karbonades, de derde worst en zo ging het nog even door.
Op welke plaats je ook eindigde, je kwam altijd thuis met een prijs. Degene met de minste punten kreeg een kilo gehakt. Dit deed men omdat mannen dan makkelijker van hun vrouw een avond vrij konden krijgen. De man kwam immers thuis met vlees. Verder terug naar de oertijd kunnen we niet gaan.
Het nomineren voor de Computable Awards is weer begonnen. Er zijn awards voor het beste ict-bedrijf, de beste ceo, de meest maatschappelijk verantwoorde onderneming, het ict-project van het jaar, het ict-project van het jaar in de zorg, het ict-project van het jaar in transport en logistiek, enzovoorts, enzovoorts. Kortom voor elk bitje en projectje is een award. Dit doet men om iedereen die ook maar iets met ict te maken heeft, erbij te betrekken.
Maar als je echt iedereen erbij wilt betrekken, waarom dan niet nog meer awards? De award voor het ict-bedrijf met het hoogste tarief, de award voor het ict-bedrijf dat nog steeds een vestiging op Second Life heeft, de award voor het ict-bedrijf dat probleemloos met Windows Vista werkt, de award voor het ict-bedrijf met de beste cao (we hebben slechts één nominatie), de award voor het ict-bedrijf dat maar wat roept en niet weet hoe ze dit moet waarmaken (de Rita Verdonk bokaal), de award voor het ict-bedrijf dat nog nooit een award heeft gewonnen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
En wat je wint met deze awards? Gewoon een kilo gehakt.
Je vergeet de awards voor:
– Het meest gehaat door interne medewerkers
– Het vaakst weggestuurd door de klant
– De meeste auto-kilometers tussen woon en werk
En voor de ‘groenste ICT detacheerder’ (alle autokeuze wegnemen en iedereen verplicht in een Prius maar je mag het wel zelf betalen) natuurlijk een kilo biologisch gehakt.
Kom maar eens met een award voor de beste work/life balance incl. geregelde kinderopvang dan hebben we het ergens over.
Wat een heerlijke ‘zwarte hoed’ column.
Beste Jacob,
Mijn complimenten! Een leuk stuk waarbij je een standpunt inneemt EN op een leuke humoristische wijze de nominaties een hak zet (lees: ontmaskert als weer een leuk avondje uit voor bobo’s).
Ga zo door,
Cor